Όπως τονίζει στο πόνηµά του «Γη και ύδωρ» ο έµπειρος γεωπόνος και εµπειρογνώµονας του αγροτικού χώρου Τάκης Λαϊνάς (Geoplant), τον µικρό κλήρο δεν πρέπει να τον βλέπουµε αρνητικά. Αρνητικός είναι ο πολυτεµαχισµός της ιδιόκτητης γεωργικής γης και όχι τόσο το µέγεθός της.
Για να γίνει ο κλήρος ενιαίος, προϋπόθεση είναι να εφαρµοσθεί αναδασµός γεωργικής γης, όπου αυτός είναι εφικτός αλλά και πάλι, µόνο αυτό δεν φτάνει. Οι γνωρίζοντες υποστηρίζουν ότι κάθε προσπάθεια σ’ αυτό το πεδίο θα πρέπει να υποστηριχθεί από ένα νέο Κληρονοµικό ∆ίκαιο, όπου, ο κλήρος θα µεταβιβάζεται αυτούσιος και πάντα σε αγρότες ή εν δυνάµει αγρότες, γιατί, µόνον έτσι θα πάψει να συνεχίζει να τεµαχίζεται.
Υπό τις παρούσες συνθήκες, αν ένας δάσκαλος, µηχανικός ή υπάλληλος είναι κάτοχος γεωργικής γης, δεν είναι κακό, αρκεί να καλλιεργεί και να παράγει ο ίδιος, υπάρχουν άλλωστε πολλά και καλά τέτοια παραδείγµατα. Συµπληρώνουν µ’ αυτό τον τρόπο οικογενειακά εισοδήµατα στην ελληνική επαρχία, τα οποία είναι ευπρόσδεκτα και φορολογήσιµα.
Μεγέθυνση του γεωργικού κλήρου, συνέβαινε, συµβαίνει και θα συµβαίνει στο πλαίσιο µιας υφιστάµενης οικονοµικής βιωσιµότητας και της δυνατότητας για επέκταση, τονίζει στο πόνηµά του ο κ. Λαϊνάς. Όµως, η δήθεν τεχνοκρατική αντίληψη ότι θα µεγαλώσει ο κλήρος µέσα από τη µείωση του αγροτικού πληθυσµού, για να γίνει η ελληνική γεωργία περισσότερο ανταγωνιστική, είναι µια γενίκευση επιπόλαιη, πολιτικά και κοινωνικά απαράδεκτη και αντιφατική, καθώς από τη µια περιορίζονται οι συµµετέχοντες στην αγροτική δραστηριότητα και την ίδια στιγµή απευθύνεται προσκλητήριο σε νέους αγρότες.
Γιάννης Πανάγος
