Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από έρευνα που εκπόνησαν οι καθηγητές Γ. Ζέρβας, Ι. Χατζηγεωργίου και Κ. Γιαλλιάκις και εφάρμοσαν πειραματικά σε αγελαδοτροφική μονάδα.
Όπως εξήγησε στην Agrenda ο κ. Γ. Ζέρβας στόχος ήταν να καλλιεργηθεί ένα ψυχανθές, σε συγκαλλιέργεια με αργοστώδες, για να παραχθεί ένα προϊόν με υψηλότερη περιεκτικότητα σε αζωτούχες ουσίες, σε σχέση με το ενσίρωμα αραβόσιτου, και να μειωθεί η συμμετοχή του σογιάλευρου, καθώς είναι ακριβή ζωοτροφή.
«Καταρτίσαμε ένα σιτηρέσιο, στο οποίο αντικαταστήσαμε το ενσίρωμα αραβοσίτου με ενσίρωμα βικοκριθής και μειώσαμε τη συμμετοχή του σογιαλεύρου στο μείγμα από το 35% στο 10%», επεσήμανε ο κ. Ζέρβας και τόνισε πως «τα αποτελέσματα του πειράματος ήταν ότι η γαλακτοπαραγωγή και η χημική σύσταση του γάλακτος ήταν ίδια μεταξύ των δύο ομάδων με το διαφορετικό σιτηρέσιο, αλλά υπήρξε οικονομικό όφελος στη μία, ύψους 1 ευρώ τη μέρα, ανά αγελάδα, από τη μείωση του ποσοστού συμμετοχής του σογιάλευρου».
Η στρεμματική απόδοση της βικοκριθής σε ξηρή ουσία, βέβαια, είναι περίπου στο ήμισυ αυτής του ενσιρώματος αραβοσίτου, ωστόσο η περιεκτικότητά της σε αζωτούχα είναι πολύ μεγαλύτερη κι αντισταθμίζεται. Επιπλέον όφελος είναι ότι η βικοκριθή καλλιεργείται και σε μη αρδευόμενους αγρούς, ενώ ταυτόχρονα ο αγρότης μπορεί να έχει δύο παραγωγές το χρόνο, βικοκριθή μέχρι το Μάιο και μετά αραβόσιτο, αυξάνοντας τα έσοδά του.
Η μελέτη παρουσιάστηκε στο 28ο ετήσιο συνέδριο της Ελληνικής Ζωοτεχνικής Εταιρείας που διεξήχθη στη Φλώρινα.
