Το πώς φθάσαµε στην αποδοχή των εν λόγω δεσµεύσεων, είναι ένα ακόµη στοιχείο που επιβεβαιώνει την παθητική και αλλοπρόσαλλη διαπραγµάτευση η οποία ακολουθήθηκε όλο το προηγούµενο διάστηµα. Το κυνήγι µαγισσών και η αποσπασµατική συζήτηση για τα δήθεν µεγάλα ζητήµατα, άφησε χωρίς ουσιαστική επεξεργασία τις ελληνικές θέσεις για το αγροτικό, αν δεν θεωρήθηκε εξ αρχής η «εύκολη λύση» εκ µέρους των εγχώριων διαπραγµατευτών.
Ο τρόπος µε τον οποίο εκδηλώνονται τώρα οι πολιτικές αντιδράσεις στα υπό συζήτηση µέτρα, συνιστά µια ακόµα ελληνική παραδοξότητα. Ελλείψει γνήσιας συλλογικής έκφρασης από την πλευρά των αγροτών, το ρόλο του «συνηγόρου» αναλαµβάνουν οι επαρχιώτες βουλευτές των πολιτικών κοµµάτων. Η άρνηση των βουλευτών να… καταπιούν το πακέτο και να ψηφίσουν τα µέτρα, µπορεί να είναι προσωρινά µια κάποια λύση, συνδέεται ωστόσο µε την καρδιά του πελατειακού συστήµατος και τις ψηφοθηρικές τους αγωνίες δηλαδή το ένστικτο επιβίωσης και δεν αφήνει πολλά περιθώρια ουσιαστικής αναζήτησης εναλλακτικών θέσεων και προτάσεων.
Άλλωστε, η πραγµατική αναζήτηση ισοδύναµων µέτρων που να ικανοποιούν τις δηµοσιονοµικές απαιτήσεις χωρίς να απειλούν τη βιωσιµότητα και ανάπτυξη της ελληνικής γεωργίας δεν είναι δουλειά των «άγουρων» για τα θέµατα αυτά στελεχών των κοµµατικών γραφείων.
Είναι υπόθεση πεπειραµένων τεχνοκρατών, µε βαθιά γνώση της κατάστασης και αδιαµφισβήτητη επιστηµοσύνη. Ο ρόλος των πολιτικών είναι να επιλέγουν µεταξύ επεξεργασµένων προτάσεων και λύσεων και όχι να συνθέτουν οι ίδιοι σενάρια. Όταν αυτό γίνει κατανοητό, όλα θα µοιάζουν ευκολότερα.
Γιάννης Πανάγος
Ο τρόπος µε τον οποίο εκδηλώνονται τώρα οι πολιτικές αντιδράσεις στα υπό συζήτηση µέτρα, συνιστά µια ακόµα ελληνική παραδοξότητα. Ελλείψει γνήσιας συλλογικής έκφρασης από την πλευρά των αγροτών, το ρόλο του «συνηγόρου» αναλαµβάνουν οι επαρχιώτες βουλευτές των πολιτικών κοµµάτων. Η άρνηση των βουλευτών να… καταπιούν το πακέτο και να ψηφίσουν τα µέτρα, µπορεί να είναι προσωρινά µια κάποια λύση, συνδέεται ωστόσο µε την καρδιά του πελατειακού συστήµατος και τις ψηφοθηρικές τους αγωνίες δηλαδή το ένστικτο επιβίωσης και δεν αφήνει πολλά περιθώρια ουσιαστικής αναζήτησης εναλλακτικών θέσεων και προτάσεων.
Άλλωστε, η πραγµατική αναζήτηση ισοδύναµων µέτρων που να ικανοποιούν τις δηµοσιονοµικές απαιτήσεις χωρίς να απειλούν τη βιωσιµότητα και ανάπτυξη της ελληνικής γεωργίας δεν είναι δουλειά των «άγουρων» για τα θέµατα αυτά στελεχών των κοµµατικών γραφείων.
Είναι υπόθεση πεπειραµένων τεχνοκρατών, µε βαθιά γνώση της κατάστασης και αδιαµφισβήτητη επιστηµοσύνη. Ο ρόλος των πολιτικών είναι να επιλέγουν µεταξύ επεξεργασµένων προτάσεων και λύσεων και όχι να συνθέτουν οι ίδιοι σενάρια. Όταν αυτό γίνει κατανοητό, όλα θα µοιάζουν ευκολότερα.
Γιάννης Πανάγος
