Με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, όπως π.χ. του ΑΣΕΠΟΠ Βελβεντού και των µελών της Venus, όπου τα τελευταία χρόνια γίνεται εξαιρετική δουλειά, για την πλειονότητα των συντελεστών του κλάδου δεν υπήρχε στοιχειώδης καθοδήγηση ή τέλος πάντων κάποιος σχεδιασµός που να προσεγγίζει µε ρεαλισµό τις ιδιαίτερες συνθήκες της αγοράς.
Με άλλα λόγια οι... ξέµπαρκοι παραγωγοί αποτέλεσαν εξαρχής την εύκολη λεία µιας αγοράς που έδειχνε να έχει περίσσευµα ροδάκινων, χωρίς να διαθέτει µηχανισµούς κατηγοριοποίησης της ποιότητας. Έτσι η υπερπροσφορά έφερε πανικό κι αυτός µε τη σειρά του κατάρρευση των τιµών. Αυτός ο φόβος (των πολλών και ξέµπαρκων) ήταν που υποχρέωσε και τον εκ Πέλλας προερχόµενο υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης να θέσει νωρίς θέµα ενεργοποίησης του κοινοτικού κανονισµού για τη διαχείριση κρίσεων στην αγορά, διευκολύνοντας, έστω και άθελά του, την πλήρη αποδιοργάνωση.
Σηµειωτέον ότι την ώρα που ο Καρασµάνης αγωνίζεται να εξασφαλίσει τα 13 λεπτά το κιλό για τους πολλούς και ανοργάνωτους ή τα 26,9 λεπτά το κιλό για τους λιγότερους και οργανωµένους, στο Βελβεντό, παρά τις φετινές αντιξοότητες, µετρούν µια µέση τιµή διάθεσης της παραγωγής τους που υπερβαίνει τα 55 λεπτά το κιλό και, όπως λένε, δεν έχουν κανένα λόγο να εµπλέξουν την οργάνωσή τους µε τις κοινοτικές αποζηµιώσεις.
Γιάννης Πανάγος
