Επί της ουσίας, δύο ιδιωτικές επιχειρήσεις, συνεπικουρούµενες από µιά αµφιλεγόµενη συνεταιριστική, λύνουν και δένουν στις περιοχές του ροδάκινου, αξιοποιώντας κατά πρώτον στο µέγιστο βαθµό, το κακό κλίµα που δηµιουργήθηκε λίγο καιρό νωρίτερα στην αγορά του επιτραπέζιου ροδάκινου, όπου βέβαια οι συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές. Η εκτεταµένη συζήτηση για µεγάλη παραγωγή στο επιτραπέζιο, όπου η πολυδιάσπαση των παραγωγών είναι δεδοµένη και η ευκαιριακή συµπεριφορά του ιδιωτικού εµπορίου νοµοτελειακή, αποτέλεσε βούτυρο στο ψωµί των κονσερβοποιών, οι οποίοι είδαν τη φετινή χρονιά ως µια πρώτης τάξεως ευκαιρία να βγάλουν λεφτά, εξασφαλίζοντας φθηνά την πρώτη ύλη από τους παραγωγούς και διαθέτοντας σε καλές τιµές το µεταποιηµένο προϊόν στη διεθνή αγορά, όπου οι συνθήκες συνεχίζουν να διαφαίνονται ιδιαίτερα ευνοϊκές
Έτσι, παρά το γεγονός ότι η παραγωγή στο συµπύρηνο δεν ήταν τελικά ιδιαίτερα µεγάλη και σε κάθε περίπτωση µπορούσε να απορροφηθεί άνετα από τα κοµποστάδικα και τα χυµοποιεία, δεδοµένου ότι είχαν ξεπουλήσει από νωρίς την προηγούµενη «σοδειά» και τα αποθέµατά τους φέτος ήταν µηδενικά, έσπευσαν να καλλιεργήσουν εξ αρχής ένα κλίµα «εκλογίκευσης» µε αυστηρότατη επιλογή στις παραλαβές, έτσι ώστε να περάσει ο «φόβος» στους παραγωγούς και να µην τεθεί επιτακτικά το θέµα της τιµής µε την οποία θα παραλάµβαναν το προϊόν
Ήταν η πρώτη φορά που τα «σκάρτα» έβγαιναν πιο πολλά από τα «καλά», χωρίς κανείς να ξέρει για ποια τιµή µιλάµε στη µια περίπτωση και για ποια στην άλλη. Κάπως έτσι, µαζεύτηκε και παραδόθηκε η πρώιµη Κατερίνα, κάπως έτσι έφτασε στα εργοστάσια και το µεγαλύτερο µέρος της Άνδρος, για να βγουν στη συνέχεια συντονισµένα και να ανακοινώσουν 24 λεπτά, µείον τα έξοδα των οµάδων και τα µεταφορικά, δηλαδή στο χέρι του παραγωγού ούτε 20 λεπτά.
Είναι επίσης η πρώτη φορά που την ίδια τύχη µε τις πρώιµες ποικιλίες, φαίνεται να έχουν αυτή τη χρονιά και οι όψιµες π.χ. Evert, ακόµα και αν πρόκειται για τα άριστης ποιότητας ορεινά ροδάκινα του Αµυνταίου και άλλων περιοχών που ξεχωρίζουν και των οποίων η παραγωγή γίνεται ανάρπαστη από τη βιοµηχανία
Με εξαίρεση ελάχιστες µεµονωµένες συµφωνίες µε κάποιους µεγάλους και συστηµατικούς καλλιεργητές, τα συµπύρηνα ροδάκινα έφυγαν από τα χέρια των παραγωγών σε τιµή η οποία καλύπτει στοιχειωδώς τις δαπάνες καλλιέργειας, ενώ µε τήρηση των κανόνων του δίκαιου εµπορίου, θα µπορούσε να είναι µια ξεχωριστή χρονιά για τους παραγωγούς, χωρίς να κινδυνεύσει βέβαια η ανταγωνιστικότητα της βιοµηχανίας. Τώρα, έτσι όπως ήρθαν τα πράγµατα, οι βιοµήχανοι θα ‘χουν να θυµούνται ότι επί ΣΥΡΙΖΑ είχαν µια από τις πλέον κερδοφόρες χρονιές.
Έτσι, παρά το γεγονός ότι η παραγωγή στο συµπύρηνο δεν ήταν τελικά ιδιαίτερα µεγάλη και σε κάθε περίπτωση µπορούσε να απορροφηθεί άνετα από τα κοµποστάδικα και τα χυµοποιεία, δεδοµένου ότι είχαν ξεπουλήσει από νωρίς την προηγούµενη «σοδειά» και τα αποθέµατά τους φέτος ήταν µηδενικά, έσπευσαν να καλλιεργήσουν εξ αρχής ένα κλίµα «εκλογίκευσης» µε αυστηρότατη επιλογή στις παραλαβές, έτσι ώστε να περάσει ο «φόβος» στους παραγωγούς και να µην τεθεί επιτακτικά το θέµα της τιµής µε την οποία θα παραλάµβαναν το προϊόν
Ήταν η πρώτη φορά που τα «σκάρτα» έβγαιναν πιο πολλά από τα «καλά», χωρίς κανείς να ξέρει για ποια τιµή µιλάµε στη µια περίπτωση και για ποια στην άλλη. Κάπως έτσι, µαζεύτηκε και παραδόθηκε η πρώιµη Κατερίνα, κάπως έτσι έφτασε στα εργοστάσια και το µεγαλύτερο µέρος της Άνδρος, για να βγουν στη συνέχεια συντονισµένα και να ανακοινώσουν 24 λεπτά, µείον τα έξοδα των οµάδων και τα µεταφορικά, δηλαδή στο χέρι του παραγωγού ούτε 20 λεπτά.
Είναι επίσης η πρώτη φορά που την ίδια τύχη µε τις πρώιµες ποικιλίες, φαίνεται να έχουν αυτή τη χρονιά και οι όψιµες π.χ. Evert, ακόµα και αν πρόκειται για τα άριστης ποιότητας ορεινά ροδάκινα του Αµυνταίου και άλλων περιοχών που ξεχωρίζουν και των οποίων η παραγωγή γίνεται ανάρπαστη από τη βιοµηχανία
Με εξαίρεση ελάχιστες µεµονωµένες συµφωνίες µε κάποιους µεγάλους και συστηµατικούς καλλιεργητές, τα συµπύρηνα ροδάκινα έφυγαν από τα χέρια των παραγωγών σε τιµή η οποία καλύπτει στοιχειωδώς τις δαπάνες καλλιέργειας, ενώ µε τήρηση των κανόνων του δίκαιου εµπορίου, θα µπορούσε να είναι µια ξεχωριστή χρονιά για τους παραγωγούς, χωρίς να κινδυνεύσει βέβαια η ανταγωνιστικότητα της βιοµηχανίας. Τώρα, έτσι όπως ήρθαν τα πράγµατα, οι βιοµήχανοι θα ‘χουν να θυµούνται ότι επί ΣΥΡΙΖΑ είχαν µια από τις πλέον κερδοφόρες χρονιές.
