Το παράδειγμα της Βουργουνδίας

Αυτό τον καιρό δείχνει να υποφώσκει µια µεγάλη διαµάχη που σχετίζεται µε τη διαχείριση στο συγκεκριµένο θέµα. Ορισµένες από τις κάπως µεγαλύτερες, για τα ελληνικά πάντοτε δεδοµένα, µεταποιητικές µονάδες του αγροτικού χώρου, φαίνεται να επιµένουν στο «ελληνικό σήµα». Καλλιεργούν την εντύπωση ότι µ’ αυτό τον τρόπο, αφενός θα κατοχυρώσουν µια κάποια εθνική ταυτότητα για τα προϊόντα τους, αφετέρου θα µπορούν να καλύπτουν τις ανάγκες τους µε πρώτη ύλη από όλη την επικράτεια, ενδεχοµένως και από γειτονικές χώρες, διαθέτοντας προϊόν µε «ελληνικό» πρόσηµο
Το θέµα χρειάζεται προσοχή. Κατ’ αρχήν οι προϋποθέσεις δεν είναι ίδιες για όλα τα προϊόντα, ενώ, σε κάποιες περιπτώσεις η σχέση οφέλους και απώλειας, ανάλογα µε την επιλογή, είναι συντριπτική

Στην περίπτωση της αµπέλου και του κρασιού για παράδειγµα, δεν υπάρχει αµφιβολία, ότι οι υπεραξίες µπορούν να κτισθούν µόνο µε ανάδειξη, αξιοποίηση και περιφρούρηση των αµπελοοινικών ζωνών και διασύνδεσή τους µε πολύ συγκεκριµένες ποικιλίες. Το παράδειγµα της Βουργουνδίας στη Γαλλία, είναι το πλέον αντιπροσωπευτικό των µεγάλων περιθωρίων που αφήνει µια τέτοια προσπάθεια για θεαµατική αύξηση της αξίας του παραγόµενου προϊόντος και διάχυση αυτής της υπεραξίας στην αγροτική γη, στις οικιστικές ζώνες των αντίστοιχων περιοχών, στον τουρισµό κ.ο.κ.
Τα πάντα είναι θέµα σχεδιασµού και στόχων, αρκεί το κάθε βήµα να διακρίνεται από συνέπεια

Γιάννης Πανάγος
Υ.Γ. Περισσότερα στο Wine Trails που κυκλοφορεί το ερχόµενο Σάββατο 24 Ιουνίου µε την Agrenda.