Η εξαγωγή εξακολουθεί να είναι σχεδόν «νεκρή», καθώς οι παραδοσιακοί µας αγοραστές δεν περνάνε τιµές. Οι ιταλικοί µύλοι έχουν ήδη αγοράσει σηµαντικές ποσότητες από τον Καναδά και τώρα αναµένουν να δουν τις νέες ποιότητες κατόπιν των βροχών ώστε να αποφασίσουν πως θα προχωρήσουν. Στην Ευρώπη, γενικότερα, τα σκληρά σιτάρια είναι περισσότερα από πέρυσι, µε εξαίρεση µόνο τη χώρα µας, ενώ οι ποιότητες σε Γαλλία και Ιταλία είναι αρκετά καλύτερες από τις ελληνικές. Όλοι οι δείκτες του σκληρού έχουν καταγράψει σηµαντικές απώλειες και θα ήταν λογικό τα περιθώρια πτώσης να είναι µειωµένα, χωρίς να σηµαίνει αυτό ότι η αγορά µπορεί εύκολα να ανακάµψει.
Στη λίστα της Φότζια οι τιµές µειώθηκαν άλλα 5 ευρώ ο τόνος, δηµιουργώντας αµφιβολίες για το κατά πόσο η αγορά έχει σταθεροποιηθεί. Για την καλή ποιότητα (ειδικό βάρος 79-80 kg/hl, πρωτεΐνη 12,5%, υαλώδη 75%) κυµαίνονται στα 295-300 ευρώ ο τόνος στην αποθήκη του παραγωγού. Στο Μιλάνο σηµειώθηκε σταθεροποίηση, µε τις τιµές για τις εξαιρετικές ποιότητες να κυµαίνονται µεταξύ 304-309 ευρώ ο τόνος. Στη Γαλλία ήταν ελαφρά πτωτικό το κλίµα, µε τις τιµές να χάνουν άλλα 5 ευρώ, και πλέον να βρίσκονται στα 305 ευρώ ο τόνος παραδοτέα σε γαλλικό λιµάνι. Η συγκοµιδή του Καναδά συνεχίζεται και πλέον θέτονται ερωτηµατικά αναφορικά µε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Εφόσον τα επόµενα στάρια δεν είναι ιδιαίτερα ποιοτικά µπορεί να υπάρξει στροφή των αγοραστών σε ευρωπαϊκές σοδειές.
Στο χρηµατιστήριο του Σικάγο δείχνει να έχει µπει σε ανοδικό κανάλι από τις αρχές του Σεπτεµβρίου. Αυτή την εβδοµάδα, οι τιµές µαλακού σίτου ενισχύθηκαν λαµβάνοντας δυναµική από την πρόσφατη έκθεση αµερικανικών αποθεµάτων. Η εκτίµηση της εν λόγω παραγωγής είναι µειωµένη κατά 2,3 εκατ. τόνους σε σχέση µε την προηγούµενη έκθεση, γεγονός το οποίο ενίσχυσε τις χρηµατιστηριακές τιµές. Αντίθετο είναι το κλίµα στη φυσική αγορά, καθώς η σοδειά των ΗΠΑ θεωρείται µη ανταγωνιστική σε σχέση µε τις ευρωπαϊκές.
