«Με κίνητρο το γεγονός ότι η χημική αντιμετώπιση του δάκου που κατά συνήθεια εφαρμόζεται από τους ελαιοκαλλιεργητές, έχει προκαλέσει για πάνω από 50 χρόνια σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, τα τοπικά οικοσυστήματα και την ανθρώπινη υγεία», όπως σημειώνουν τα μέλη της επιστημονικής ομάδας που προέβει στην εν λόγω ανακάλυψη, «το Τμήμα Επιστήμης και Διαχείρισης Αγροτικών και Δασικών Πόρων του ισπανικού πανεπιστημίου, απέδειξε ότι η χρήση των μυκήτων αυτών αποτελούν αποτελεσματική και βιολογική αντιμετώπιση τόσο του προνυμφικού σταδίου του εντόμου όσο και των ενηλίκων».
Σημαντικό είναι το γεγονός ότι η νέα μέθοδος δεν επιβαρύνει με επιπλέον κόστη τους παραγωγούς συγκρτικά με τις παραδοσιακές μεθόδους, σύμφωνα με στοιχεία της έρευνας ενώ δύο εφαρμογές του απομονωμένου στελέχους του μύκητα το χρόν,ο αρκούν για να αναστείλουν την ανάπτυξη του δάκου και την τρέχουσα χρονιά αλλά και για να ελέγξουν σημαντικά τον πληθυσμό του την επόμενη χρονιά. Μάλιστα βάσει των πειραμάτων της ομάδας από το εν λόγω Πανεπιστήμιο, με τη μέθοδο αυτή μειώνονται οι πληθυσμοί του δάκου 70% περισσότερο συγκριτικά με το μάρτυρα του πειράματος.
Η ουσία της μεθόδου είναι, κατά τους ειδικούς ότι, η εφαρμογή θα πρέπει να γίνεται στον ευρύτερο δακτύλιο γύρω από τον κορμό του δέντρου για να καταστραφούν αρχικά οι προνύμφες 4ου σταδίου που έχουν πέσει από τους καρπούς στο έδαφος για να μεταβούν στο στάδιο της χρυσαλλίδας και για το οποίο διαχειμάζουν στο έδαφος, όσο διαρκεί ο ψυχρός καιρός. Έτσι, καταστρέφεται ο πληθυσμός των εντόμων που την επόμενη άνοιξη θα προσέβαλλαν τους καρπούς. Τέλος, ένα επιπλέον σημαντικό πλεονέκτημα αυτής της τακτικής είναι και το γεγονός ότι επεμβαίνοντας φυτοπροστατευτικά στο έδαφος δεν επηρεάζεται καθόλου ο ελαιόκαρπος.
