Τα «χόμπι» πληρώνονται

Ακόμα και νοικοκυρεμένες αγροτικές επιχειρήσεις, οι οποίες δεν είχαν δάνεια και μεγάλα οικονομικά ανοίγματα, διαθέτουν ιδιόκτητη αγροτική γη και ενδιαφέρουσες υποδομές και εξοπλισμό, κινούνται εδώ και καιρό μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Τα περιθώρια κέρδους, ακόμα και στις καλές παραγωγικά χρονιές είναι πολύ μικρά, ενώ η ζημιά στις δύσκολες χρονιές γίνεται πολύ εύκολα

Η δύναμη της αδράνειας, η ευρυχωρία του κύκλου εργασιών να «χωνεύει» και τις αστοχίες, το γεγονός ότι λίγοι είναι οι παραγωγοί που δουλεύουν με χαρτί και μολύβι, κάνει πολλούς να συνεχίζουν τη δραστηριότητά τους χωρίς να αντιλαμβάνονται που οδηγούνται τα πράγματα

Την ίδια στιγμή, η δύναμη της συνήθειας, το γεγονός ότι το αγροτικό επάγγελμα και γενικά η αγροτική παραγωγή είναι και τρόπος ζωής, κάνει πολλούς να λένε, δεν πειράζει του χρόνου καλύτερα.
Το ίδιο πράγμα κάνει συχνά τους ιθύνοντες να λένε… αφού το θέλουν, ας πληρώσουν! Δηλαδή, με άλλα λόγια, τα χόμπι πληρώνονται! Όμως αυτό, θ το βρούμε μπροστά μας.   

Τη ίδια στιγμή, να πράγμα που τρομάζει τους συντελεστές της αγροτικής παραγωγής είναι οι αγαρμποσύνες. Συντηρητικοί από τη φύση τους οι αγρότες, αποφεύγουν να πάρουν μεγάλα ρίσκα δεν θέλουν  όμως και συχνές αλλαγές στο πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται

Βέβαια, σε πολλούς τομείς, οι μεταρρυθμίσεις είναι αναγκαίες. Για να τύχουν αποδοχής και να προχωρήσουν όμως χρειάζεται κατάλληλη προεργασία, έγκαιρη ενημέρωση των ενδιαφερομένων και προσπάθεια δημιουργίας συμμαχιών και ρευμάτων που όχι μόνο δεν θα σταθούν εμπόδιο αλλά θα στηρίξουν τις προωθούμενες αλλαγές. Συζήτηση, όχι στα κομματικά «θερμοκήπια» αλλά έξω ανοιχτά στην κοινωνία. Αυτό όμως για να γίνει χρειάζεται από την πλευρά των ιθυνόντων βαθιά γνώση, η οποία, πολύ φοβούμαστε ότι σήμερα δεν υπάρχει.