Περισσότερη μπύρα στα ελληνικά νησιά

«Η Ελλάδα κατέχει την προτελευταία θέση στην κατά κεφαλήν κατανάλωση μπύρας στην Ευρώπη. Μόνο οι Γάλλοι είναι χειρότερα από εμάς. Άρα, μόνο από τον τουρισμό θα μπορέσουμε να ανεβάσουμε σημαντικά τα νούμερά μας», ανέφερε ο Κωνσταντίνος Αβραμίδης, Sales Manager της Elixi, ο οποίος συνεχίζοντας ανέφερε: «Οι τουρίστες θέλουν να δοκιμάσουν local προϊόντα. Αν τα βρουν, θα τα προτιμήσουν. Εμείς, σαν εταιρεία, αυτό που έχουμε κάνει είναι να εστιάσουμε στα μεγαλύτερα νησιά της Ελλάδας, από άποψη ξένου τουρισμού. Την Κρήτη, τη Ρόδο την Κω και την Κέρκυρα. Τα μαγαζιά σε αυτά τα νησιά θα σου φέρουν τα τριπλά νούμερα, σε σχέση με ένα μαγαζί στη Σύρο, το οποίο δουλεύει κυρίως με Έλληνες τουρίστες».

Τα νούμερα της ποσοστιαίας αύξησης των πωλήσεων είναι πράγματι εντυπωσιακά και γι’ αυτά μας μίλησε ο Παναγιώτης Κρίκης, sales representative της Mikonu και της Donkey: «Ποσοστιαία η αύξηση των πωλήσεων στη Μύκονο το καλοκαίρι μπορεί να φτάσει και το 50%. Βέβαια, πρέπει να θυμόμαστε ότι η Μύκονος δεν έχει πάρα πολύ ζωή το χειμώνα. Σε άλλα νησιά μπορεί να φτάσει το 20 ή και 30% το καλοκαίρι».

Από τη στιγμή λοιπόν που ο τουρίστας είναι πρόθυμός να αγοράσει, έστω και λίγο πιο ακριβά ένα ελληνικό τοπικό προϊόν, θα πρέπει, σύμφωνα με τον  Πετρακόπουλο Άγγελο από το τμήμα πωλήσεων της Massokostas Bros SA ναι: «είναι ξεκάθαρο σε αυτό το κοινό ότι κάποια προϊόντα μπορεί να έχουν ελληνικό όνομα, αλλά δεν είναι ελληνικά».

Ας κάνουμε την μπύρα γαστρονομική επιλογή

Για ακόμη μία φορά οι επαγγελματίες του κλάδου τονίζουν τη σημασία του ενδιάμεσου, δηλαδή του επαγγελματία της εστίασης.

«Τη δεκαετία του 1990 άνοιξαν πάρα πολλά μαγαζιά από κόσμο που ήταν άπειρος και άσχετος με το χώρο της εστίασης. Σήμερα υπάρχουν εστιατόρια, στα οποία το κάθε άτομο μπορεί να πληρώσει 40 ευρώ, και στα ψυγεία τους έχουν τις ίδιες μπύρες με το περίπτερο έξω. Αυτό συμβαίνει γιατί η μπύρα στο μυαλό αυτών των καταστηματαρχών δεν είναι μία γαστρονομική επιλογή, όπως το κρασί», ανέφερε ο κ. Αβραμίδης.

Για τον ίδιο το κλειδί για την επίλυση αυτού το προβλήματος είναι «να υπάρξει μία συνεννόηση μεταξύ των μικροζυθοποιών στο κομμάτι της εκπαίδευσης των ανθρώπων της εστίασης αλλά και του κοινού. Πρέπει να καταλάβουμε ότι σε αυτό το πράγμα είμαστε συναγωνιστές».