Όσο κι αν κάποιοι, ακόµα και µέσα στην κυβέρνηση, δηλώνουν ευχαριστηµένοι για τη φετινή «εύκολη αποχώρηση» των τρακτέρ από τους δρόµους, βαθιά µέσα τους αντιλαµβάνονται το τεράστιο κενό που υπάρχει στην εξεύρεση αξιόπιστου συνοµιλητή εκ µέρους των επαγγελµατιών του αγροτικού χώρου, κάτι το οποίο δυσχεραίνει ποικιλοτρόπως την άσκηση κάθε πολιτικής σε όλο το φάσµα της πρωτογενούς παραγωγής
Οι τελευταίες πληροφορίες θέλουν τους επιτελείς της πλατείας Βάθη να κινούνται δραστήρια για την αναπλήρωση του κενού εκπροσώπησης των αγροτών, εξετάζοντας διάφορα σενάρια, µε βάση τα οποία, θα µπορούσαν να αποκαταστήσουν τίνι τρόπο το έλλειµµα συλλογικής έκφρασης των συντελεστών της αγροτικής παραγωγής
Μια πρώτη σκέψη, ακούει στο όνοµα «Αγροτικά Επιµελητήρια» και βρίσκει πρόσφορο έδαφος στο περιβάλλον του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, Βαγγέλη Αποστόλου, παρά το γεγονός ότι την πατρότητα της ιδέας διεκδικούν και άνθρωποι που βρίσκονται κοντά στην ηγεσία της Νέας ∆ηµοκρατίας και εργάζονται συστηµατικά για την υιοθέτηση τέτοιας προσέγγισης από τον πρόεδρο της αξιωµατικής αντιπολίτευσης.
Θα µπορούσε να πει κανείς ότι σαν οργανωτική δοµή κινείται κάπου µεταξύ συνδικαλιστικής και συνεταιριστικής οργάνωσης, έχει σαφέστατα επαγγελµατικό και τεχνοκρατικό προσανατολισµό και αναζητά λύσεις σε στενή συνεργασία µε την κεντρική διοίκηση και τους κυβερνητικούς φορείς και οργανισµούς. Σαν µοντέλο µοιάζει να είναι πιο κοντά στο πνεύµα µιας αστικής διακυβέρνησης, παρ’ ότι τον τελευταίο καιρό βρίσκει υποστηρικτές και µεταξύ των κοµµατικών στελεχών της Κουµουνδούρου
Μια δεύτερη επιλογή που εξετάζεται και φαίνεται να συγκεντρώνει περισσότερους υποστηρικτές, έχει να κάνει µε την επέκταση των οργανωτικών δοµών στο συνεταιριστικό χώρο, στη βάση του νόµου 4384/2016. Εδώ η σκέψη που προκρίνεται οδηγεί στη δηµιουργία Συνεταιριστικών Οµοσπονδιών σε επίπεδο Περιφερειών και στην αναζήτηση µέσω αυτών µιας τριτοβάθµιας συνεταιριστικής οργάνωσης στα πρότυπα της ΠΑΣΕΓΕΣ.
Οι Οµοσπονδίες Συνεταιρισµών, ως οργανώσεις δεύτερου βαθµού, θα µπορούν να εκφράζουν κατά κάποιο τρόπο τους συνεταιρισµένους αγρότες και τις οργανώσεις τους και να δίνουν έναν τόνο στα πράγµατα (µελέτες, παρεµβάσεις, εκπαίδευση κ.α.), χωρίς να εµπλέκονται σε παραγωγικές διαδικασίες. Από τους επικριτές αυτής της ιδέας προβάλλεται το γεγονός ότι µια τέτοια δοµή στερεί την εκπροσώπηση στα αγροτικά δρώµενα των επαγγελµατιών που δεν έχουν επιλέξει να συνταχθούν σε συνεταιριστική οργάνωση, ενώ δεν αφήνει περιθώρια για ανάπτυξη παράλληλων συλλογικών προσπαθειών.
Του Γιάννη Πανάγο
Διαβάστε εδώ τον 4σέλιδο φάκελο από το φύλλο 589 της Agrenda.
Οι τελευταίες πληροφορίες θέλουν τους επιτελείς της πλατείας Βάθη να κινούνται δραστήρια για την αναπλήρωση του κενού εκπροσώπησης των αγροτών, εξετάζοντας διάφορα σενάρια, µε βάση τα οποία, θα µπορούσαν να αποκαταστήσουν τίνι τρόπο το έλλειµµα συλλογικής έκφρασης των συντελεστών της αγροτικής παραγωγής
Μια πρώτη σκέψη, ακούει στο όνοµα «Αγροτικά Επιµελητήρια» και βρίσκει πρόσφορο έδαφος στο περιβάλλον του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, Βαγγέλη Αποστόλου, παρά το γεγονός ότι την πατρότητα της ιδέας διεκδικούν και άνθρωποι που βρίσκονται κοντά στην ηγεσία της Νέας ∆ηµοκρατίας και εργάζονται συστηµατικά για την υιοθέτηση τέτοιας προσέγγισης από τον πρόεδρο της αξιωµατικής αντιπολίτευσης.
Θα µπορούσε να πει κανείς ότι σαν οργανωτική δοµή κινείται κάπου µεταξύ συνδικαλιστικής και συνεταιριστικής οργάνωσης, έχει σαφέστατα επαγγελµατικό και τεχνοκρατικό προσανατολισµό και αναζητά λύσεις σε στενή συνεργασία µε την κεντρική διοίκηση και τους κυβερνητικούς φορείς και οργανισµούς. Σαν µοντέλο µοιάζει να είναι πιο κοντά στο πνεύµα µιας αστικής διακυβέρνησης, παρ’ ότι τον τελευταίο καιρό βρίσκει υποστηρικτές και µεταξύ των κοµµατικών στελεχών της Κουµουνδούρου
Μια δεύτερη επιλογή που εξετάζεται και φαίνεται να συγκεντρώνει περισσότερους υποστηρικτές, έχει να κάνει µε την επέκταση των οργανωτικών δοµών στο συνεταιριστικό χώρο, στη βάση του νόµου 4384/2016. Εδώ η σκέψη που προκρίνεται οδηγεί στη δηµιουργία Συνεταιριστικών Οµοσπονδιών σε επίπεδο Περιφερειών και στην αναζήτηση µέσω αυτών µιας τριτοβάθµιας συνεταιριστικής οργάνωσης στα πρότυπα της ΠΑΣΕΓΕΣ.
Οι Οµοσπονδίες Συνεταιρισµών, ως οργανώσεις δεύτερου βαθµού, θα µπορούν να εκφράζουν κατά κάποιο τρόπο τους συνεταιρισµένους αγρότες και τις οργανώσεις τους και να δίνουν έναν τόνο στα πράγµατα (µελέτες, παρεµβάσεις, εκπαίδευση κ.α.), χωρίς να εµπλέκονται σε παραγωγικές διαδικασίες. Από τους επικριτές αυτής της ιδέας προβάλλεται το γεγονός ότι µια τέτοια δοµή στερεί την εκπροσώπηση στα αγροτικά δρώµενα των επαγγελµατιών που δεν έχουν επιλέξει να συνταχθούν σε συνεταιριστική οργάνωση, ενώ δεν αφήνει περιθώρια για ανάπτυξη παράλληλων συλλογικών προσπαθειών.
Του Γιάννη Πανάγο
Διαβάστε εδώ τον 4σέλιδο φάκελο από το φύλλο 589 της Agrenda.
