Υπάρχουν παιδιά που μεγάλωσαν με την Agrenda

Είχε προηγηθεί ένα e-mail στο ηλεκτρονικό ταχυδροµείο το οποίο ανέφερε τα εξής:

Καληµέρα σας,

Ονοµάζοµαι Βέλλιου Αγγελική-Ζωή.

Είµαι φοιτήτρια του Γεωπονικού Πανεπιστηµίου Αθηνών και φανατική αναγνώστρια της εφηµερίδας σας.

Για εµένα, θα ήταν ιδιαίτερη τιµή και χαρά αν θα µπορούσα να επισκεφτώ από κοντά εσάς και το χώρο εργασία σας.

Να δω τον τρόπο µε τον οποίο δουλεύετε, ώστε να βγαίνει κάθε σαββατοκύριακο η εφηµερίδα στα περίπτερα.

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Η απάντηση ήταν φυσικά θετική και η συνάντηση έγινε. Η µικροκαµωµένη Αγγελική-Ζωή, ένα παιδί από τη Βόνιτσα, ψηµένο στη δουλειά, δίπλα στον αιγοπροβατοτρόφο πατέρα της, µάς έδωσε να καταλάβουµε δύο πράγµατα:

Πρώτον, τις αγωνίες που βιώνει ένα παιδί, όταν µάλιστα έχει µάθει να εκτιµά τη προσφορά της οικογένειας, βλέποντας τους γονείς του, παρά τον τιτάνιο αγώνα τους, να δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα.

∆εύτερον, τι µπορεί να σηµαίνει για ένα παιδί της επαρχίας µια εφηµερίδα, όπως η Agrenda, που φθάνει στο σπίτι κάθε Σάββατο, προσφέροντας γνήσια ενηµέρωση, µε τη δύναµη της ψυχής των ανθρώπων στους οποίους απευθύνεται. 

Είπαµε στην Αγγελικούλα ότι η Agrenda, εκτός από εφηµερίδα της, στο εξής και όσο θα βρίσκεται για σπουδές στην Αθήνα, θα µπορεί να είναι το σπίτι της, οι άνθρωποί της, η δύναµή της.

Είναι τιµή για όλους εµάς που ένα παιδί, µεγάλωσε µε την Agrenda. 

Γιάννης Πανάγος