Ένας κουμπαράς από δύο καλλιέργειες

Τα πλεονεκτήµατα της διπλής καλλιέργειας παρουσίασε ο καθηγητής ΑΠΘ, Βασίλης Παπαναστάσης, σε ηµερίδα στη Θεσσαλονίκη.

Το αγροδασοπονικό σύστημα αγροτικής ανάπτυξης, όπως το ονομάζουν οι επιστήμονες, επιχειρείται να επανέλθει στο προσκήνιο, ως εναλλακτική χρήση γης στην ελληνική ύπαιθρο, καθώς επιφέρει περιβαλλοντικά, αλλά και οικονομικά οφέλη, όπως τουλάχιστον φάνηκε στην ειδική ημερίδα που συνδιοργάνωσαν στις 5 Απριλίου στη Θεσσαλονίκη το παράρτημα Κεντρικής Μακεδονίας του ΓΕΩΤΕΕ και το Ελληνικό Αγροδασικό Δίκτυο.

Ιδανική λύση και ασφαλής επένδυση
«Η φύτευση δένδρων στα χωράφια συνιστά ιδανική λύση για τον γεωργό και ασφαλή επένδυση για το μέλλον, καθώς του εξασφαλίζει διαφοροποιημένο και μεγαλύτερο εισόδημα από ό,τι η γεωργία ή η ξυλοπονία ξεχωριστά, ενώ, παράλληλα, βελτιώνει και το περιβάλλον του χωραφιού του», επισήμανε από το βήμα της ημερίδας ο καθηγητής του ΑΠΘ, Βασίλης Παπαναστάσης, σημειώνοντας πως πρέπει να αποτελέσει εθνική προτεραιότητα η διατήρηση των υφιστάμενων συστημάτων αγροδασοπονίας στη χώρα και η δημιουργία νέων.

Σύμφωνα με τον καθηγητή η οικονομική διάσταση του αγροδασοπονικού μοντέλου αγροτικής ανάπτυξης καθίσταται ακόμη πιο σημαντική από τη στιγμή που η χώρα μας είναι ελλειμματική στην παραγωγή ξυλείας, αφού η ετήσια παραγωγή υπολογίζεται σε μόλις περίπου 390 χιλ. κυβικά μέτρα, όταν οι εισαγωγές φθάνουν, ετησίως, στα σχεδόν 2,66 εκατ. κυβικά μέτρα.

«Το μέτρο μπορεί να βοηθήσει στην κάλυψη μεγάλου μέρους των αναγκών της χώρας σε τεχνική ξυλεία υψηλής ποιότητας και να μειώσει σημαντικά τις εκροές συναλλάγματος, που φθάνουν τα 65 εκατ. ευρώ ετησίως», ανέφερε ο ίδιος, διευκρινίζοντας ότι στο αγροδασικό σύστημα η φυτεία των δένδρων θα δεσμεύσει στην αρχή περί το 5% της έκτασης και πριν την υλοτομία το 15% αυτής, ενώ στο υπόλοιπο χωράφι ο παραγωγός θα παράγει κανονικά τα γεωργικά του προϊόντα, καθ’ όλη τη διάρκεια ύπαρξης της φυτείας.

Κατάλληλα δένδρα για ανάπτυξη αγροδασοπονικών συστημάτων, κατά τον κ. Παπαναστάση, είναι τα «ευγενή» πλατύφυλλα, όπως καρυδιά, αγριοκερασιά, ψευδοπλάτανος, σορβιά, φλαμουριά, καστανιά, μελικοκιά και σκλήθρο, ενώ ως γεωργικές συνεκμεταλλεύσεις πλέον κατάλληλες θεωρούνται τα φυτά μεγάλης καλλιέργειας (σιτηρά, καλαμπόκι και βαμβάκι) και δευτερευόντως τα κηπευτικά και το αμπέλι.

Αγροδασοπονία και νέα ΚΑΠ
Ανέφερε, επίσης, πως συν τοις άλλοις οι προοπτικές για την ανάπτυξη της αγροδασοπονίας φαίνεται πως θα ευνοηθούν περισσότερο στην επικείμενη περίοδο 2014-2020 της νέας ΚΑΠ, σε σχέση με ό,τι ίσχυε στην τρέχουσα προγραμματική περίοδο. «Στη νέα ΚΑΠ ένα χωράφι που θα έχει έως 25 δέντρα στο στρέμμα, δεν θα χρειάζεται ο αγρότης να τα κόψει για να πάρει την επιδότηση, ενώ στην τρέχουσα το όριο αυτό ήταν στα 5 δέντρα ανά στρέμμα», εξήγησε ο καθηγητής, σε ό,τι αφορά στον πρώτο πυλώνα της ΚΑΠ, προσθέτοντας πως μια ακόμη ευνοϊκή ρύθμιση για την αγροδασοπονία είναι ότι στην περιοχή της οικολογικής εστίασης (σ.σ. 7% της καλλιεργούμενης έκτασης) εντάσσονται και αγροδασικά συστήματα. Όσον αφορά δε, στο δεύτερο πυλώνα, είπε ότι το αγροπεριβαλλοντικό μέτρο για την πρώτη εγκατάσταση αγροδασικών συστημάτων περιλαμβάνεται και μάλιστα βελτιωμένο στη νέα ΚΑΠ, διότι πέραν των ιδιωτών, δίνει το δικαίωμα και σε δήμους και οργανώσεις να κάνουν το ίδιο. Προβλέπει, ακόμη, επιδότηση για τη φροντίδα της φυτείας κατά τα πρώτα 5 έτη, μετά την εγκατάσταση, κάτι που δεν υπήρχε μέχρι τώρα.

Παρά τα πλεονεκτήματα του συγκεκριμένου συστήματος, πάντως, ο κ. Παπαναστάσης δεν έκρυψε ότι, έως τώρα, τουλάχιστον, συναντά επιφυλάξεις στους γεωτεχνικούς επιστήμονες και κυρίως στους αγρότες, που δυσκολεύονται να πειστούν για τα ωφελήματα που υπάρχουν.

Eπιμέλεια: Λιάμης Λεωνίδας