Τάσος Λιολιόπουλος, Συντονιστικό Αγροτών Μακεδονίας:
Τοίχος από αυθεντίες, άνθρωποι που κατέχουν την μια και μόνη αλήθεια. Επιθετική συμπεριφορά, δογματισμό, υποκριτικό ενδιαφέρον.
Η Αγροτικη οικονομία, η Εθνική Οικονομία, δεν έχει να ελπίζει σε τίποτα. Χρόνια τώρα παλινωδίες, καθυστερήσεις, υπερφορολόγηση, εσχάτως και ταξικό μίσος για οτιδήποτε παράγει. Όχι μόνο δεν πρόκειται να πάει μπροστά η χώρα, αλλά θα ισοπεδωθεί κάθε πιθανότητα να μπορέσει να ανακάμψει. Η αντιπολίτευση δεν μοιάζει έτοιμη. Χρειάζεται χρόνο αλλά και έμπνευση. Σ’ αυτό το σημείο η ανάγκη για έτοιμες, άμεσες λύσεις κρίνεται πιο απαραίτητη από πότε άλλοτε.
Προσκλητήριο φωτισμένων μυαλών με σύγχρονες αντιλήψεις με κατάρτιση, που σίγουρα δεν θα βρεθούν, στους κατσαπλιάδες των μπλόκων και στους δεινόσαυρους του συνδικαλισμού που σ αυτή την συγκυρία δυστυχώς περισσεύουν.
Ο κύκλος της απεργίας κλείνει αφήνοντας πίσω απογοήτευση, αμηχανία, προβληματισμό. Κι όμως υπάρχει ελπίδα, στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της ελληνικής γης, στο επιστημονικό κεφάλαιο, στην εξωστρέφεια, στην ιδιωτική πρωτοβουλία, στην απελευθέρωση παραγωγικών δυνάμεων, υπάρχουν εργαλεία αρκεί να αλλάξουν οι προτεραιότητες.
Υγ: Κάποιες όχι και τόσο πρόχειρες σκέψεις επιστρέφοντας με την αποστολή
Στέργιος Λίτος, πρόεδρος Αδέσμευτων Αγροτών Βισαλτίας νομού Σερρών:
Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στα σύνορα. Σε λίγη ώρα αντιπροσωπεία περίπου 20 αγροτών θα μεταβεί στη Χαλάστρα προκειμένου να ιεραρχηθεί το διεκδικητικό πλαίσιο και να οριστούν τα 4-5 μέλη της αντιπροσωπείας που θα μεταβούν στην Αθήνα και θα αναλάβουν να παρουσιάσουν στους συναρμόδιους υπουργούς τα αιτήματά τους.
Θα μπορούσαμε να είχαμε συνάντηση με τον κ. Αποστόλου νωρίτερα, όμως επιδιώξαμε με τον Πρωθυπουργό και καταφέραμε να έχουμε συνάντηση με τον αντιπρόεδρο Γιάννη Δραγασάκη στην αντιπροεδρία της Κυβέρνησης (Ζαλοκώστα 10) την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου στις 4 το απόγευμα, όπου θα συμμετέχουν και τα συναρμόδια υπουργεία Αγροτικής Ανάπτυξης, Οικονομίας, Ενέργειας και Περιβάλλοντος και Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας.Η ερώτηση που καίει όλους μας είναι όχι αν θα τα ικανοποιήσουν, αλλά με ποια σειρά θα αρχίσουν. Από αυτήν την κυβέρνηση δεν περιμένουμε πολλά, γιατί τα τελευταία χρόνια που κυβερνά αύξησε το κόστος καλλιέργειας και με τα φορολογικά και ασφαλιστικά μέτρα που έχει ψηφήσει αποδεικνύουν ότι είναι πολιτικοί νεκροθάφτες των Ελλήνων αγροτών και κτηνοτρόφων. Θέλουν να μας χρεώσουν όλους στο Δημόσιο Ταμείο και στον Ασφαλιστικό Φορέα, να μας πάρουν τις εκμεταλλεύσεις μας και να τις δώσουν στα ξένα funds, ώστε να γίνουμε όλοι φτηνοί εργάτες γης. Ο κόσμος ζητά από την κυβέρνηση, την ύστατη έστω στιγμή να δείξει διαλλακτικότητα και κατανόηση και να αρχίσει να λύνει τα τεράστια προβλήματα που συσσωρεύτηκαν. Εμείς αποφασίσαμε ως Κεντρική Μακεδονία, Στερεά Ελλάδα και Θεσσαλία- εκτός του Μπλόκου της Νίκαιας- να κάνουμε έναν καθαρό αγώνα και όχι πολιτικό, με μπροστάρη κάποιο κόμμα και να μην συμμετάσχουμε σε δήθεν φιέστες.
Δεν επιθυμούμε να δημιουργήσουμε πρόβλημα στους συμπολίτες μας, γιατί και αυτοί ζουν κάτω από τις ίδιες άθλιες οικονομικές συνθήκες. Ζητάμε να μας επιτραπεί να καλλιεργήσουμε την γη μας, ώστε να παράγουμε και να βοηθήσουμε την χώρα μας να βρει διέξοδο από τη χαώδη κατάσταση που έχει επέλθει. Τα δικαστήρια για παρακώλυση συγκοινωνιών δεν μας αγγίζουν, καθώς ο βρεγμένος την βροχή δεν την φοβάται.
Ρεπορτάζ-φωτογραφία: Βασιλική Πασχάλη-Τσαντοπούλου.
Παναγιώτης Αλευράς (Γεωπόνος, Περιφερειακός Σύμβουλος, πρ. Αντιπεριφερειάρχης ΠΕ Μεσσηνίας): Η Κρίση στον πρωτογενή τομέα και οι κινητοποιήσεις των αγροτών
Αναμφίβολα τα προβλήματα του πρωτογενή τομέα είναι πολλά υπαρκτά και διαχρονικά, τα οποία έχουν φέρει σε απόγνωση τον αγροτικό κόσμο. Αποτέλεσμα των συσσωρευμένων προβλημάτων, είναι οι αγροτικές κινητοποιήσεις κάθε χρόνο που δεν έχουν «επετειακό χαρακτήρα όπως κάποιοι ισχυρίζονται». Απλά στα προβλήματα που έρχονται από το παρελθόν δεν δόθηκαν ουσιαστικές λύσεις και προστέθηκαν νέα.
Ξεκαθαρίζω ευθύς εξ΄ αρχής ότι τα αιτήματά τους είναι δίκαια και τα στηρίζουμε, τη μορφή όμως των διεκδικήσεων και τους τρόπους των κινητοποιήσεων, αποφασίζουν οι ίδιοι οι αγρότες. Θεωρώ όμως ότι πρέπει να εξασφαλίζουν τη στήριξη της κοινωνίας αποφεύγοντας τον κοινωνικό αυτοματισμό.
Η αφετηρία των προβλημάτων έγκειται στο ότι η ελληνική γεωργία δεν προσαρμόστηκε στις παγκόσμιες αλλαγές που συντελούνται στο όλο σύστημα της παραγωγής, της μεταποίησης, της διακίνησης και της διάθεσης των αγροτικών προϊόντων. Οι ραγδαίες εξελίξεις σχετίζονται με την παγκοσμιοποίηση των αγορών των τροφίμων, την πρόοδο της βιοτεχνολογίας και της ανάπτυξης του αγροτοδιατροφικού τομέα.
Απαιτείται συνεπώς ουσιαστικός δημόσιος διάλογος για το αγροτικό ζήτημα, χωρίς τυφλές κομματικές αντιπαραθέσεις , όπως πρόσφατα παρατηρήσαμε στη Βουλή.
Ο αγρότης τελικά άκουσε μόνο κριτική για τις αποτυχίες (επιρρίπτοντας ευθύνες ο ένας στον άλλον), χωρίς καμία πρόταση για την ανασύνταξη του αγροτικού χώρου και την επίλυση των καυτών προβλημάτων του. Μάλλον η συζήτηση δυνάμωσε τα μπλόκα, γιατί αποκαλύφθηκε η έλλειψη θέσεων και ολοκληρωμένων προτάσεων απ΄ όλα τα κόμματα, για τις προοπτικές του αγροτικού τομέα.
Πρέπει να τονίσω επίσης ότι η κρίση επιδείνωσε τα προβλήματα , αλλά ο παλιός τρόπος αντιμετώπισης τους, είναι ξεπερασμένος.
Οφείλει η πολιτεία να αντιμετωπίσει τον αγρότη ως παραγωγό προϊόντων και υπηρεσιών για το κοινωνικό σύνολο, σε συνθήκες μάλιστα αντίξοες χωρίς να έχει διασφάλιση εσόδων. Δεν είναι ούτε καταστηματάρχης, ούτε δημόσιος υπάλληλος αλλά ένας «επιχειρηματίας» σε ένα εργοστάσιο χωρίς σκεπή και αντιμέτωπος με όλα τα καιρικά , τα φυσικά και τα παγκόσμια οικονομικά φαινόμενα.
Η επιχειρηματολογία για το ποιος δίνει νωρίτερα τις επιδοτήσεις είναι ρηχή , απλή λογιστική διαχείριση της Κ.Α.Π και δεν μπορεί να απαντήσει στις προκλήσεις που διαμορφώνονται παγκοσμίως στη γεωργία.
Η απάντηση είναι όχι λογιστική διαχείριση αλλά δομική αναδιάρθρωση του γεωργικού τομέα δεδομένου ότι τα προβλήματα είναι διαρθρωτικά.
Θα πρέπει λοιπόν να παρθούν γενναίες και ρηξικέλευθες αποφάσεις για το κόστος παραγωγής, τις φορολογικές και τις ασφαλιστικές εισφορές, τη χρηματοδότηση, τις χρήσεις γης και του νερού, τα ερευνητικά και τα επενδυτικά προγράμματα, την ενημέρωση και την εκπαίδευση.
Για την επίτευξη του σκοπού αυτού απαιτείται ένα ολοκληρωμένο εθνικό σχέδιο αγροτικής πολιτικής που θα προέλθει από το Εθνικό Συμβούλιο Αγροτικής Πολιτικής με εκπροσώπηση των επιστημονικών φορέων και των αγροτών.
Μόνο έτσι η χώρα μας θα καταφέρει να σχεδιάσει ένα χάρτη πορείας για το μέλλον και να γίνει ανταγωνιστική και αποτελεσματική με τα διεθνούς φήμης εξαιρετικά προϊόντα της επενδύοντας στην γνώση, την καινοτομία, την έρευνα και τις νέες τεχνολογίες.
Μόνον μέσα από ένα δημόσιο διάλογο και με την συναίνεση των κομμάτων μπορεί να εξευρεθούν λύσεις στα οξυμένα προβλήματα των παραγωγών ώστε να εξασφαλίσουν ικανοποιητικό εισόδημα αλλά κυρίως ευημερία.
Η οικονομική κρίση και οι κινητοποιήσεις των αγροτών , ας γίνει η ευκαιρία για να επανεξεταστεί σοβαρά ένα νέο καινοτόμο μοντέλο παραγωγικής ανασυγκρότησης του αγροτικού τομέα στηριζόμενο σε ένα όραμα για μια σύγχρονη, ανταγωνιστική και αποτελεσματική γεωργία και κτηνοτροφία.
Αθανάσιος Θεοδωράκης (πολιτικός επιστήμονας) - Το Νέο Αγροτικό Ζήτημα στην Ελλάδα:
Ο δημόσιος διάλογος για το νέο αγροτικό ζήτημα πρέπει να γίνει ουσιαστικός και να καταλήξει σε προτάσεις πολιτικής. Δεν πάμε πουθενά με τυφλές κομματικές αντιπαραθέσεις στη Βουλή, με κλειστούς δρόμους από τα τρακτέρ και με άγρια φοροεισπρακτικά μέτρα. Η παραγωγή μειώνεται, τα χωριά φθίνουν, οι νέοι φεύγουν. Ποιές είναι οι προϋποθέσεις ανασύνταξης του αγροτικού χώρου;
1. Κύρια κατεύθυνση της δημόσιας συζήτησης πρέπει να είναι η επιλογή ενός νέου μοντέλου γεωργίας. Αυτό πρέπει να είναι: ενδογενές και ποιοτικό. Η σύνθεση του ΑΕΠ πρέπει να αλλάξει, αλλοιώς ο τόπος δεν έχει μέλλον. Η συμμετοχή του αγροτικού τομέα στο ΑΕΠ σήμερα είναι 3,5%, ενώ το ποσοστό των απασχολουμένων ανέρχεται στο 15%.
2. Αποσαφήνιση των στόχων, δηλαδή τί θέλουμε για την Ελλάδα του αύριο. Θέλουμε αυξημένη παραγωγή, θέλουμε ζωντανά χωριά, αγροτικές οικογενειακές μονάδες με εθνική και ευρωπαϊκή στήριξη: Στήριξη οικονομική, συμβουλευτική, ερευνητική, μάρκετινγκ. Η αγορά δεν λύνει όλα τα προβλήματα της διατροφικής αλυσίδας, η φύση είναι απρόβλεπτη γι αυτό και η ΕΕ προβλέπει ενισχύσεις στην παραγωγή.
3. Το μοντέλο της ανώνυμης αγροτικής επιχείρησης δεν ταιριάζει στα ελληνικά δεδομένα. Θα υπάρχουν μεγάλες επιχειρήσεις κι είναι καλό αυτό, αλλά δεν είναι, και δεν πρέπει να γίνει το κυρίαρχο μοντέλο. Για την Ελλάδα το βασικό είναι να στηριχθεί η οικογενειακή αγροτική εκμετάλλευση κι αυτό συνδέεται με επείγοντα θέματα όπως το δημογραφικό και το φορολογικό. Οι αγρότες μας είναι ηλικιωμένοι και η νέα φοροκαταιγίδα τους ωθεί στην παραοικονομία και στην αύξηση των χρεών προς Εφορία και Ταμεία.
4. Ο αγρότης δεν είναι ελεύθερος επαγγελματίας, η ΚΑΠ τον στηρίζει αλλά και τον περιορίζει συνάμα, το τρίτο Μνημόνιο είναι συνεπώς λανθασμένο και καταστροφικό για την ελληνική ύπαιθρο. Ο αγρότης πρέπει να αντιμετωπίζεται από την Πολιτεία ως παραγωγός προϊόντων και υπηρεσιών για το κοινωνικό σύνολο, σε συνθήκες μάλιστα ειδικές και αντίξοες, δηλαδή χωρίς να έχει διασφάλιση εσόδων: δεν είναι ούτε καταστηματάρχης, ούτε δημόσιος υπάλληλος, ούτε ανεξάρτητος επιστήμονας.
5. Ολα πρέπει λοιπόν να αλλάξουν: κόστος παραγωγής, φορολογία, ασφαλιστικές εισφορές, χρήση γης και νερού, ενημέρωση, εκπαίδευση, επενδύσεις, προγράμματα. Η κρίση αναδεινκύει έντονα τα προβλήματα, αλλά ο παλιός τρόπος αντιμετώπισής τους τόσο από το κράτος όσο και από τα αγροτικά συνδικάτα, είναι ξεπερασμένος. Δεν θέλουν αόριστες υποσχέσεις οι αγρότες, θέλουν υπεύθυνη δημόσια πολιτική με στόχους, θέλουν να ζήσουν με αξιοπρεπή τρόπο. Γνωρίζουν τα λάθη του παρελθόντος, ξέρουν καλά τί ακριβώς έγινε και πού πάει σήμερα η κατάσταση. Βλέπουν ότι τα παιδιά τους δεν έχουν μέλλον και ότι οι εκμεταλλεύσεις τους βρίσκονται σε αδιέξοδο.
6. Η γραφειοκρατία πνίγει σήμερα κάθε νέα προσπάθεια, ενώ οι επαγγελματικές οργανώσεις απέτυχαν λόγω κομματισμού. Να βγουν επιτέλους οι γεωπόνοι κια οι κτηνίατροι στα χωριά, στα χωράφια και στους σταύλους για την επί τόπου υποστήριξη των παραγωγών, με έλεγχο, συμβουλές και ενημέρωση. Χρειάζονται νέα εργαλεία παρέμβασης με ισχυρά κίνητρα για την προσέλκυση των νέων, τεχνική στήριξη του παραγωγού και έλεγχο της αλυσίδας διακίνησης των αγαθών για μια έντιμη σχέση παραγωγών-εμπόρων-καταναλωτών.
7. Η ποιότητα και η ταυτότητα των προϊόντων είναι κρίσιμα στοιχεία για το μέλλον. Η βιολογική παραγωγή, η διάσωση ντόπιων ποικιλιών φρούτων και λαχανικών και εγχώριων φυλών ζώων πρέπει να γίνει συστηματική. Από εκεί θα πάμε στη σύνδεση παραγωγής και τοπικής μεταποίησης για κάλυψη της εθνικής αγοράς και ενίσχυση των εξαγωγών. Δεν είμαστε ούτε θα γίνουμε βιομηχανική χώρα, μας χαρακτηρίζει το μικρό, το ποιοτικό, το εύγεστο, το ξεχωριστό. Αυτά θα αξιοποιήσουμε.
8. Εχουμε ως χώρα μοναδικά φυσικά και γεωγραφικά πλεονεκτήματα, πρέπει να τα στηρίξουμε. Να προβάλουμε την υγιεινή μεσογειακή διατροφή, τη διατροφική πολιτισμική μας παράδοση, να επιμείνουμε σταθερά στην ποιότητα, να ενισχύσουμε τις αγρο-συνέργειες (παραγωγή, μεταποίηση, τουρισμός, εστίαση, εξαγωγές). Να καθορίσουμε εθνικούς και περιφερειακούς στόχους με προϊόντα αιχμής: ελιά και ελαιόλαδο, φέτα και αιγοπρόβειο κρέας, δημητριακά, όσπρια, φρούτα, λαχανικά, βότανα και αρωματικά φυτά, αλλά και υποτροπικά φυτά που ευδοκιμούν στη νότια Ελλάδα και στα νησιά, λόγω της κλιματικής αλλαγής. Εισάγουμε σήμερα τα πάντα, κρέας, γάλα, αυγά, κάπαρη, πατάτες, ντομάτες, μελιτζάνες...και μουσακά.
9. Η γεωργία και η επιστροφή στο χωριό δεν είναι όμως εύκολη υπόθεση. Είναι κυρίως ένας τρόπος ζωής. Τα οικονομικά στοιχεία είναι σημαντικά, αλλά τα κοινωνικά και τα πολιτισμικά θέματα είναι αυτά που συχνά καθορίζουν τις αποφάσεις. Οι νέες τεχνολογίες μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά, να σπάσουν την απομόνωση και την έλλειψη ενημέρωσης, αλλά το κύριο είναι ότι δεν έχουμε πλέον τσοπάνηδες και οι κατσίκες θέλουν κάθε μέρα τροφή, φροντίδα, άρμεγμα. Αλλοιώς δεν υπάρχει μεροκάματο, δεν υπάρχει φέτα, δεν υπάρχει προκοπή.
10. Εργαλείο θεσμικό έχουμε, αλλά υπνώττει: Προτείνω να συνέλθει αμέσως το Εθνικό Συμβούλιο Αγροτικής Πολιτικής και με συμμετοχή και των εκπροσώπων των παραγωγών, να συζητήσει και να συντάξει συνολικό πόρισμα, με τόλμη να προτείνει νέες κατευθύνσεις στη Βουλή και στην κυβέρνηση για μια σύγχρονη εθνική πολιτική αγροτικής ανάπτυξης. Να ορισθεί επικεφαλής της προσπάθειας ένας επιστήμονας κύρους και να συζητηθούν όλα από την αρχή. Η κρίση είναι ευκαιρία για επανεξέταση τόσο της δημόσιας πολιτικής, όσο και του ρόλου των υπηρεσιών, των συντεχνιών, είναι ευκαιρία για να συζητηθεί το νέο πλαίσιο της ενδογενούς παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.
«Είναι πολλά και υπαρκτά τα προβλήματα που φέρνουν σε απόγνωση τον αγροτικό κόσμο. Η ζωή όμως έχει αποδείξει πως το ετήσιο ραντεβού στα μπλόκα δεν έλυσε κανένα από αυτά. Απαιτείται όσο ποτέ ένα ολοκληρωμένο εθνικό σχέδιο αγροτικής πολιτικής που θα αξιοποιεί τους πόρους και τα θεσμικά εργαλεία της Κοινής Ευρωπαϊκής Αγροτικής Πολιτικής. Η δημιουργία ουσιαστικών κινήτρων για τη συμμετοχή των αγροτών σε ισχυρά συλλογικά σχήματα (ομάδες και οργανώσεις παραγωγών) αποτελεί βασική προϋπόθεση για την παραγωγή αγροτικού εισοδήματος.
Η Ελλάδα θα αξιοποιήσει τη διεθνή φήμη της ποιότητας των αγροδιατροφικών προϊόντων της μόνο αν καταφέρει να γίνει ανταγωνιστική, επενδύοντας στην καινοτομία, την έρευνα και τις νέες τεχνολογίες, αξιοποιώντας παράλληλα το ανθρώπινο δυναμικό της. Ας ακούσει επιτέλους η κυβέρνηση και τους εκπροσώπους της Ελλάδας που παράγει, της δημιουργικής Ελλάδας».
Ουσία μηδέν, πρόγραμμα μηδέν, βηματισμός στο άγνωστο, χωρίς πρόγραμμα και όραμα, είμαστε η χαρά του συστήματος..
Επαγγελματίας συνδικαλιστής δεν είμαι και ούτε έχω σκοπό να γίνω έχω πετάξει όμως όλα τα βαρίδια από πάνω μου και το ίδιο προτείνω σε όλους εσάς που είστε μπροστάρηδες σε αγώνες, μόνο κακό μας έχουν κάνει.
Εύχομαι κάποια στιγμή να βάλουμε μυαλό!!!!
Καλό αγώνα!!!!»
Δημήτρης Καραμήτσος, (Νεοχώρι Μεσολογγίου):«Ενώνουμε την φωνή μας με τους χιλιάδες αγρότες της χώρας μας που διαμαρτύρονται για τα εξοντωτικά μέτρα που ψηφίστηκαν στη Βουλή και που θα οδηγήσουν στον μαρασμό τον αγροτικό χώρο. Οι αγροτικές κινητοποιήσεις αναδεικνύουν τα προβλήματα και τα αιτήματα των αγροτών, πολύ περισσότερο δε, η περσινή παρουσία μας στην Αθήνα.
Όμως πρέπει να καταλάβουν όλοι οι υπεύθυνοι των μπλόκων ότι οι πρώτοι που πλήττονται από το κλείσιμο των τελωνείων και των δρόμων, είμαστε εμείς οι παραγωγοί κηπευτικών και εσπεριδοειδών της Δ. Ελλάδας, της Πελοποννήσου και οι αγρότες της Κρήτης.
Μεγάλο μέρος της παραγωγής μας, πέρυσι έμεινε αδιάθετο και χάθηκαν σημαντικές αγορές για τα προϊόντα μας
Πρέπει λοιπόν πιστεύουμε, να συνεχίσουμε τις κινητοποιήσεις, αλλά να επανεξετάσουμε τις μορφές του αγώνα, που μας ζημιώνουν οικονομικά και πλήττουν τις εξαγωγές των αγροτικών προϊόντων».
