Διαβάστε μερικά από τα περιεχόμενα της εφημερίδας Agrenda
Επικαιρότητα
• Ευνοούν οι συνθήκες για προσβολές από σκωρίαση και σεπτορίαση σελ. 48-49
Επενδυτικά
• Παράταση έως τις 2 Μαΐου στις αιτήσεις για τα Σχέδια Βελτίωσης σελ. 14, 16
Εμπορεύματα
• Στα 8 ευρώ πωλούνται τα πολύ καλής ποιότητας ελληνικά σπαράγγια σελ. 40
Editorial
Πλανάται και µάλιστα όχι άνευ λόγου, η εντύπωση ότι οι υπηρεσίες είναι διαλυµένες, το κράτος δεν λειτουργεί, αυτό που λέµε δηµόσια διοίκηση, είναι ότι έχει αποµείνει από την εποχή που οι δηµόσιοι υπάλληλοι ήταν αξιοσέβαστοι υπηρέτες του δηµοσίου συµφέροντος, µε κύρος στη δουλειά τους και στην κοινωνία.
∆εν είναι έτσι! Κάθε φορά που χρειάζεται να αντιµετωπίσουµε από κοντά και επί του πρακτέου κάποιο ζήτηµα, διαπιστώνουµε ότι πίσω από τα παραµεληµένα γραφεία υπάρχουν «γραφειοκράτες», που όχι µόνο ξέρουν τι τους γίνεται, αλλά ξέρουν και καλύτερα από τον καθένα ποιο είναι το πρόβληµα και πως µπορεί αυτό να αντιµετωπισθεί. Βεβαίως, αισθάνονται αδύναµοι να το λύσουν. Βιώνουν την περιφρόνηση ή καλύτερα το «καπέλωµα» από µια γενικώς και αορίστως πολιτική ηγεσία που συχνά, µάλλον εκείνη δεν ξέρει τι της γίνεται.
Είναι συνήθως η «προίκα» των µετακλητών που φέρνει µαζί του ο κάθε υπουργός –όχι σήµερα, αλλά εδώ και αρκετές δεκαετίες- και η οποία επιχειρεί µε κάθε τρόπο να υποκαταστήσει τη λειτουργία της δηµόσιας διοίκησης. Έτσι, ενώ εύκολα ο κάθε εκπρόσωπος της πολιτικής ηγεσίας έχει εύκολη στο στόµα την καραµέλα «εµείς είµαστε εδώ για να ασκήσουµε πολιτική», την ίδια ώρα βρίσκει τον τρόπο να παρεµβαίνει και µάλιστα µε τρόπο απροκάλυπτο, στα µικρά και τα καθηµερινά, σε εκείνα δηλαδή που δεν είναι θέµατα της ηγεσίας αλλά των καθ’ ύλην αρµόδιων υπηρεσιών.
Έτσι όµως δεν γίνεται χωριό! Γιατί οι «µαθητευόµενοι µάγοι» των υπουργικών γραφείων, αφενός δεν µπορούν να γνωρίζουν τις λεπτοµέρειες ειδικότερων θεµάτων, αφετέρου δεν έχουν από το νόµο την αρµοδιότητα, δηλαδή την εξουσία, να λύνουν οι ίδιοι, δηλαδή µε την υπογραφή τους τις υποθέσεις. Έτσι υποχρεώνονται και οι ίδιοι να απευθύνονται στους ανθρώπους των υπηρεσιών, οι οποίοι, ωστόσο, έχοντας γνωρίσει νωρίτερα τον παραγκωνισµό και την περιφρόνηση, δηλαδή το «καπέλωµα» του κάθε µετακλητού, κοµµατικού τυχοδιώκτη, σφυρίζουν αδιάφορα.
Κακώς µιλάµε για «επανίδρυση της δηµόσιας διοίκησης». Η δηµόσια διοίκηση είναι εκεί, οι άνθρωποί της είναι εκεί, την ξέρουν τη δουλειά, µόνο που αισθάνονται… ευνουχισµένοι! Είναι ευνουχισµένοι. Αρκεί ωστόσο, µια απόφαση, σταθερή, αµετάκλητη, της πολιτικής ηγεσίας, που να αποκαθιστά στην πράξη το ρόλο των δηµόσιων λειτουργών. Οι δηµόσιοι υπάλληλοι, είναι εκεί, αµείβονται και την ξέρουν τη δουλειά! Αυτό που χαλάει όλο το παιχνίδι είναι το πελατειακό σύστηµα!
Agrenda
