Το όραµα του Ντε Γκωλ για µια Ευρώπη από τον Ατλαντικό έως τα Ουράλια θάφτηκε το Μάη του ‘68 που έφερε την πτώση του. Η Ε.Ε. δεν κατόρθωσε ποτέ να αποκτήσει αυτόνοµη εξωτερική πολιτική και σύρεται πίσω από τις γεωπολιτικές ιδεοληψίες της υπερατλαντικής δύναµης που τα έκανε µαντάρα στον κόσµο των Μουσουλµάνων, τα κάνει µαντάρα τώρα στην ανατολική Ευρώπη.
Εµείς εδώ να κοιτάξουµε το νοικοκυριό µας µε σύνεση. Σωστά είπε ο κ. Κούρκουλας, υφυπουργός Εξωτερικών, ότι για τις όποιες εθνικές αποζηµιώσεις των ροδακινοπαραγωγών κ.λπ. θα πρέπει να πάρουµε την έγκριση των Βρυξελλών για να µη θεωρηθούν παράνοµες ενισχύσεις• το πάθηµα µε το πρόστιµο για το ‘πακέτο Χατζηδάκη’ µας έγινε µάθηµα.
Ο Ουκρανο-ρωσικός χειµώνας θα είναι βαρύς, ήδη το ρούβλι υποτιµήθηκε 25%, οι εξαγωγές των αγροτικών µας προϊόντων εκεί δεν θα είναι όπως πρώτα. Οι αγρότες µας, πέραν των όποιων σχετικών αποζηµιώσεων από Βρυξέλλες και Αθήνα, δεν θα πρέπει να περιµένουν τίποτε περισσότερο• µόνοι τους, αφού παραµερίσουν δεινόσαυρους αγροτοπατέρες και λαϊκιστές πολιτικάντηδες, να βρουν τρόπους σωστής αναδιάταξης παραγωγής και εµπορίας ροδάκινων, νεκταρινιών, ακτινιδίων, σταφυλιών κ.λπ., που πήγαιναν σε Ρωσία και Ουκρανία.
Ενώ η Ελληνική Κοινωνία αντιµετωπίζει την κρίση µε ωριµότητα, ο πολιτικός κόσµος, αντίθετα, αργεί να προσαρµοσθεί στους νέους ορίζοντες. Η πασοκονεοδηµοκρατία, µε λίγες εξαιρέσεις, επιµένει στο λαϊκισµό (Καρασµάνης, Γιακουµάτος, Ντινόπουλος και άλλα παιδιά) και στο βόλεµα ηµετέρων σε ∆ΕΚΟ. Οι συριζαίοι ανήσυχοι και ανυπόµονοι ονειρεύονται καρέκλες. Οι ποταµίσιοι ετοιµάζουν κάτι φρέσκο, το «∆ια Ταύτα», µε τον Σταύρο να µας τα λέει νωρίς το φθινόπωρο.
Ηλίας Εμμανουηλίδης
