Πώς θα µπορούσε να είναι διαφορετικά, όταν οι άνθρωποι χάνουν το βιός τους, όχι γιατί έγινε κάποια θεοµηνία ή γιατί δεν διαχειρίστηκαν καλά τα πράγµατα στη δουλειά τους, αλλά γιατί η Πολιτεία, δηλαδή το κράτος, δεν στάθηκε συνεπές σ’ αυτά τα οποία τους όφειλε και ήταν προγραµµατισµένο να τους δώσει.
Τι µπορείς να πεις στον κτηνοτρόφο της Μυτιλήνης, που βασανίζεται χειµώνα καλοκαίρι στα ξεροβούνια και κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να εφαρµόσει µε συνέπεια το πρόγραµµα για τις αυτόχθονες φυλές ή τους κανόνες της βιολογικής κτηνοτροφίας και την ίδια στιγµή, οι υπηρεσιακά και πολιτικά υπεύθυνοι δεν είναι σε θέση, εδώ και τρία χρόνια, να του καταβάλουν την προβλεπόµενη ενίσχυση;
Και τι µπορεί να σκέφτεται αυτός ο άνθρωπος, όταν ακούει ότι αν υπάρχει µια ελπίδα να πληρωθεί, αυτό, συµπτωµατικά, θα γίνει περί τα µέσα Σεπτεµβρίου, δηλαδή τελευταία εβδοµάδα πριν τις εκλογές;
Αντίστοιχα, τι µπορείς να πεις στον αγρότη του Έβρου, που το περασµένο φθινόπωρο «βούλιαξε» στα πληµµυρισµένα, ταλαιπωρήθηκε όλο το χειµώνα χωρίς να συγκοµίσει την παραγωγή του, περίµενε υποµονετικά τους εκτιµητές του Οργανισµού κι ενώ τον διαβεβαίωναν, πριν το καλοκαίρι, ότι θα εισπράξει την αποζηµίωσή του, καθώς, δικά του λεφτά στον ΕΛΓΑ υπήρχαν, µέχρι στιγµής, τίποτα;
Η «σκληρή διαπραγµάτευση» έστειλε τα αποθεµατικά του Οργανισµού στην Τράπεζα Ελλάδος, οι πληρωµές πήγαν πίσω, µετά ήρθαν τα capital controls, ο άνθρωπος δεν έχει λεφτά ούτε για πετρέλαιο και σήµερα η καλλιέργειά του… καίγεται!
Πότε και ποια κυβέρνηση θα πάρει την ευθύνη για όλους τους συντελεστές της αγροτικής παραγωγής που χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους µε υπαιτιότητα του κράτους; Πότε και ποια υπεύθυνη οργάνωση θα τους εκπροσωπήσει;
Το πρώτο µνηµόνιο «έκαψε» µισθωτούς και συνταξιούχους, το δεύτερο «καθάρισε» µικροµεσαίες επιχειρήσεις, το τρίτο «βγάζει από τον χάρτη» και τις αγροτικές εκµεταλλεύσεις. Ο ηλίθιος (πολιτικός) είναι ανίκητος!
Γιάννης Πανάγος
