Η πραγµατικότητα στο εµπόριο είναι σαφώς σκληρότερη και οι αλυσιδωτές αντιδράσεις επίπονες για όλους µας. Ο τοµέας της εισαγωγής µε κλειστές τράπεζες σαφώς και δέχεται το ισχυρότερο πλήγµα, καθώς υπάρχουν δυσκολίες εξόφλησης και παραλαβής εµπορευµάτων, αρκετοί προµηθευτές ακυρώνουν τις παραγγελίες που είχαν προς φόρτωση, ενώ άλλοι ζητούν 100% προπληρωµή στην τράπεζά τους. Στις εξαγωγές η τραπεζική αργία αναβάλει µε ρίσκο ακύρωσης τα συµβόλαια που είχαν γίνει µε άνοιγµα τραπεζικών πιστώσεων ενώ ακόµα και στην περίπτωση της πληρωµής έναντι φορτωτικών, µόνο εφόσον η τράπεζα του εξαγωγέα βρίσκεται στο εξωτερικό µπορεί η φόρτωση να εκτελεστεί.
Παράλληλα τις τελευταίες µέρες ακούγονται και δυσκολίες όσον αφορά τις µεταφορές εµπορευµάτων καθώς τα καύσιµα απαιτούν ρευστότητα, ενώ λόγω µείωσης των εισαγωγών δεν υπάρχει διαθεσιµότητα φορτηγών µε τα οποία θα εξάγουµε τα προϊόντα µας. Στη µεταποίηση, αν και η πρώτη ύλη είναι κάποιο ελληνικό αγροτικό προϊόν, είναι σχεδόν βέβαιο πως πάντα ένα κοµµάτι του τελικού προϊόντος θα βασίζεται στην εισαγωγή (συσκευασία κ.λπ.), εποµένως πάλι εµφανίζονται δυσκολίες.
Επιπρόσθετα αν παρατηρήσουµε τι συµβαίνει αυτή την πρώτη εβδοµάδα περιορισµών στην αγορά βάµβακος ή σιτηρών θα καταλάβουµε τι µπορεί να έπεται αργότερα. Αρκετές φορτώσεις παλαιότερων συµβολαίων αναβάλλονται για τις επόµενες εβδοµάδες µέχρι να βρεθεί τραπεζικός τρόπος εκτέλεσης του συµβολαίου. Στα σιτάρια η αγορά έχει παγώσει στην κυριολεξία και αρκετοί αγρότες βλέποντας την κατάσταση και φοβούµενοι µην τυχόν φτάσουµε σε κούρεµα καταθέσεων προτιµούν να κρατήσουν το εµπόρευµα παρά να ρευστοποιήσουν. Με λίγα λόγια δραστική µείωση του εµπορίου. Όταν νοσούν οι εξαγωγές αγροτικών προϊόντων φυσικά και αλυσιδωτά θα έρθει το πρόβληµα και στους παραγωγούς.
Οι αγοραστές των εµπορευµάτων µας πολλές φορές είναι µεγάλοι εµπορικοί οίκοι (πολυεθνικές εταιρείες) οι οποίοι µετρούν ιδιαίτερα σοβαρά τη φερεγγυότητα της αγοράς µας. Τόσα χρόνια θεωρούν την Ελλάδα ασφαλή, φερέγγυα και γι αυτό π.χ. στο βαµβάκι καταφέρνουµε πολλές φορές να πιάνουµε ανταγωνιστικές τιµές και να εξάγουµε οπουδήποτε υπάρχουν κλωστήρια χωρίς ιδιαίτερα πρόβληµα. Τυχόν αλλαγή του προφίλ της χώρας µας δεν πάει να πει πως θα σταµατήσουµε να εξάγουµε, αλλά απλούστατα θα λαµβάνουµε τιµές χαµηλότερες των φερέγγυων αγορών, καθώς οι αγοραστές θα πρέπει να συνυπολογίσουν αυτό το ρίσκο.
Οι επιπτώσεις στον παραγωγό από την πιθανότητα εξόδου χώρας από την Ευρωζώνη Η ΕΕ στηρίζει εδώ και χρόνια το αγροτικό εισόδηµα χωρίς ανταλλάγµατα, µέσω των κοινοτικών επιδοτήσεων. Σύµφωνα µε µελέτες, υπολογίζεται πως σχεδόν 2 δις ευρώ ετησίως λαµβάνουν οι Έλληνες αγρότες, ποσό που ισοδυναµεί σχεδόν µε το ήµισυ του αγροτικού εισοδήµατος. Αυτό το ποσό είναι κλειδωµένο σύµφωνα µε την ΚΑΠ µέχρι το 2020.
Στην περίπτωση που η χώρα µας βγει εκτός Ευρωζώνης µε «κόντρα» στην Ε.Ε. χωρίς κάποιο ιδιαίτερο πρόγραµµα εξόδου, υπάρχει το νοµικό πλαίσιο στην Ευρώπη, ώστε αυτά τα χρήµατα να παρακρατούνται για να καλύψουν χρέη της χώρας µας.
Επίσης στην περίπτωση που η κυβέρνηση επιστρατεύσει µηχανισµούς που αντικαταστούν την στήριξη της Ε.Ε. (π.χ. δασµούς), αυτό έρχεται σε απόλυτη αντίθεση µε τους βασικούς κανόνες εµπορίου στα κράτη µέλη. Εποµένως οδηγείται και η χώρα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η µόνη περίπτωση να βρισκόµαστε εκτός ευρώ αλλά εντός της Ε.Ε. θα ήταν αν θα υπάρχει µια ιδιαίτερη συµφωνία µε τους εταίρους στην οποία θα µπαίνει η Ελλάδα για κάποια χρόνια σε ειδικό καθεστώς στήριξης µε δικό της νόµισµα.
Οποιοδήποτε και να είναι η τελική απόφαση µιας συµφωνίας ή µη, βασικότερο όλων είναι να έχει βασιστεί σε ένα σωστά καταρτισµένο πρόγραµµα. Η αγορά στο εσωτερικό και το εξωτερικό χρειάζεται οµαλότητα ώστε να λειτουργεί προς το συµφέρον όλων µας. ∆εν είναι εύκολο για µια χώρα να κινηθεί εκτός πλαισίου κανόνων για αρκετό διάστηµα. Ακόµα και στην περίπτωση που αποφασίσει στρατηγικά να αλλάξει κατεύθυνση θα πρέπει πρώτα να έχει διασφαλίσει το νέο πλαίσιο κανόνων, προκειµένου να πετύχει τον στόχο της.
Παράλληλα τις τελευταίες µέρες ακούγονται και δυσκολίες όσον αφορά τις µεταφορές εµπορευµάτων καθώς τα καύσιµα απαιτούν ρευστότητα, ενώ λόγω µείωσης των εισαγωγών δεν υπάρχει διαθεσιµότητα φορτηγών µε τα οποία θα εξάγουµε τα προϊόντα µας. Στη µεταποίηση, αν και η πρώτη ύλη είναι κάποιο ελληνικό αγροτικό προϊόν, είναι σχεδόν βέβαιο πως πάντα ένα κοµµάτι του τελικού προϊόντος θα βασίζεται στην εισαγωγή (συσκευασία κ.λπ.), εποµένως πάλι εµφανίζονται δυσκολίες.
Επιπρόσθετα αν παρατηρήσουµε τι συµβαίνει αυτή την πρώτη εβδοµάδα περιορισµών στην αγορά βάµβακος ή σιτηρών θα καταλάβουµε τι µπορεί να έπεται αργότερα. Αρκετές φορτώσεις παλαιότερων συµβολαίων αναβάλλονται για τις επόµενες εβδοµάδες µέχρι να βρεθεί τραπεζικός τρόπος εκτέλεσης του συµβολαίου. Στα σιτάρια η αγορά έχει παγώσει στην κυριολεξία και αρκετοί αγρότες βλέποντας την κατάσταση και φοβούµενοι µην τυχόν φτάσουµε σε κούρεµα καταθέσεων προτιµούν να κρατήσουν το εµπόρευµα παρά να ρευστοποιήσουν. Με λίγα λόγια δραστική µείωση του εµπορίου. Όταν νοσούν οι εξαγωγές αγροτικών προϊόντων φυσικά και αλυσιδωτά θα έρθει το πρόβληµα και στους παραγωγούς.
Οι αγοραστές των εµπορευµάτων µας πολλές φορές είναι µεγάλοι εµπορικοί οίκοι (πολυεθνικές εταιρείες) οι οποίοι µετρούν ιδιαίτερα σοβαρά τη φερεγγυότητα της αγοράς µας. Τόσα χρόνια θεωρούν την Ελλάδα ασφαλή, φερέγγυα και γι αυτό π.χ. στο βαµβάκι καταφέρνουµε πολλές φορές να πιάνουµε ανταγωνιστικές τιµές και να εξάγουµε οπουδήποτε υπάρχουν κλωστήρια χωρίς ιδιαίτερα πρόβληµα. Τυχόν αλλαγή του προφίλ της χώρας µας δεν πάει να πει πως θα σταµατήσουµε να εξάγουµε, αλλά απλούστατα θα λαµβάνουµε τιµές χαµηλότερες των φερέγγυων αγορών, καθώς οι αγοραστές θα πρέπει να συνυπολογίσουν αυτό το ρίσκο.
Οι επιπτώσεις στον παραγωγό από την πιθανότητα εξόδου χώρας από την Ευρωζώνη Η ΕΕ στηρίζει εδώ και χρόνια το αγροτικό εισόδηµα χωρίς ανταλλάγµατα, µέσω των κοινοτικών επιδοτήσεων. Σύµφωνα µε µελέτες, υπολογίζεται πως σχεδόν 2 δις ευρώ ετησίως λαµβάνουν οι Έλληνες αγρότες, ποσό που ισοδυναµεί σχεδόν µε το ήµισυ του αγροτικού εισοδήµατος. Αυτό το ποσό είναι κλειδωµένο σύµφωνα µε την ΚΑΠ µέχρι το 2020.
Στην περίπτωση που η χώρα µας βγει εκτός Ευρωζώνης µε «κόντρα» στην Ε.Ε. χωρίς κάποιο ιδιαίτερο πρόγραµµα εξόδου, υπάρχει το νοµικό πλαίσιο στην Ευρώπη, ώστε αυτά τα χρήµατα να παρακρατούνται για να καλύψουν χρέη της χώρας µας.
Επίσης στην περίπτωση που η κυβέρνηση επιστρατεύσει µηχανισµούς που αντικαταστούν την στήριξη της Ε.Ε. (π.χ. δασµούς), αυτό έρχεται σε απόλυτη αντίθεση µε τους βασικούς κανόνες εµπορίου στα κράτη µέλη. Εποµένως οδηγείται και η χώρα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η µόνη περίπτωση να βρισκόµαστε εκτός ευρώ αλλά εντός της Ε.Ε. θα ήταν αν θα υπάρχει µια ιδιαίτερη συµφωνία µε τους εταίρους στην οποία θα µπαίνει η Ελλάδα για κάποια χρόνια σε ειδικό καθεστώς στήριξης µε δικό της νόµισµα.
Οποιοδήποτε και να είναι η τελική απόφαση µιας συµφωνίας ή µη, βασικότερο όλων είναι να έχει βασιστεί σε ένα σωστά καταρτισµένο πρόγραµµα. Η αγορά στο εσωτερικό και το εξωτερικό χρειάζεται οµαλότητα ώστε να λειτουργεί προς το συµφέρον όλων µας. ∆εν είναι εύκολο για µια χώρα να κινηθεί εκτός πλαισίου κανόνων για αρκετό διάστηµα. Ακόµα και στην περίπτωση που αποφασίσει στρατηγικά να αλλάξει κατεύθυνση θα πρέπει πρώτα να έχει διασφαλίσει το νέο πλαίσιο κανόνων, προκειµένου να πετύχει τον στόχο της.
