Την διαχείριση του υπερπληθυσμού των λύκων, που σε πολλές περιπτώσεις αποδεκατίζουν τα παραγωγικά ζώα των ανθρώπων της υπαίθρου ζητούν με ψήφισμα, που υπογράφουν από κοινού η Πανελλήνια Ένωση Κτηνοτρόφων (ΠΕΚ) και η Συνομοσπονδία Κυνηγών Ελλάδος.
Από την πλευρά της ΠΕΚ το εγχείρημα «τρέχει» η αντιπρόεδρος Μυρτώ Λύκα, κτηνοτρόφος από το Μαργαρίτι Θεσπρωτίας.
Όπως σημειώνουν ΠΕΚ και κυνηγοί στο σχετικό ενημερωτικό «δεν πρόκειται για μια συμμαχία ενάντια στον λύκο».
«Δεν θέλουμε την εξόντωσή του. Ξέρουμε καλά πως ο λύκος δεν είναι εχθρός μας. Το μάθαμε απ’ τους γονείς και τους παππούδες μας», επισημαίνουν οι δυο πλευρές.
«Το πρόβλημα δεν είναι ο λύκος, αλλά η λανθασμένη διαχείριση», επισημαίνουν.
Αναλυτικά το ενημερωτικό σημείωμα και η πλατφόρμα συλλογής υπογραφών:
Όχι, δεν είναι μια συμμαχία ενάντια στον λύκο. Κι όποιος το δει τόσο ρηχά, δεν ξέρει τον λύκο ή δεν ξέρει τον άνθρωπο ή -ακόμα χειρότερα- δεν ξέρει κανέναν από τους δύο.
Είναι η αγωνία του κτηνοτρόφου για το βιός του, είναι η αγωνία του κυνηγού για τον πιστό του σύντροφο, είναι η αγωνία του ανθρώπου της υπαίθρου για το τι θα μπορούσε να συμβεί αύριο στον ίδιο ή στο παιδί του. Κι οι αγωνίες αυτές (υπερβολικές ίσως, μα αν όχι, τι; Ποιος παίρνει την ευθύνη αν αποδειχτούν βάσιμες;) συνενώνονται σε μια κραυγή προς την Πολιτεία, σε ένα κάλεσμα για τη σοβαρή και ορθολογική διαχείριση του θέματος.
Εμείς οι άνθρωποι που βιώνουμε τη φύση από μέσα και όχι από το σαλόνι του σπιτιού μας, πίσω από το πληκτρολόγιο ενός υπολογιστή, εμείς που περνάμε στην ύπαιθρο ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μας, που ζούμε σ’ αυτή ή που ζούμε απ’ αυτήν, αντιμετωπίζουμε καθημερινά πλέον ένα πρόβλημα και απαιτούμε από την Πολιτεία να δώσει λύση.
Όχι, το πρόβλημα δεν είναι ο λύκος. Όχι, ο λύκος δεν είναι εχθρός μας. Χρόνια τώρα μοιραζόμαστε μαζί του τα Ελληνικά βουνά και το ξέρουμε καλύτερα απ’ τον καθ’ ένα σας.
Η λανθασμένη διαχείριση είναι το πρόβλημα. Το βλέπουμε, το ζούμε και νοιώθουμε την ανάγκη να το πούμε, να σας δείξουμε το λάθος, όσο υπάρχει, ακόμα, δρόμος επιστροφής.
Σε μια χώρα που έχει άρτια επανδρωμένες, με άρτια καταρτισμένο (και σε κάποιες περιπτώσεις υπεράριθμο) προσωπικό υπηρεσίες, η διαχείριση ενός τόσο σοβαρού θέματος έχει ανατεθεί σε ιδιώτες! Έχουμε Δασική Υπηρεσία, Κτηνιατρική Υπηρεσία, έχουμε Δασαρχεία, έχουμε λαμπρά πανεπιστήμια, όμως τον λύκο τον πετάξατε στα χέρια των ΜΚΟ.
Τον ξεφορτωθήκατε για να μην σας είναι βάρος… Οι Έλληνες πολίτες πληρώνουμε όλους αυτούς τους φορείς, πληρώνουμε τις υπηρεσίες, πληρώνουμε τις ΜΚΟ και η δουλειά δεν γίνεται. Δεν γίνεται σωστά τουλάχιστον.
Πριν μερικά χρόνια οι λύκοι λιγόστεψαν, κινδύνεψαν με εξαφάνιση. Πρώτοι εμείς μπορούμε να το βεβαιώσουμε. Πάψαμε να τους συναντάμε, πάψαμε να βλέπουμε τ’ αχνάρια τους. Κανείς μας δεν εναντιώθηκε τότε στην προσπάθεια σωτηρίας του είδους, αντίθετα την αγκαλιάσαμε, συμπράξαμε με όλες μας τις δυνάμεις.
Σήμερα η κατάσταση έχει αλλάξει εντελώς και, δυστυχώς, οι αρμόδιοι δεν το πήρανε χαμπάρι. Πυκνές οι συναντήσεις, καθημερινές οι ζημιές, η στάση του κόσμου αλλάζει.
Τώρα είναι που κινδυνεύει πραγματικά ο λύκος! Τώρα που μέρα με τη μέρα ο άνθρωπος της υπαίθρου αρχίζει να τον βλέπει σαν κίνδυνο, αρχίζει να τον νοιώθει εχθρό. Και όλοι ξέρουν πως, όποιο είδος θεώρησε ο άνθρωπος εχθρό, εξαφανίστηκε…
Ο κόσμος βράζει εκεί έξω, κύριοι. Κι αν δεν πάρετε σύντομα τα μέτρα σας το καπάκι θα πεταχτεί. Κι όταν, όπως γίνονταν παλιά, οι χωρικοί αρχίσουν να στήνουν παγάνες για να εξοντώσουν τον «εχθρό», όταν τα βουνά ξαναγιομίσουν δόκανα και δηλητηριασμένα δολώματα, όταν όποιος σκοτώσει λύκο θα ανταμείβεται, όπως τότε, με χρήματα, κρέατα τυριά και δόξα, τότε θα είναι αργά. Τότε θα κινδυνέψει με εξαφάνιση ο λύκος, όπως παλιά.
Και καμιά ΜΚΟ και καμιά δημόσια υπηρεσία θα μπορέσει να τον γλυτώσει.
Και δεν θα φταίνε ούτε οι κτηνοτρόφοι ούτε οι γεωργοί ούτε οι κυνηγοί. Θα φταίτε όλοι εσείς που με την λάθος διαχείριση, με τις λάθος αποφάσεις μετατρέπετε τον συγκάτοικο σε εχθρό.
Στις παρέες των κυνηγών και των κτηνοτρόφων, στα καφενεία των χωριών και των επαρχιακών πόλεων είναι πια καθημερινό θέμα συζήτησης. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φιλοξενούν σε καθημερινή βάση φωτογραφίες κατασπαραγμένων ζώων.
Κάποιοι μιλούν για υβριδισμό. Δεν ξέρουμε αν αληθεύει, μα απαιτούμε να μας πουν την αλήθεια υπεύθυνοι επιστήμονες.
Κάποιοι μιλούν για υπερπληθυσμό. Δεν ξέρουμε αν αληθεύει, μα απαιτούμε να μας πουν την αλήθεια υπεύθυνοι επιστήμονες.
Κάποιοι μιλούν ακόμα και για απελευθερώσεις. Δεν ξέρουμε αν αληθεύει, μα απαιτούμε να μας πουν την αλήθεια υπεύθυνοι επιστήμονες.
Αληθινοί, υπεύθυνοι επιστήμονες! Των πανεπιστημίων και των κρατικών ιδρυμάτων. Των υπηρεσιών που απαξιώνονται και χαντακώνονται μέσα σε γραφεία, μακριά από το πεδίο, που είναι ο πραγματικός χώρος λειτουργίας τους. Όχι αυτοί των ΜΚΟ με το ύφος του μικρού Θεού, την ιδεοληψία του παντογνώστη και την ακαταλαβίστικη γλώσσα. Αυτοί απέτυχαν! Ξαναέκαναν τον λύκο εχθρό του ανθρώπου. Μήπως άραγε τους βολεύει αυτό;
Μήπως με την αύξηση των πληθυσμών του λύκου βλέπουν πως πάψαμε να τους έχουμε ανάγκη;
Μήπως αν ξαναλείψει ο λύκος συνεχίσει να υφίσταται ο λόγος ύπαρξής τους;
Η εμπιστοσύνη χάθηκε, εδώ και καιρό, μέσα σε ψεύτικες υποσχέσεις και «λανθασμένες» πραγματογνωμοσύνες. Η πραγματική επαφή με τον ντόπιο δεν υπήρξε ποτέ…
Κι ο λύκος, ο κυνηγός, ο άρχοντας του βουνού, το φάντασμα του δάσους, ζώντας πλέον σ’ ένα περιβάλλον με υπερπληθυσμό αγριογούρουνων, με άφθονα ζαρκάδια και άλλα θηράματα, κατάντησε να τρώει σκυλιά για ευκολία και να ζυγώνει τον άνθρωπο χωρίς να αισθάνεται πως κινδυνεύει απ’ αυτόν. Κι αυτό βάζει τον λύκο σε κίνδυνο. Στον μεγαλύτερο κίνδυνο που διέτρεξε ποτέ…
Όχι, δεν είναι μια συμμαχία ενάντια στον λύκο. Όχι, δεν θέλουμε την εξόντωσή του. Ξέρουμε καλά πως ο λύκος δεν είναι εχθρός μας. Το μάθαμε απ’ τους γονείς και τους παππούδες μας.
Εσείς κι οι «διαχειριστές» σας ,που τον μάθατε, αλήθεια; Και πόσο καλά τον ξέρετε;
