Σταφύλια κυρίως της ποικιλίας Λιµνιώνα, αλλά και τα µυστικά της καλλιέργειάς τους έφεραν σέρνοντας µε τα κάρα και τα υπάρχοντά τους οι πρόγονοι- πρόσφυγες από την Ανατολική Ρωµυλία. Ο ερχοµός τους στο Μεγάλο Μοναστήρι Λάρισας το 1906 σηµατοδοτεί την άνθηση της αµπελουργίας, καθώς µε τον αρχικό κλήρο, τους δόθηκε και από 1 ½ στρέµµα γης, όπου φύτεψαν τα αµπέλια τους στην τοποθεσία Παλιάµπελα. Κάθε σπίτι έφτιαχνε κρασί και τσίπουρο και αυτή η παράδοση συνεχίστηκε ως τις µέρες µας.
«Το µεράκι µου ήταν η ενασχόληση µε τη γη και έτσι το 2008 έβαλα και εγώ τα πρώτα 5 στρέµµατα, µε το 2011 να φυτεύω άλλα 20 στρέµµατα οινοποιήσιµο σταφύλι ποικιλιών Σιράχ, Ξινόµαυρο, Ασύρτικο και Μαλαγουζιά» αναφέρει στην Agrenda ο αµπελουργός- οινοποιός Γιώργος Καλτσουνάς από Μεγάλο Μοναστήρι του ∆ήµου Κιλελέρ και συνεχίζει: «Εµείς που έχουµε τα ηνία της οινοποίησης της περιοχής προβληµατιζόµασταν χρόνια για το αβέβαιο µέλλον των προϊόντων µας. Έτσι ήταν ώριµος ο καιρός όταν το 2012, µε σκοπό τη βελτίωση της ποιότητας του κρασιού µας, αποφάσισα να διοργανώσω σε χώρο µου και σε ετήσια βάση ένα διαγωνισµό τοπικών οίνων Μεγάλου Μοναστηρίου, καλώντας όλους τους αµπελουργούς- οινοποιούς. Ιδανική µέρα η 1η Φεβρουαρίου που γιορτάζεται ο Άγιος Τρύφωνας, προστάτης των γεωργών, των αµπελουργών και των δέντρων και συµπίπτει µε την εποχή που ξεκινούν οι πρώτες γεωργικές εργασίες της χρονιάς και κυρίως το κλάδεµα των αµπελιών». Ο ίδιος εξηγεί ότι «ο στόχος επετεύχθη, καθώς χρόνο µε τον χρόνο πληθαίνουν οι υποψηφιότητες, αποκτούµε νέες γνώσεις στην καλλιέργεια, την οινοποίηση, τις νέες τεχνολογίες, τις νέες αγορές που αλλάζουν και διευρύνονται και τα υπόγεια των σπιτιών µας εξελίχτηκαν σε λαµπρά κελάρια, όπου αποθηκεύονται και συντηρούνται µόνο τα κρασιά µας. Και στα παραπάνω συµβάλλουν οι σηµαντικοί οµιλητές που µας ανοίγουν νέους ορίζοντες και πεδία προώθησης του κρασιού και του τσίπουρού µας, τα οποία ως σήµερα πωλούνται χύµα σε όλη τη Θεσσαλία».
Ολόκληρο το δημοσίευμα
