Αυτό σημαίνει ότι η δήλωση ΟΣ∆Ε 2015 αποδεικνύεται κομβικής σημασίας για την κατοχύρωση των παλιών και την ενεργοποίηση νέων δικαιωµάτων επί κοινοτικών ενισχύσεων (ενιαία, εξισωτική κ.λπ.).
Η αλήθεια είναι ότι οι σχετικές ανακοινώσεις έχουν ανάψει φωτιές στις τάξεις των νέων αγροτών και των νεοεισερχοµένων στο αγροτικό επάγγελµα που εκτιµούν ότι οι παραπάνω επιλογές οδηγούν σε «κλείσµο» του αγροτικού επαγγέλµατος και σε διαιώνιση µιας κατάστασης που πριµοδοτεί τους «απόµαχους» και στερεί από κάθε δυνατότητα προγραµµατισµού σοβαρών επενδύσεων από τους φιλόδοξους νέους αγρότες.
Κάποιοι µάλιστα επιµένουν ότι αντίθετα µε τη ρητορική που έχουν αναπτύξει τα τελευταία χρόνια οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών, η εφάπαξ αναγνώριση των νέων δικαιωµάτων, δηλαδή το γεγονός ότι το σύστηµα δεν γίνεται δυναµικό (ό,τι καλλιεργεις αναγνωρίζεται και τεκµηριώνει δικαιώµατα), πάει πολύ πίσω τα πράγµατα.
Αυτό, σε συνδυασµό µε την αξιοποίηση της προστατευτικής δικλίδας 60%-30% (σύγκλιση - απώλεια) των ελληνικών αρχών, οδηγεί σε δραµατικούς περιορισµούς της «κινητικότητας» του συστήµατος και σε πραγµατική δικαίωση των αγροτών του καναπέ. Σηµειωτέον ότι ένα µεγάλο µέρος των κατόχων ιστορικών δικαιωµάτων είναι ιδιοκτήτες γης µε περιορισµένη επαγγελµατική δράση, οι οποίοι, είτε µέσα από τη διαδικασία των «µισακών» είτε µε την υποτυπώδη καλλιέργεια προϊόντων χαµηλής απασχόλησης (π.χ. σιτηρά), παραµένουν στο παιχνίδι των κοινοτικών ενισχύσεων και στερούν σηµαντικά περιθώρια αναπτυξιακής δράσης σε κατά κύριο επάγγελµα αγρότες ή ακόµα και σε πολυδραστήριους ετεροεπαγγελµατίες.
Βρείτε εδώ ολόκληρο το φάκελο από το 468ο φύλλο της Agrenda: ipologismos dikaiwmatwn.pdf
Η αλήθεια είναι ότι οι σχετικές ανακοινώσεις έχουν ανάψει φωτιές στις τάξεις των νέων αγροτών και των νεοεισερχοµένων στο αγροτικό επάγγελµα που εκτιµούν ότι οι παραπάνω επιλογές οδηγούν σε «κλείσµο» του αγροτικού επαγγέλµατος και σε διαιώνιση µιας κατάστασης που πριµοδοτεί τους «απόµαχους» και στερεί από κάθε δυνατότητα προγραµµατισµού σοβαρών επενδύσεων από τους φιλόδοξους νέους αγρότες.
Κάποιοι µάλιστα επιµένουν ότι αντίθετα µε τη ρητορική που έχουν αναπτύξει τα τελευταία χρόνια οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών, η εφάπαξ αναγνώριση των νέων δικαιωµάτων, δηλαδή το γεγονός ότι το σύστηµα δεν γίνεται δυναµικό (ό,τι καλλιεργεις αναγνωρίζεται και τεκµηριώνει δικαιώµατα), πάει πολύ πίσω τα πράγµατα.
Αυτό, σε συνδυασµό µε την αξιοποίηση της προστατευτικής δικλίδας 60%-30% (σύγκλιση - απώλεια) των ελληνικών αρχών, οδηγεί σε δραµατικούς περιορισµούς της «κινητικότητας» του συστήµατος και σε πραγµατική δικαίωση των αγροτών του καναπέ. Σηµειωτέον ότι ένα µεγάλο µέρος των κατόχων ιστορικών δικαιωµάτων είναι ιδιοκτήτες γης µε περιορισµένη επαγγελµατική δράση, οι οποίοι, είτε µέσα από τη διαδικασία των «µισακών» είτε µε την υποτυπώδη καλλιέργεια προϊόντων χαµηλής απασχόλησης (π.χ. σιτηρά), παραµένουν στο παιχνίδι των κοινοτικών ενισχύσεων και στερούν σηµαντικά περιθώρια αναπτυξιακής δράσης σε κατά κύριο επάγγελµα αγρότες ή ακόµα και σε πολυδραστήριους ετεροεπαγγελµατίες.
Βρείτε εδώ ολόκληρο το φάκελο από το 468ο φύλλο της Agrenda: ipologismos dikaiwmatwn.pdf
