Οι αιτίες είναι πολλές, προφανώς έχουν σχέση µε τη διεθνοποίηση των αγορών και το έλλειµµα παραγωγικότητας που χαρακτηρίζει την εγχώρια παραγωγή, εξηγείται ωστόσο από την κατάρρευση των οργανωτικών δοµών, βάσει των οποίων ο αγροτικός τοµέας στη χώρα µας παρουσίαζε ένα πολύ καλύτερο οικονοµικό αποτέλεσµα τις προηγούµενες δεκαετίες.
Το «ξήλωµα» των συνεταιριστικών οργανώσεων και επιχειρήσεων που άρχισε από τα µέσα του ‘80 και ολοκληρώνεται σήµερα, περιόρισε τη συµµετοχή των αγροτών στην παραγωγική αλυσίδα, στερώντας τους πρόσβαση σε υπεραξίες. Την ίδια στιγµή, η αφθονία, τότε, των άµεσων εισοδηµατικών ενισχύσεων ως αποτέλεσµα της συµµετοχής στην Ε.Ε., µετέφερε πόρους εκτός αγροτικού τοµέα, ατόνησε τον επιχειρηµατικό προσανατολισµό των εκµεταλλεύσεων και αποδυνάµωσε την παραγωγική τους βάση
Έτσι σήµερα, που ο πρωτογενής τοµέας αποκτά άλλο νόηµα µέσα από το προωθούµενο µοντέλο ανασυγκρότησης της οικονοµίας, οι συντελεστές της παραγωγής δείχνουν να βρίσκονται αποκοµµένοι σε σχέση µε τις νέες δυνατότητες, χωρίς συλλογικές οργανώσεις που µπορούν να ασκήσουν επιρροή στην κατανοµή δυνάµεων, χωρίς προσβάσεις στη µεταποιητική βιοµηχανία, χωρίς οικονοµικούς πόρους, που οριοθετούν διαφορετικά τα πράγµατα, και χωρίς προσβάσεις στη διαµορφούµενη αλυσίδα υπεραξίας.
Σαν να µην φτάνουν αυτά, έρχεται µια νέα καταιγίδα φόρων κι εισφορών ικανή να συµπαρασύρει στο πέρασµά της και τους τελευταίους πυρήνες αισιοδοξίας για ενίσχυση της επιχειρηµατικότητας στον αγροτικό χώρο. Ωστόσο, η ζωή προχωράει, η δουλειά θα γίνει, το ζήτηµα είναι ποιοι θα µπορέσουν να διατηρήσουν τα µέσα παραγωγής και τον έλεγχο της κατάστασης στο συγκεκριµένο κλάδο.
Γιάννης Πανάγος
Το «ξήλωµα» των συνεταιριστικών οργανώσεων και επιχειρήσεων που άρχισε από τα µέσα του ‘80 και ολοκληρώνεται σήµερα, περιόρισε τη συµµετοχή των αγροτών στην παραγωγική αλυσίδα, στερώντας τους πρόσβαση σε υπεραξίες. Την ίδια στιγµή, η αφθονία, τότε, των άµεσων εισοδηµατικών ενισχύσεων ως αποτέλεσµα της συµµετοχής στην Ε.Ε., µετέφερε πόρους εκτός αγροτικού τοµέα, ατόνησε τον επιχειρηµατικό προσανατολισµό των εκµεταλλεύσεων και αποδυνάµωσε την παραγωγική τους βάση
Έτσι σήµερα, που ο πρωτογενής τοµέας αποκτά άλλο νόηµα µέσα από το προωθούµενο µοντέλο ανασυγκρότησης της οικονοµίας, οι συντελεστές της παραγωγής δείχνουν να βρίσκονται αποκοµµένοι σε σχέση µε τις νέες δυνατότητες, χωρίς συλλογικές οργανώσεις που µπορούν να ασκήσουν επιρροή στην κατανοµή δυνάµεων, χωρίς προσβάσεις στη µεταποιητική βιοµηχανία, χωρίς οικονοµικούς πόρους, που οριοθετούν διαφορετικά τα πράγµατα, και χωρίς προσβάσεις στη διαµορφούµενη αλυσίδα υπεραξίας.
Σαν να µην φτάνουν αυτά, έρχεται µια νέα καταιγίδα φόρων κι εισφορών ικανή να συµπαρασύρει στο πέρασµά της και τους τελευταίους πυρήνες αισιοδοξίας για ενίσχυση της επιχειρηµατικότητας στον αγροτικό χώρο. Ωστόσο, η ζωή προχωράει, η δουλειά θα γίνει, το ζήτηµα είναι ποιοι θα µπορέσουν να διατηρήσουν τα µέσα παραγωγής και τον έλεγχο της κατάστασης στο συγκεκριµένο κλάδο.
