Βρισκόµαστε ακριβώς ενώπιον αυτού του αδιεξόδου. Αυτό το οποίο, οι νόµοι της Πολιτείας ζητούν, ως φορολογία, είναι πολύ πιο πάνω απ’ αυτό, που η επιχειρηµατική δραστηριότητα την οποία ασκούν οι αγρότες, µπορεί να παράσχει.
Για να µιλήσουµε µε απλά λόγια αλλά και µε αριθµούς, ο µέσος χρόνος απασχόλησης που απαιτεί µια µέση γεωργική εκµετάλλευση είναι περί τα 70 µεροκάµατα. Υπολογίζοντας το εισόδηµα που µπορεί να προκύψει εξ αυτού φθάνουµε στα 2.100 ευρώ το χρόνο (70Χ30=2.100 ευρώ). Μόνο οι ασφαλιστικές εισφορές τις οποίες καλείται -µε το καληµέρα- να καταβάλει η µέση αγροτική εκµεταλλεύση, προσεγγίζουν τα 2.500 ευρώ το χρόνο.
Έχουµε φτάσει στο παράδοξο, το µέσο ηµεροµίσθιο το οποίο καταβάλλουν οι αγροτικές εκµεταλλεύσεις στους αγρεργάτες να είναι υψηλότερο απ’ αυτό στο οποίο µπορεί να ελπίζει, ως απολαβή του, ο κάτοχος της αγροτικής επιχείρησης.
Θα σπεύσουν να πουν ορισµένοι ότι η προσέλευση του κόσµου στην Agrotica αυτές τις µέρες άλλα δείχνει. Λάθος! Η µεγάλη προσέλευση αγροτών στην έκθεση έρχεται να υποδηλώσει δύο πράγµατα: Πρώτον, την αγωνιώδη προσπάθεια των παραγωγών αγροτικών προϊόντων να βρουν τρόπους περιορισµού του κόστους παραγωγής, έτσι ώστε να κερδίσουν χρόνο παραµονής στο παιχνίδι. ∆εύτερον, τον εξαναγκασµό ορισµένων εξ αυτών, λίγων βέβαια, των οποίων η λογιστική εικόνα δείχνει κερδοφορία, να οδηγηθούν σε κάποιες «επενδυτικές λύσεις», δηλαδή σε δαπανες της τελευταίας στιγµής, προκειµένου να αποτρέψουν, κατά κάποιο τρόπο, την περαιτέρω φορολογική επιβάρυνση.
Γιάννης Πανάγος
