Συνεπώς, οι ανοιχτές τιμές που προσφέρουν τη δυνατότητα επιλογής για την πώληση του προϊόντος, αποτελούν ουσιαστικά μια ψευδαίσθηση. Οι παραγωγοί στην πράξη είναι αναγκασμένοι να υπακούσουν στην απόφαση των εμπόρων για το κλείσιμο των τιμών, αφού αλλιώς είναι υποχρεωμένοι να πάρουν το προϊόν τους από τις ιδιωτικές αποθήκες και να αναζητήσουν νέο αγοραστή, κάτι που χαρακτηρίζεται ασύμφορο.
Αυτό το γνωρίζουν οι έμποροι, οι οποίοι τις περισσότερες περιπτώσεις «δένουν» τους παραγωγούς, προσφέροντας τους μια μικρή προκαταβολή. Έτσι, όπως όλα δείχνουν, οι ποσότητες της παραγωγής που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στις αποθήκες, θα έχουν περάσει στα χέρια των εμπόρων τον επόμενο ένα με ενάμιση μήνα, σε μια περίοδο που οι διεθνείς εξελίξεις δεν ευνοούν τα «κλεισίματα» για τους παραγωγούς.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η συντονισμένη απόφαση των εμπόρων στη Ροδόπη, οι οποίοι βλέποντας τις τιμές του καλαμποκιού να ενισχύονται σημαντικά στη διεθνή αγορά, όπως είχε γράψει η Agrenda, έσπευσαν να καλέσουν τους παραγωγούς να κλείσουν την τιμή στα 13 λεπτά, ώστε να μην βρεθούν στη δύσκολη θέση να τους πληρώσουν με 15 λεπτά ή και περισσότερο.
Με τον τρόπο αυτό οι παραγωγοί αισθάνονται πως έχουν χάσει το δικαίωμα να διαθέσουν το προϊόν τους στην αγορά όποτε αυτοί το επιθυμούν. «Θα περιμέναμε τουλάχιστον μέχρι οι τιμές να φτάσουν τα 15 λεπτά το κιλό, ώστε να καλυφθούν τα έξοδα της καλλιέργειας», αναφέρει ενδεικτικά παραγωγός της περιοχής.
Απαιτείται οργάνωση
Να κλείσει ο κύκλος των ανοιχτών τιμών επιθυμούν όμως και οι εκκοκκιστές, οι οποίοι αφήνουν να διαρρεύσει πως οι παραγωγοί θα πρέπει να έχουν κλείσει τις τιμές μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου. Στην περίπτωση του βαμβακιού, όπου οι εξελίξεις στη διεθνή αγορά για την ώρα δεν βοηθούν, οι παραγωγοί που αναγκάζονται να κλείσουν το προϊόν τους αυτές τις ημέρες βγαίνουν ζημιωμένοι. Όμως έτσι τους στερείται η προοπτική να κλείσουν μεταγενέστερα, πιθανόν σε υψηλότερες τιμές.
Η κατάσταση αυτή αναδεικνύει έντονα την απουσία σοβαρών οργανώσεων που θα μπορούσαν να αναλάβουν ενεργό ρόλο στην εμπορία. Στο παρελθόν, οι Ενώσεις πραγματοποιούσαν την εκκαθάριση μόλις ολοκληρώνονταν οι πωλήσεις, προσφέροντας και επιπλέον κέρδος σε περίπτωση που τιμές ενισχύονταν. Τώρα όμως οι έμποροι χρησιμοποιούν την τακτική των ανοιχτών τιμών σύμφωνα με το συμφέρον τους. Έτσι επιλέγουν να πιέσουν για εκκαθάριση, ώστε να μπορέσουν να εκμεταλλευτούν την αγορά στο μέγιστο βαθμό
Αυτό το γνωρίζουν οι έμποροι, οι οποίοι τις περισσότερες περιπτώσεις «δένουν» τους παραγωγούς, προσφέροντας τους μια μικρή προκαταβολή. Έτσι, όπως όλα δείχνουν, οι ποσότητες της παραγωγής που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στις αποθήκες, θα έχουν περάσει στα χέρια των εμπόρων τον επόμενο ένα με ενάμιση μήνα, σε μια περίοδο που οι διεθνείς εξελίξεις δεν ευνοούν τα «κλεισίματα» για τους παραγωγούς.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η συντονισμένη απόφαση των εμπόρων στη Ροδόπη, οι οποίοι βλέποντας τις τιμές του καλαμποκιού να ενισχύονται σημαντικά στη διεθνή αγορά, όπως είχε γράψει η Agrenda, έσπευσαν να καλέσουν τους παραγωγούς να κλείσουν την τιμή στα 13 λεπτά, ώστε να μην βρεθούν στη δύσκολη θέση να τους πληρώσουν με 15 λεπτά ή και περισσότερο.
Με τον τρόπο αυτό οι παραγωγοί αισθάνονται πως έχουν χάσει το δικαίωμα να διαθέσουν το προϊόν τους στην αγορά όποτε αυτοί το επιθυμούν. «Θα περιμέναμε τουλάχιστον μέχρι οι τιμές να φτάσουν τα 15 λεπτά το κιλό, ώστε να καλυφθούν τα έξοδα της καλλιέργειας», αναφέρει ενδεικτικά παραγωγός της περιοχής.
Απαιτείται οργάνωση
Να κλείσει ο κύκλος των ανοιχτών τιμών επιθυμούν όμως και οι εκκοκκιστές, οι οποίοι αφήνουν να διαρρεύσει πως οι παραγωγοί θα πρέπει να έχουν κλείσει τις τιμές μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου. Στην περίπτωση του βαμβακιού, όπου οι εξελίξεις στη διεθνή αγορά για την ώρα δεν βοηθούν, οι παραγωγοί που αναγκάζονται να κλείσουν το προϊόν τους αυτές τις ημέρες βγαίνουν ζημιωμένοι. Όμως έτσι τους στερείται η προοπτική να κλείσουν μεταγενέστερα, πιθανόν σε υψηλότερες τιμές.
Η κατάσταση αυτή αναδεικνύει έντονα την απουσία σοβαρών οργανώσεων που θα μπορούσαν να αναλάβουν ενεργό ρόλο στην εμπορία. Στο παρελθόν, οι Ενώσεις πραγματοποιούσαν την εκκαθάριση μόλις ολοκληρώνονταν οι πωλήσεις, προσφέροντας και επιπλέον κέρδος σε περίπτωση που τιμές ενισχύονταν. Τώρα όμως οι έμποροι χρησιμοποιούν την τακτική των ανοιχτών τιμών σύμφωνα με το συμφέρον τους. Έτσι επιλέγουν να πιέσουν για εκκαθάριση, ώστε να μπορέσουν να εκμεταλλευτούν την αγορά στο μέγιστο βαθμό
