Στην καλύτερη περίπτωση, οι άμεσες ενισχύσεις θα μειωθούν κοντά στο 10%, ενώ στο πεδίο των διαρθρωτικών προγραμμάτων που αφορούν τον αγροτικό τομέα η μείωση των κονδυλίων μπορεί να προσεγγίσει και το 25%. Οι τεχνικές δυνατότητες που προσφέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση στα κράτη μέλη να διαχειριστούν την κατάσταση, δεν είναι παρά μια τακτική για την εκτόνωση της κατάστασης, δηλαδή ένας τρόπος να θολώσουν τα νερά και να περάσει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα το νέο δημοσιονομικό πλαίσιο.
Στην ίδια κατεύθυνση αποβλέπει και η επιβολή πλαφόν της τάξεως των 100.000 ευρώ ανά δικαιούχο κοινοτικής ενίσχυσης, μια διαδικασία η οποία, όπως οι ίδιοι οι εισηγητές παραδέχονται, αφήνει περιθώρια για παράκαμψη του σκοπέλου (τεμαχισμός εκμετάλλευσης).
Δύσκολα θα δουλέψει κι αυτή τη φορά ο όρος του «αυθεντικού ή πραγματικού», όπως λέγεται αγρότη, κάτι σαν τον «ενεργό αγρότη» της προηγούμενης περιόδου, επιλογή η οποία, ως γνωστόν, δεν κατάφερε να απομακρύνει ούτε τους «αγρότες του καναπέ» από τα διαθέσιμα για ενισχύσεις πιστοποιημένων παραγωγών κοινοτικά κονδύλια.
Οι Βρυξέλλες έχουν πάντα έναν τρόπο να φέρνουν τις αλλαγές… στα μαλακά, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι προωθούμενες ρυθμίσεις δεν θα δυσκολέψουν πολύ τους Έλληνες αγρότες και χώρες όπως η Ελλάδα, όπου οι οικονομικές ενισχύσεις προηγούμενων δεκαετιών δεν έπιασαν τόσο, αντίθετα ενθάρρυναν την κατανάλωση και πολλαπλασίασαν τις εισαγωγές.
Τώρα, αν δεν είναι πολύ αργά, θα είναι πολύ δύσκολα. Τουλάχιστον με βάση την εικόνα που διαμορφώνεται για το ορατό μέλλον, λόγω της δυναμικής εισόδου στο πεδίο της αγροτικής παραγωγής, μεγάλων χωρών από την Αφρική και την Ινδική χερσόνησο.
Γιάννης Πανάγος
