Οι εκτιμήσεις θέλουν το ελληνικό βαμβάκι να έχει «απογαλακτισθεί» σε ένα βαθμό από τη ζήτηση της Γείτονος, με τις περισσότερες εκκοκκιστικές επιχειρήσεις να έχουν εργασθεί συστηματικά για τη βελτίωση της ποιότητας του παραγόμενου προϊόντος, έτσι ώστε αυτό να ανταποκρίνεται με αξιώσεις στις προδιαγραφές των αναπτυγμένων αγορών της Ευρώπης αλλά και της Ασίας.
Την ίδια στιγμή, υπάρχουν αγροτικά προϊόντα της χώρας μας τα οποία πιθανότατα να βγουν ωφελημένα, αν η ένταξη τραβήξει για καιρό, από τον ανταγωνισμό με τα αντίστοιχα τούρκικα, κυρίως όσον αφορά στην αγορά των ΗΠΑ, όπου κατευθύνονται προϊόντα όπως, οι ελιές, η σταφίδα και το ελαιόλαδο.
Την ίδια στιγμή, δυσκολίες αναμένεται να αντιμετωπίσουν κάποιες επιχειρήσεις από τον τομέα των εισροών κυρίως, όπως είναι π.χ. ο Οίκος Σπύρου, με σημαντική δραστηριότητα στην αγορά της Τουρκίας ή ακόμα και μεγάλες πολυεθνικές των σπόρων των φυτοπροστατευτικών και των λιπασμάτων, ορισμένες εκ των οποίων κινούν τα νήματα στην τουρκική αγορά από τις περιφερειακές έδρες τους στην Αθήνα.
Η υποτίμηση της τούρκικης λίρας βαρόμετρο στο φιστίκι
Αυξημένη παραγωγή αναμένει φέτος το κελυφωτό φιστικί η συγκομιδή η συγκομιδή του οποίου ξεκίνησε αυτές τις ημέρες τόσο στην Μάκρη και τα Μέγαρα όσο και την Αίγινα. Στόχος μάλιστα στο νησί του Σαρωνικού μετά την καταστροφική χρονιά του 2016 είναι οι ποσότητες να επανέλθουν στους 500 τόνους. Η μόνη ανησυχία των παραγωγών φέτος έχει να κάνει με τον ανταγωνισμό από την Τουρκία (χώρα που παράγει μεγάλες ποσότητες και διοχετεύει με φιστίκι την ευρωπαϊκή αγορά) δεδομένης μάλιστα τις σημαντικής και συνεχόμενης – τον τελευταίο καιρό – πτώση της λίρας.
