Πρώτον, γιατί το συνολικό ποσό που θα διατεθεί για άµεσες ενισχύσεις από το 2015 υπολογίζεται µικρότερο κατά 20% περίπου και δεύτερον, γιατί τα χρήµατα αυτά που µέχρι τώρα απορροφούσε µονοψήφιος αριθµός προϊόντων (π.χ. βαµβάκι, σιτάρι, ελαιόλαδο, σταφίδα, ζαχαρότευτλα, βιοµηχανική ντοµάτα, αιγοπρόβατα, βοοειδή) στο εξής θα πρέπει να µοιρασθεί στο σύνολο της αγροτικής δραστηριότητας, δηλαδή σε ότι καλλιεργείται ή εκτρέφεται (εφόσον απασχολεί παραγωγική γη ή βοσκότοπο).
Από το καλοκαίρι (1η Αυγούστου) και µετά ξέραµε ότι σταδιακά και µέχρι το 2019 τα ποσά των άµεσων ενισχύσεων θα είναι τριών κατηγοριών (περιφέρειες) και συγκεκριµένα 25 ευρώ το στρέµµα για τους βοσκότοπους, 43 ευρώ το στρέµµα για τα αροτραία και 50,5 ευρώ το στρέµµα για τις δενδρώδεις καλλιέργειες. Αυτό που δεν είχαµε αντιληφθεί µε σαφήνεια είναι η προνοµιακή µεταχείριση των κατόχων ιστορικών δικαιωµάτων µέσα από το «δίχτυ ασφαλείας» του 30% µέγιστη απώλεια ενισχύσεων. Αυτό και µόνο, καθυστερεί κατά πολύ την προσπάθεια των νεοεισερχόµενων στο καθεστώς των κοινοτικών ενισχύσεων (ανεξάρτητα αν είναι νέοι, νέοι αγρότες ή παλιοί αγρότες που διεκδικούν νέα δικαιώµατα) να προσεγγίσουν τα παραπάνω µέσα επίπεδα ενισχύσεων, δηλαδή το 25, το 43 και το 50,5 αντίστοιχα.
Είναι οι σχετικές επισηµάνσεις της Agrenda και η βουβή διαµαρτυρία των ενηµερωµένων από τις σελίδες της, που υποχρεώνουν αυτές τις µέρες τους ιθύνοντες να το ξανασκεφτούν και να µιλούν δειλά – δειλά για περαιτέρω διευκόλυνση της πρόσβασης στις ενισχύσεις, όσων εδώ και καιρό κάνουν συστηµατικά, µε φροντίδα και µε δηλώσεις στο ΟΣ∆Ε αυτή τη δουλειά, χωρίς να επιδοτούνται.
Γιάννης Πανάγος
