Καράβι για τον Πειραιά παίρνει η Αγροτική Τράπεζα

Οι τελευταίες αποφάσεις της Ε.Ε. για τη δημιουργία ενιαίας εποπτικής αρχής των ευρωπαϊκών τραπεζών, σε συνδυασμό με τις δυνατότητες που θα υπάρξουν για άμεση ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της Ευρωζώνης από τους μηχανισμούς διάσωσης (ESM και EFSF), δημιουργούν νέα δεδομένα και για τις ελληνικές τράπεζες, το πιθανότερο όμως είναι ότι δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο τις πολιτικές πρωτοβουλίες για μια αυτόνομη πορεία της ΑΤΕbank.
Το πρόσωπο του νέου διοικητή
Η επιλογή που πρόκειται να γίνει, πιθανότατα και εντός της προσεχούς εβδομάδος, στο πρόσωπο του νέου διοικητή της ATEbank θα σηματοδοτήσει και τη διάθεση της ελληνικής πλευράς να «παλέψει» στα αρμόδια κοινοτικά όργανα την υπόθεση της Αγροτικής και να αποτρέψει το διαχωρισμό της τράπεζας σε «καλό» και «κακό» χαρτοφυλάκιο, με εκκαθάριση του πρώτου και απορρόφηση του δεύτερου σε ένα από τα υπάρχοντα σχήματα της Εθνικής ή της Τράπεζας Πειραιώς.
Οι πληροφορίες της Agrenda θέλουν τον σημερινό διοικητή της ΑΤΕbank να επιστρέφει στα «παλιά του λημέρια» στο μέγαρο της οδού Αμερικής και να διευκολύνει στο μέτρο του δυνατού μια διαδικασία «προσάρτησης» από την Τράπεζα Πειραιώς του υγιούς χαρτοφυλακίου και των ενυπόθηκων δανείων που διατηρεί σήμερα η Αγροτική.

Σπάει σε δύο κομμάτια και συρρικνώνεται η ΑΤΕ
Προκρίνεται το σενάριο διχοτόμησης σε «καλή» και «κακή» τράπεζα

Στα 6 δισ. ευρώ ανέρχονται τα στοιχεία ενεργητικού που θα οδηγηθούν σε εκκαθάριση
Η επανακεφαλαιοποίηση και η εξυγίανση της Αγροτικής Τράπεζας με παράλληλη «διαφύλαξη του χαρτοφυλακίου υποθηκών της αγροτικής γης» συμπεριλαμβάνονται ρητά στην προγραμματική συμφωνία των τριών κομμάτων που στηρίζουν τη νέα κυβέρνηση. Το κείμενο της συμφωνίας δεν διευκρινίζει το πώς θα γίνει αυτό. Και δεν θα μπορούσε, άλλωστε, από τη στιγμή που αυτό ακριβώς θα είναι το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης –ένα από τα πολλά- με την τρόικα, η οποία έχει και τον τελευταίο λόγο για τη λύση που θα προκριθεί.
Ωστόσο, το επικρατέστερο σενάριο –για το οποίο, υπάρχει ήδη μια καταρχήν συμφωνία με τους πιστωτές- προβλέπει τη διχοτόμηση της ΑΤΕbank σε μια «καλή» (good) και μια «κακή» (bad) τράπεζα. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, ο σχεδιασμός βάσει του σεναρίου αυτού έχει προχωρήσει αρκετά σε σημείο που να μπορούμε σήμερα να ιχνηλατήσουμε ορισμένες βασικές πτυχές του.

Η καλή και η κακή
Σύμφωνα, λοιπόν, με τις τελευταίες πληροφορίες, στην «καλή» ΑΤΕbank αναμένεται να ενταχθούν ορισμένα βασικά επιχειρηματικά δάνεια, δάνεια λιανικής αλλά και τα δάνεια προς τον αγροτικό τομέα –κι αυτό παρά το γεγονός ότι πολλά (αν όχι τα περισσότερα) από αυτά θεωρούνται δάνεια «χαμηλής ποιότητας».
Την ίδια στιγμή, στην «κακή» τράπεζα προβλέπεται να ενταχθούν τα δάνεια προς τα πολιτικά κόμματα (υπολογίζονται ότι αθροιστικά πλησιάζουν τα 200 εκατ. ευρώ), τα υπόλοιπα δάνεια προς τον δημόσιο τομέα, κάποια «κόκκινα» επιχειρηματικά δάνεια καθώς επίσης και όλες οι μη χρηματοπιστωτικές συμμετοχές της ΑΤΕ που είναι χρεοκοπημένες ή είναι ζημιογόνες χωρίς ελπίδες ανάκαμψης στο άμεσο μέλλον.
Αν αυτό επαληθευτεί, είναι σαφές ότι το «καμπανάκι» χτυπάει για κάποιες τουλάχιστον από τις αγροκτηνοτροφικές θυγατρικές της τράπεζας που βρίσκονται σε διαδικασία ιδιωτικοποίησης και δη εκείνες που βρίσκονται στο «κόκκινο». Π.χ. η ΣΕΚΑΠ η οποία εμφανίζει μεγάλες ζημιές, έχει άμεση ανάγκη από νέα κεφάλαια ενώ και ο διαγωνισμός πώλησής της είναι ουσιαστικά εδώ και μήνες «νεκρός» έστω κι αν τυπικά δεν έχει κηρυχθεί άγονος.
Δεν αποκλείεται στο ίδιο «καλάθι» να μπει και η ΕΒΖ, η οποία μπορεί πλέον να είναι κερδοφόρα, ωστόσο ο διαγωνισμός για την πώληση του 82,33% δεν έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον και τα «ονόματα» που θα επιθυμούσαν τόσο η –απερχόμενη- διοίκηση της Αγροτικής, όσο και το υπουργείο Οικονομικών. Αντίθετα, λιγότερες πιθανότητες να ενταχθεί στην «κακή» τράπεζα έχει η Δωδώνη για την οποία υπάρχει ζωηρό ενδιαφέρον από γνωστούς και ισχυρούς ομίλους της ελληνικής κι όχι μόνο αγοράς.
Συνολικά, σύμφωνα με εκτιμήσεις τραπεζικών στελεχών, στην «κακή» ΑΤΕ, η οποία θα οδηγηθεί σε εκκαθάριση, θα μεταφερθούν θυγατρικές και στοιχεία ενεργητικού ύψους 5-6 δισ. ευρώ. Δεδομένη, επίσης, θα πρέπει να θεωρείται η συρρίκνωση των δραστηριοτήτων και του δικτύου της τράπεζας.
Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 120 καταστήματα σε όλη τη χώρα θα βάλουν «λουκέτο» και όσοι εργαζόμενοι δεν μεταταχθούν θα πρέπει να απολυθούν.
Η «καλή» τράπεζα θα λάβει στήριξη από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και θα εξυγιανθεί με σκοπό σε ένα μεταγενέστερο στάδιο να πωληθεί. Αυτό, βέβαια, με την προϋπόθεση ότι θα βρεθεί πρόθυμος «γαμπρός»-αγοραστής. Η προοπτική της πώλησης ενισχύεται και από το γεγονός ότι το 92% της τράπεζας, όπως έχει γράψει σε παλαιότερο ρεπορτάζ η Agrenda, έχει ουσιαστικά ήδη περάσει στο Ταμείο Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας.

Οικονομικό και κοινωνικό κόστος

H έτερη, πιο «ριζοσπαστική» πρόταση αφορά το «κλείσιμο» και την οριστική εκκαθάριση της τράπεζας με ρευστοποίηση των περιουσιακών της στοιχείων. Πρόκειται για λύση που είχε εξαρχής προτάξει η τρόικα –προεξάρχοντος του ΔΝΤ- αλλά αποκρούστηκε από την ελληνική πλευρά.
Ωστόσο, επανέρχεται συχνά-πυκνά στο τραπέζι από τους πιστωτές, μεταξύ άλλων και ως μέσο πίεσης ώστε να συναινέσει η ελληνική κυβέρνηση στην εκ βάθρων αναδιάρθρωση της ΑΤΕ.
Πάντως, πρόκειται για σενάριο που ουδείς επιθυμεί στην πραγματικότητα καθώς πέρα από το μεγάλο πολιτικό και κοινωνικό, έχει και οικονομικό κόστος: Υπολογίζεται ότι η ανακεφαλαιοποίηση της Αγροτικής άνευ «διχοτόμησης» θα κόστιζε περί τα 4 δισ. ευρώ, ενώ σε περίπτωση που διασπασθεί θα αρκούν 2,8 δισ. ευρώ.

Η απέραντη... αγροτική μοναξιά
Οποιαδήποτε, πάντως, από τις λύσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι τελικά υιοθετηθεί, ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι η ΑΤΕ παραμένει ως έχει (πράγμα φυσικά απίθανο), το σίγουρο είναι ότι οι εποχές που η τράπεζα δήλωνε το δυναμικό «παρών» και στήριζε την ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Στη λογική του εξορθολογισμού και της εξυγίανσης και επικαλούμενη τις επιταγές της τρόικας, η πάλαι ποτέ «Αγροτομάνα» έχει περιορίσει στο μισό και.. βάλε τις χορηγήσεις καλλιεργητικών δανείων, θέτει εγγυήσεις που αντιστοιχούν στις απαιτήσεις άλλων ιδιωτικών τραπεζών, ενώ σε περιπτώσεις παλαιότερων δανείων ζητάει επιτακτικά τα… λεφτά της πίσω.

Αδυναμία παραγωγικού σχεδιασμού
Την ίδια ώρα, το κόστος της παραγωγής αυξάνεται και οι προμηθευτές, μέσα σε συνθήκες μηδενικής ρευστότητας και ελλιπούς εμπιστοσύνης, περιορίζουν τις πιστώσεις κι απαιτούν να εξοφληθούν σε μετρητά.
Υπό αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, η οργάνωση των αγροτικών εκμεταλλεύσεων αλλά και ο παραγωγικός σχεδιασμός καλλιεργητών και αγροτικών νοικοκυριών καλούνται να πραγματοποιηθούν από μηδενική βάση. Το πρόβλημα είναι ότι το κενό που αφήνει στην αγροτική πίστη η «υποχώρηση» της ΑΤΕbank δεν καλύπτεται προς το παρόν τουλάχιστον από άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
Έχοντας κλείσει εδώ και καιρό τους κρουνούς της χρηματοδότησης, οι περισσότερες εμπορικές τράπεζες εμφανίζονται απρόθυμες και διστακτικές να καταπιαστούν περαιτέρω με έναν «δύσκολο» και εν πολλοίς «άγνωστο» κλάδο, όπως αυτός της αγροτικής παραγωγής.
Εδώ, βέβαια, εντοπίζεται μια μεγάλη αντίφαση. Από τη μια πλευρά πληθαίνουν οι έρευνες και οι μελέτες (πολλές από τις οποίες, μάλιστα, χρηματοδοτούμενες ή, έστω, κατά παραγγελία γνωστών τραπεζών) που επισημαίνουν το προφανές, δηλαδή την ανάγκη η παραγωγική ανασυγκρότηση που θα επαναφέρει τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης να ξεκινήσει και να βασιστεί στον πρωτογενή τομέα. Από την άλλη, ουδείς φαίνεται διατεθειμένος να επωμιστεί το βάρος της στήριξης αυτού του τομέα στην πράξη, δηλαδή με χρηματοδοτήσεις…

Στερεύει η κάνουλα των χορηγήσεων
Το κλείσιμο του «κεφαλαίου Αγροτική Τράπεζα» τουλάχιστον με τη μορφή που τη γνωρίζουμε σήμερα σκιαγραφεί ένα νέο, εν πολλοίς πρωτόγνωρο τοπίο τόσο για τους συνεταιρισμούς, όσο και για τις ουκ ολίγες ιδιωτικές επιχειρήσεις του αγροδιατροφικού τομέα που συνέδεσαν την ύπαρξη και την ανάπτυξή τους με την τράπεζα. Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το αναπόφευκτο τέλος του εύκολου δανεισμού, της αλήστου μνήμης εποχής των θαλασσοδανείων, των «εκλεκτικών συγγενειών» ή των επιλεκτικών και καθ’ υπόδειξιν των πολιτικών ταγών διαγραφών δανείων...
Ειδικά για τις Ενώσεις, από τη λύση που θα επιλεγεί σχετικά με την ανακεφαλαιοποίηση της ΑΤΕ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η ύπαρξη πολλών εξ αυτών. Η δημοσιοποίηση του σεναρίου της «διχοτόμησης» συνοδεύτηκε από προσδοκίες ότι στην «κακή» τράπεζα θα ενταχθούν τα χρέη των συνεταιριστικών οργανώσεων που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν. Με λίγα λόγια, οι Ενώσεις που είναι εκτεθειμένες στην Αγροτική ελπίζουν ότι η ανακεφαλαιοποίηση της τράπεζας θα συνοδευτεί και από τη διαγραφή των χρεών τους επιτρέποντάς τους να κάνουν ουσιαστικά ένα «καινούργιο ξεκίνημα» με απαλλαγμένους από δυσβάστακτα βάρη ισολογισμούς. Εκτιμάται ότι το σύνολο των ληξιπρόθεσμων και μη εξυπηρετούμενων οφειλών των ΕΑΣ) προς τις τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταμεία και τις εφορίες ανέρχεται σήμερα στα 430 εκατ. ευρώ. Από αυτά, τα περίπου 230 εκατ. ευρώ αφορούν οφειλές προς την ΑΤΕ.

«Κούρεμα» ή διαγραφή των χρεών;
Όπως προαναφέραμε, οι τελευταίες πληροφορίες θέλουν κυβέρνηση και τρόικα να προσανατολίζονται στην υπαγωγή των εν λόγω χρεών στο «καλό» κομμάτι της τράπεζας (σε αντίθεση με τα δάνεια προς τα… κόμματα τα οποία, εάν οι πληροφορίες επαληθευτούν, παίρνουν το δρόμο προς το «κακό» κομμάτι της ΑΤΕ και, επομένως, τη διαγραφή). Ωστόσο, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση είναι πολύ πιθανό να επιλεγεί ένας «τρίτος δρόμος», δηλαδή τα συνεταιριστικά και τα αγροτικά χρέη να «κουρευτούν» σε ένα σημαντικό ποσοστό.
Όσον αφορά τις μικρές και μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις του χώρου που «ανδρώθηκαν» με τη στήριξη της Αγροτικής, η ριζική αναδιάρθρωση της τελευταίας σηματοδοτεί και γι’ αυτές ένα νέο κεφάλαιο. Πέραν από την τύχη των δανείων που έχουν ήδη λάβει (και το αν αυτά θα διοχετευθούν στο «καλό» ή το «κακό» κομμάτι της «νέας» τράπεζας), το φλέγον ζήτημα είναι η εύρεση νέων πηγών χρηματοδότησης σε μια εποχή όπου οι χορηγήσεις και η ρευστότητα παρέχονται με το σταγονόμετρο. Άλλωστε, είναι γεγονός ότι παρά τη διείσδυση αρκετών εμπορικών τραπεζών στον αγροτικό τομέα στο διάστημα των δύο τελευταίων δεκαετιών, η ΑΤΕ εξακολουθούσε να είναι ο κύριος χρηματοδοτικός συνεργάτης των αγροτικών και μεταποιητικών επιχειρήσεων.

Ο «καυτός» Ιούλιος των θυγατρικών

Nα κλείσουν άμεσα όλα τα «μέτωπα» των ιδιωτικοποιήσεων επιδιώκουν κυβέρνηση και τρόικα
Ο μήνας των μεγάλων αποφάσεων θα είναι, όπως όλα δείχνουν, ο Ιούλιος για τις τρεις θυγατρικές της ΑΤΕ που δεν έχουν ακόμα «απογαλακτιστεί». Υπό την πίεση της τρόικας και των ασφυκτικών χρονοδιαγραμμάτων που αφορούν την ανακεφαλαιοποίηση, κυβέρνηση και νέα διοίκηση της Αγροτικής καλούνται να «κλείσουν» όλα τα μέτωπα ιδιωτικοποιήσεων, καθώς σε αντίθετη περίπτωση είναι ορατό το ενδεχόμενο οι προς πώληση εταιρείες να ενταχθούν στο κομμάτι της τράπεζας που βαίνει προς… εκκαθάριση.
Το πρώτο δεδομένο είναι ότι ο αρχικός σχεδιασμός που προέβλεπε απεμπλοκή της ΑΤΕ από όλες τις αγροκτηνοτροφικές συμμετοχές της το αργότερο μέχρι τις 31 Ιουνίου πάει… περίπατο. Κάτι που άλλωστε ήταν αναμενόμενο λόγω της πολιτικής και οικονομικής αναταραχής των τελευταίων μηνών, η οποία έθεσε εν αμφιβόλω μέχρι και την παραμονή της χώρας στο ευρώ και την Ε.Ε. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι υπάρχει άπλετος χρόνος...
Το δεύτερο δεδομένο είναι ότι κυβέρνηση και τρόικα θέλουν να «παραδώσουν» την ΑΤΕ στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (και, σε ένα μεταγενέστερο στάδιο, στον επόμενο ιδιοκτήτη της) «καθαρή» από μη-χρηματοοικονομικά βάρη (ακόμα κι αν πρόκειται για κερδοφόρες εταιρείες, όπως η Δωδώνη). Επομένως, η διαδικασία απεξάρτησης από τις θυγατρικές όχι μόνο δεν «παγώνει» αλλά αντίθετα επισπεύδεται και θα επιδιωχθεί να έχει κλείσει προτού προχωρήσει η ανακεφαλαιοποίηση της Αγροτικής. Σημειώνεται ότι η τελευταία παράταση που έχει δοθεί για την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της τράπεζας (άρα μέχρι τότε θα πρέπει να έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο όσον αφορά την ανακεφαλαιοποίηση) είναι η 31η Αυγούστου…
Με βάση αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, οι πρώτες σκέψεις τρόικας και κυβέρνησης ήταν να ενταχθούν όλες οι προς πώληση εταιρείες στην «bad» bank που θα δημιουργηθεί από το «σπάσιμο» της ΑΤΕ και δη αυτές που εμφανίζουν αιμορραγία κεφαλαίων και δεν έχουν προοπτικές ανάκαμψης στο άμεσο μέλλον. Όχι απαραίτητα για να οδηγηθούν σε εκκαθάριση αλλά για να επισπευσθούν οι διαδικασίες ιδιωτικοποίησής τους. Ωστόσο, το πρόβλημα είναι ότι πιστή εφαρμογή του σεναρίου αυτού προϋποθέτει ένταξη στην «κακή» τράπεζα και, πιθανότατα, πώληση έναντι … πινακίου φακής ακόμα και υγιών κερδοφόρων εταιρειών όπως η Δωδώνη η οποία, μάλιστα, συγκεντρώνει μεγάλο επενδυτικό ενδιαφέρον τόσο από το εσωτερικό όσο και από το εξωτερικό.
Η λύση, λοιπόν, που φαίνεται να προκρίνεται είναι να ενταχθούν στην «κακή» ΑΤΕ μόνο οι θυγατρικές για τις οποίες δε θα ολοκληρωθεί με επιτυχία η διαδικασία εύρεσης στρατηγικού επενδυτή ουσιαστικά μέσα στον επόμενο μήνα. Βέβαια, τα δεδομένα για κάθε ένα από τα τρία «παιδιά» της Αγροτικής είναι διαφορετικά...

ΣΕΚΑΠ
Η ακριτική καπνοβιομηχανία συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες να συμπεριληφθεί στο «κακό» κομμάτι της Αγροτικής. Αν και τύποις «ζωντανός», ο διαγωνισμός για την πώλησή της έχει αποβεί ουσιαστικά άγονος αφού μετά την αποχώρηση της ινδικής Bommidala ουδείς αξιόπιστος επενδυτής έχει προσέλθει με συγκεκριμένη πρόταση για την εξαγορά της.
Η Ηλίας Παπαδόπουλος Α.Ε. από το Κιλκίς δεν εμφανίστηκε ποτέ και η μοναδική ελπίδα αυτή τη στιγμή είναι να αποδειχθούν αληθινές οι φήμες που θέλουν αμερικανικό fund να έχει εκφράσει –φιλολογικό κυρίως- ενδιαφέρον. Οι ίδιες πηγές έλεγαν ότι οι Αμερικανοί σκοπεύουν να επανέλθουν μετά τις εκλογές κάτι που μένει να αποδειχθεί. Στη διετία 2010-2011 η ΣΕΚΑΠ έχει εμφανίσει συνολικές ζημιές 33 εκατ. ευρώ, δηλαδή περίπου το μισό από τον ετήσιο τζίρος της στο ίδιο διάστημα (65,5 εκατ. ευρώ).

ΕΒΖ
Η Βιομηχανία Ζάχαρης αποτελεί μια ιδιάζουσα περίπτωση αφού εσχάτως και μετά από ένα ιδιαίτερα «σφικτό» πρόγραμμα αναδιάρθρωσης που βρίσκεται σε εφαρμογή την τελευταία διετία επανήλθε σε κερδοφόρα τροχιά.
Ωστόσο, ο διαγωνισμός για την πώλησή της συνέπεσε με την προεκλογική και φορτισμένη πολιτικά περίοδο με αποτέλεσμα να μην προσελκύσει τελικά τα «μεγάλα» ονόματα ούτε τις προτάσεις που προσδοκούσαν η ΑΤΕ και το υπουργείο Οικονομικών. Σύμφωνα με πληροφορίες, δεσμευτικές προσφορές έχουν καταθέσει η Επίλεκτος Κλωστοϋφαντουργία, η πολωνική Polski Cukier και η βουλγαρική Litex η οποία, ωστόσο θα πρέπει να θεωρείται εκτός κούρσας λόγω των μπλεξιμάτων που έχει ο ιδιοκτήτης της με τη βουλγαρική δικαιοσύνη. Από τους άλλους δύο «μνηστήρες», οι Πολωνοί προσφέρουν 40 εκατ. ευρώ για το «πακέτο» του 82,33%, θέτουν όμως ως όρο την εγγύηση είσπραξης όλων των μεγάλων εκκρεμών απαιτήσεων της ΕΒΖ οι οποίες εκτιμάται ότι αγγίζουν τα 50 εκατ. ευρώ. Η προσφορά της Επίλεκτος ανέρχεται σε 20 εκατ. ευρώ. Οι προσφορές βρίσκονται ήδη στα χέρια της ΑΤΕ και, κατά πάσα πιθανότητα, την τελική απόφαση θα κληθεί να πάρει η νέα διοίκηση.

ΔΩΔΩΝΗ
Η ηπειρώτικη γαλακτοβιομηχανία αποτελεί το μήλον της έριδος για πολλούς εγχώριους και ξένους επιχειρηματικούς ομίλους. Μάλιστα, το έντονο ενδιαφέρον των υποψήφιων «μνηστήρων» ήταν και ο βασικός λόγος για τον οποίο παρατάθηκε, όπως πρώτη έγραψε στο προηγούμενο φύλλο η Agrenda, για τρεις ακόμα εβδομάδες η προθεσμία για την υποβολή δεσμευτικών προσφορών (16 Ιουλίου από 25 Ιουνίου). Η μακρά λίστα των ενδιαφερομένων περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την ΤΥΡΑΣ, την Κρι-Κρι, τη FrieslandCampina (η οποία, μάλιστα, δηλώνει ότι επιθυμεί συνεργασία με τις Ενώσεις), τη γαλλική Lactalis, την αμερικανική Agrofoods που παράγει το γνωστό γιαούρτι Chobani (και το οποίο... κάνει θραύση στην Αμερική) αλλά και τη Simos Foodς που «κατεβαίνει» στην κούρσα διεκδίκησης μαζί με εταιρεία ρωσικών συμφερόντων.

Από το 346ο φύλλο της εφημερίδας Agrenda