Στα χωριά των Κουπατσαραίων, των Βλάχων και των Σαρακατσαναίων της Θεσσαλίας και της ∆υτικής Μακεδονίας, που έχουν παράδοση στην εκτατική κτηνοτροφία, την άνοιξη η καθηµερινότητα αποκτά µια µορφή αρχέγονης ιεροτελεστίας. Είναι η περίοδος που τα χιόνια «σηκώνονται» από τα βουνά και ξεκινούν οι προετοιµασίες για την αναχώρηση των κοπαδιών για τα βοσκοτόπια της Πίνδου, όπου θα ξεκαλοκαιριάσουν.
Σε αυτή τη δηµιουργική αναµονή, όπως µας την περιγράφει ο µετακινούµενος κτηνοτρόφος Λευτέρης Ντίκος, Βλάχος µε καταγωγή από την Αετοµηλίτσα, παρέες των 8-10 ατόµων, τα γνωστά «ψαλίδια», µε το άγχος του χρόνου να πιέζει, καθώς όλα πρέπει να είναι έτοιµα στα µέσα Μαΐου, δίνουν απανωτά «ραντεβού» µέχρι να κουρευτούν όλα τα αιγοπρόβατα. Μια κοπιώδης εργασία, που διανθίζεται µε αλληλο-πειράγµατα, χωρατά, µουσική και φαγοπότι.
Είναι η διαδικασία «σήµα κατατεθέν», που συνήθως διαρκεί ένα µήνα -ανάλογα το πόσα κοπάδια έχει το κάθε χωριό- και µόλις ολοκληρωθεί δίνει το σύνθηµα ότι, πλέον, όλα είναι έτοιµα για την έναρξη του µικρού ή µεγαλύτερου ταξιδιού κάθε µετακινούµενης εκτροφής, προς τα αλπικά βοσκοτόπια της «Βάλια Κάλντα» όπου τα ζώα θα παραµείνουν έως τα µέσα του φθινοπώρου και θα τρέφονται µε την σπάνια -ως προς την ποικιλία και την ποιότητα των συστατικών της- αυτοφυή χλωρίδα του τόπου.
Αυτή, ακριβώς, την ιδιαιτερότητα της εγχώριας µετακινούµενης κτηνοτροφίας, που µπορεί και παράγει ένα µοναδικό γάλα, πλούσιο σε οργανοληπτικά χαρακτηριστικά, επιχειρεί να αναδείξει και να αξιοποιήσει µια σύµπραξη επιχειρήσεων µε επικεφαλής την τυροκοµική επιχείρηση «Κουρέλλας» από τα Γρεβενά και την επιστηµονική συνεργασία και καθοδήγηση του Ινστιτούτου Κτηνιατρικών Ερευνών του ΕΛΓΟ-∆ήµητρα.
