Υδατοκαλλιέργεια με υδροπονία συνδυάζουν οι Νέοι Αγρότες Ηλείας

Η συμπαραγωγή ψαριών και λαχανικών βασίζεται στη μέθοδο της ενυδρειοπονίας, που είναι μία βιώσιμη - συμβιωτική μέθοδος παραγωγής οργανικών τροφίμων και  συνδυάζει την Υδατοκαλλιέργεια με την Υδροπονία. 

Κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου οι συμμετέχοντες οι οποίοι ήταν είτε ωφελούμενοι του προγράμματος, είτε ενδιαφερόμενοι για τη μέθοδο, ξεναγήθηκαν από τον κ. Καψή στις σύγχρονες εγκαταστάσεις όπου μπόρεσαν να παρακολουθήσουν όλες τις διεργασίες και τα στάδια της μεθόδου. Η ξενάγηση αποτέλεσε μια μοναδική εμπειρία για τους συμμετέχοντες, δεδομένου ότι είχαν τη δυνατότητα να δουν από κοντά μια πρωτότυπη και καινοτόμα μέθοδο παραγωγής, να λύσουν απορίες τους και να συζητήσουν  προβληματισμούς τους. Επίσης η συνολικότερη φιλοσοφία της εγκατάστασης, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για μελλοντικές εναλλακτικές και φιλικές προς το περιβάλλον και τον άνθρωπο, επενδύσεις στην αγροτική παραγωγή.

«Το σύστημα αυτό το αναπτύσσουμε πειραματικά τα τελευταία 5 χρόνια με στόχο την δημιουργία μιας πρότυπης μονάδας. Τέτοιες μονάδες υπάρχουν λίγες στον κόσμο και βρίσκονται Αμερική, Αυστραλία και Ισραήλ. Στην Ε.Ε. υπάρχουν μερικές τέτοιες μονάδες στην Ολλανδία και Γερμανία.Το σύστημα αυτό με απλά λόγια θα έλεγα ότι είναι μια μονάδα υδατοκαλλιέργειας όπου το νερό της μονάδας περνάει μέσα από ένα θερμοκήπιο και με την χρήση της υδροπονίας τα φυτά φιλτράρουν το νερό με τις ρίζες τους από την οργανική ύλη που παράγεται από τα απόβλητα των ψαριών. Εν συνεχεία το νερό επιστρέφει στα ψάρια σε πολύ καθαρότερη μορφή. Με αυτή την ένια έχουμε ένα σύστημα συμπαραγωγής ψαριών και λαχανικών», τόνισε ο κ. Καψής και πρόσθεσε: «Το σύστημα αυτό καταναλώνει ελάχιστους υδάτινους πόρους αλλά και ενέργεια και ταυτόχρονα είναι πολύ φιλικότερο στο περιβάλλον από τις παραδοσιακές μονάδες υδατοκαλλιέργειας. Με χρήση φωτοβολταϊκών αλλά και ηλιακών συλλεκτών μπορεί σχεδόν να εκμηδενισθεί το ενεργειακό κόστος του συστήματος με αποτέλεσμα να έχουμε βιωσιμότητα στο επιχειρηματικό μοντέλο. Τα αρνητικά ενός τέτοιου συστήματος είναι το υψηλό κόστος κατασκευής αλλά και η δυσκολία της αδειοδότησης για δύο κυρίους λόγους. Ο πρώτος είναι γιατί δεν υπάρχει ένα  νομικό πλαίσιο για συστήματα τέτοιου τύπου και ο δεύτερος ότι οι υδατοκαλλιέργειες γενικά έχουν μια πολυπλοκότητα στην αδειοδότηση των έργων. Ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή το κράτος θα μπορέσει να ακολουθήσει την εξέλιξη της επιχειρηματικότητας και να απλοποιήσει τις διαδικασίες ώστε να δοθεί η δυνατότητα της πραγματικής ανάπτυξης και κατ' επέκταση να έχουμε πραγματική μείωση της ανεργίας».