Η έλλειψη που παρουσιάζει το προϊόν, τη φετινή σεζόν ανέκοψε την καθοδική πορεία της τιµής του, προσθέτοντας 5 µε 10 λεπτά στα επίπεδα που απολαµβάνει ο παραγωγός, τα οποία αυτές τις µέρες επέστρεψαν στα 60 µε 65 λεπτά το κιλό, ενώ πρώτα έφτασαν και λίγο κάτω από τα 55 λεπτά.
Μάλιστα, η θετική πορεία του προϊόντος φάνηκε από τα τέλη Σεπτεµβρίου, όταν ήδη η ζήτηση ήταν υψηλή, κάνοντας τους παραγωγούς να εκφράζουν τους φόβους τους για το κατά πόσο θα µπορέσουν να καλύψουν τις ανάγκες της αγοράς. Άλλωστε, κατά το σύνηθες, το κενό που αφήνει η ελληνική παραγωγή τους θερινούς µήνες µέχρι και τον Οκτώβριο έρχονται να καλύψουν τα εισαγόµενα λεµόνια, κυρίως Αργεντινής που κοστίζουν στη λιανική ως και 3,30 ευρώ το κιλό, αλλά και αυτά της Ισπανίας που κυµαίνονται στα 3 ευρώ το κιλό.
«Από τα µέσα Ιουνίου µέχρι και τον Οκτώβριο δεν υπάρχει ελληνική παραγωγή λεµονιού» εξηγεί ο πρόεδρος της Παναιγιάλειου Ένωσης Συνεταιρισµών Θανάσης Σωτηρόπουλος, τονίζοντας βέβαια ότι η παραγωγή του προϊόντος στη χώρα µας είναι σηµαντικά µειωµένη από το 2004, µε την τεράστια ζηµιά από τον παγετό. Και µπορεί να έγιναν κάποιες προσπάθειες και η καλλιέργεια να µπήκε εκ νέου σε τροχιά ανάπτυξης, ωστόσο ένας δεύτερος παγετός το 2008 ανέκοψε και πάλι τη θετική της πορεία. Σύµφωνα µάλιστα µε τα στοιχεία, από το 2004 που η παραγωγή λεµονιού στην Ελλάδα έφθανε τους 100.000 τόνους, σήµερα ανέρχεται µόλις στους 40.000 τόνους
Λιγότερα σε Κορινθία, Αιγιάλεια Ειδικότερα στην Κορινθία και την Αιγιάλεια, όπου εντοπίζεται και ο βασικός όγκος παραγωγής του ελληνικού λεµονιού η φετινή σοδειά είναι µειωµένη τόσο σε σχέση µε πέρυσι όσο και σε σχέση µε µία κανονική σεζόν λόγω του πολύ ήπιου χειµώνα σε συνδυασµό µε τις καιρικές συνθήκες που επικράτησαν τον Απρίλιο και τον Μάιο. Να σηµειωθεί, βέβαια, ότι «πέρυσι ήταν η καλύτερη σεζόν της τελευταίας δεκαετίας για την Πελοπόννησο όσον αφορά τις εξαγωγές τόσο από άποψη ποσότητας όσο και τιµών λόγω του αποκλεισµού των τουρκικών προϊόντων από τη Ρωσία», σύµφωνα µε τον κ. Σωτηρόπουλο
Την ίδια ώρα, θετική γράφεται η φετινή χρονιά και στους πιο µικρούς θύλακες παραγωγής του προϊόντος στη χώρα µας. Στην Πρέβεζα, «φέτος η σεζόν είναι η καλύτερη τουλάχιστον της τριακονταετίας, µε πολύ µεγάλη ζήτηση από το εξωτερικό, καθώς υπάρχουν ήδη προτάσεις για άµεση συνεργασία», σύµφωνα µε τον πρόεδρο του Κηπευτικού Συνεταιρισµού Πρέβεζας, ∆. Καββαδά. Μάλιστα, και οι παραγωγοί της περιοχής εκφράζουν την ανησυχία τους για τον φετινό όγκο σοδειάς τους, τονίζοντας ότι «είναι πολύ πιθανό να µην έχουµε ποσότητες να καλύψουµε την αγορά», επειδή περιµένουν να παραχθεί το µισό από πέρυσι λόγω του καύσωνα της περασµένης άνοιξης, σε συνδυασµό µε την ξηρασία του καλοκαιριού.
Η απάντηση, πάντως, για το µέλλον του ελληνικού λεµονιού σύµφωνα µε τους παραγωγούς µπορεί να έρθει µέσα από µια γενναία προσπάθεια αναδιάρθρωσης της καλλιέργειας, ούτως ώστε να έχουµε 8 µε 10 µήνες το χρόνο λεµόνι και όχι µόνο 5 µήνες. Κάτι, που ξεκίνησε µετά το 2004, µε ανασύσταση των κτηµάτων και στόχο την ανάκτηση του χαµένου εδάφους, µε µέτρα στήριξης που ωστόσο δεν ήταν επαρκή, όπως λέει ο κ. Σωτηρόπουλος, τονίζοντας ότι «για να αλλάξει η κατάσταση θα πρέπει οι παραγωγοί λεµονιού να τυγχάνουν γενναίας στήριξης από την πολιτεία και αυτό δεν συνάδει αποκλειστικά και µόνο µε οικονοµική βοήθεια».
Μάλιστα, η θετική πορεία του προϊόντος φάνηκε από τα τέλη Σεπτεµβρίου, όταν ήδη η ζήτηση ήταν υψηλή, κάνοντας τους παραγωγούς να εκφράζουν τους φόβους τους για το κατά πόσο θα µπορέσουν να καλύψουν τις ανάγκες της αγοράς. Άλλωστε, κατά το σύνηθες, το κενό που αφήνει η ελληνική παραγωγή τους θερινούς µήνες µέχρι και τον Οκτώβριο έρχονται να καλύψουν τα εισαγόµενα λεµόνια, κυρίως Αργεντινής που κοστίζουν στη λιανική ως και 3,30 ευρώ το κιλό, αλλά και αυτά της Ισπανίας που κυµαίνονται στα 3 ευρώ το κιλό.
«Από τα µέσα Ιουνίου µέχρι και τον Οκτώβριο δεν υπάρχει ελληνική παραγωγή λεµονιού» εξηγεί ο πρόεδρος της Παναιγιάλειου Ένωσης Συνεταιρισµών Θανάσης Σωτηρόπουλος, τονίζοντας βέβαια ότι η παραγωγή του προϊόντος στη χώρα µας είναι σηµαντικά µειωµένη από το 2004, µε την τεράστια ζηµιά από τον παγετό. Και µπορεί να έγιναν κάποιες προσπάθειες και η καλλιέργεια να µπήκε εκ νέου σε τροχιά ανάπτυξης, ωστόσο ένας δεύτερος παγετός το 2008 ανέκοψε και πάλι τη θετική της πορεία. Σύµφωνα µάλιστα µε τα στοιχεία, από το 2004 που η παραγωγή λεµονιού στην Ελλάδα έφθανε τους 100.000 τόνους, σήµερα ανέρχεται µόλις στους 40.000 τόνους
Λιγότερα σε Κορινθία, Αιγιάλεια Ειδικότερα στην Κορινθία και την Αιγιάλεια, όπου εντοπίζεται και ο βασικός όγκος παραγωγής του ελληνικού λεµονιού η φετινή σοδειά είναι µειωµένη τόσο σε σχέση µε πέρυσι όσο και σε σχέση µε µία κανονική σεζόν λόγω του πολύ ήπιου χειµώνα σε συνδυασµό µε τις καιρικές συνθήκες που επικράτησαν τον Απρίλιο και τον Μάιο. Να σηµειωθεί, βέβαια, ότι «πέρυσι ήταν η καλύτερη σεζόν της τελευταίας δεκαετίας για την Πελοπόννησο όσον αφορά τις εξαγωγές τόσο από άποψη ποσότητας όσο και τιµών λόγω του αποκλεισµού των τουρκικών προϊόντων από τη Ρωσία», σύµφωνα µε τον κ. Σωτηρόπουλο
Την ίδια ώρα, θετική γράφεται η φετινή χρονιά και στους πιο µικρούς θύλακες παραγωγής του προϊόντος στη χώρα µας. Στην Πρέβεζα, «φέτος η σεζόν είναι η καλύτερη τουλάχιστον της τριακονταετίας, µε πολύ µεγάλη ζήτηση από το εξωτερικό, καθώς υπάρχουν ήδη προτάσεις για άµεση συνεργασία», σύµφωνα µε τον πρόεδρο του Κηπευτικού Συνεταιρισµού Πρέβεζας, ∆. Καββαδά. Μάλιστα, και οι παραγωγοί της περιοχής εκφράζουν την ανησυχία τους για τον φετινό όγκο σοδειάς τους, τονίζοντας ότι «είναι πολύ πιθανό να µην έχουµε ποσότητες να καλύψουµε την αγορά», επειδή περιµένουν να παραχθεί το µισό από πέρυσι λόγω του καύσωνα της περασµένης άνοιξης, σε συνδυασµό µε την ξηρασία του καλοκαιριού.
Η απάντηση, πάντως, για το µέλλον του ελληνικού λεµονιού σύµφωνα µε τους παραγωγούς µπορεί να έρθει µέσα από µια γενναία προσπάθεια αναδιάρθρωσης της καλλιέργειας, ούτως ώστε να έχουµε 8 µε 10 µήνες το χρόνο λεµόνι και όχι µόνο 5 µήνες. Κάτι, που ξεκίνησε µετά το 2004, µε ανασύσταση των κτηµάτων και στόχο την ανάκτηση του χαµένου εδάφους, µε µέτρα στήριξης που ωστόσο δεν ήταν επαρκή, όπως λέει ο κ. Σωτηρόπουλος, τονίζοντας ότι «για να αλλάξει η κατάσταση θα πρέπει οι παραγωγοί λεµονιού να τυγχάνουν γενναίας στήριξης από την πολιτεία και αυτό δεν συνάδει αποκλειστικά και µόνο µε οικονοµική βοήθεια».
