Παρότι στο νησί της Καρπάθου, περίπου 100 με 150 οικογένειες, απασχολούνται στην κτηνοτροφία, εκεί δεν υπάρχει, αλλά ούτε και υπήρχε σφαγείο, παρά μόνο πριν από πάρα πολλά χρόνια.
Δηλαδή, με απλά λόγια, ακόμη και εάν αποφασίσεις να ασκήσεις το επάγγελμά σου και σφάξεις ορισμένα ζώα, δεν μπορείς, ούτε να εξυπηρετήσεις τις ανάγκες του νησιού, αλλά ούτε και να κάνεις εξαγωγές.
Μέσα δε σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθεί ότι στο νησί δεν υπάρχει και κτηνίατρος του δημοσίου, που να μπορεί να σφραγίσει τα ζώα. Αυτό, πέραν των άλλων, έχει ως αποτέλεσμα οι ζωέμποροι να αγοράζουν πολύ φτηνά το κρέας, σύμφωνα με τους παραγωγούς.
Πρόβλημα και στις μεταφορές
Στις παραπάνω στρεβλώσεις πρέπει να προστεθεί και το γεγονός ότι όταν δεν υπάρχει και καράβι να εξυπηρετήσει το νησί τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο δύσκολα για τους μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι δεν μπορούν να προμηθευτούν ούτε τα απολύτως απαραίτητα για τη διαβίωση των ίδιων και κυρίως των παιδιών τους, αφού τα ράφια των super market αδειάζουν.
Σε ό, τι αφορά τώρα την ύπαρξη σύγχρονου τυροκομείου, γι’ αυτό ούτε λόγος! Αποτέλεσμα να μην επιτυγχάνεται η προώθηση του Καρπάθικου τυριού και η αξιοποίηση του φρέσκου γάλακτος.
