ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
• Στις 30 Ιουνίου πριµ αγελαδινού και υπόλοιπα ενιαίας ενίσχυσης του 2016
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ
• Νέο χάρτη εξισωτικής το 2018 φέρνει η αλλαγή στις µειονεκτικές περιοχές
ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ
• Έως το 2021 βλέπει η συµφωνία µε τη PMI για τα ελληνικά καπνά
Editoria
«Το ν’ αλλάξεις ένα νόμο είναι εύκολο. Δύσκολο είναι ο καινούργιος νόμος να είναι καλύτερος».
Η φράση ανήκει στο Νίκο Κούρκουλο, από την ταινία «το χώμα βάφτηκε κόκκινο» και περιγράφει με τον πλέον γλαφυρό τρόπο, την παθογένεια, πολυπλοκότητα και αναποτελεσματικότητα που χαρακτηρίζει την νομοθεσία στη χώρα μας.
Σήμερα το θέμα μας είναι το υπάρχον νομικό πλαίσιο και ο Κανονισμός Λειτουργίας του ΕΛΓΑ. Ο σημερινός υπουργός Βαγγέλης Αποστόλου, από τους πρώτους μήνες ανάληψης της ευθύνης του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, έσπευσε να εξαγγείλει τη βούλησή του να αλλάξει τον ισχύον νόμο 3877/2010 για το σύστημα προστασίας και ασφάλισης της αγροτικής δραστηριότητας. Σίγουρα, δεν ήταν από τα πρώτα πράγματα που όφειλε να αλλάξει η παρούσα κυβέρνηση. Η σπουδή να θέσει το θέμα, συνδέεται με την προσπάθεια της κάθε κυβέρνησης να ελέγξει κατά κάποιο τρόπο ένα κατ’ εξοχήν πελατειακό σύστημα – εργαλείο, το οποίο αφήνει πολλά περιθώρια χειρισμών, έναντι του πολυπληθούς εκλογικού σώματος των αγροτών.
Σημειωτέον ότι ο νόμος 3877/2010, γνωστός και ως νόμος Μπατζελή, δεν είναι ο χειρότερος, αντίθετα, κατάφερε έως ένα βαθμό, τουλάχιστον να βάλει σε κάποια τάξη τα έσοδα και τις δαπάνες του ΕΛΓΑ, κάτι το οποίο αποτελούσε και ευρωπαϊκή υποχρέωση, ιδίως μετά το μεγάλο φιάσκο του πακέτου Χατζηγάκη.
Κενά προφανώς υπάρχουν και είναι πολλά. Μεγάλη ασφαλιστική δαπάνη, αργές και επιπόλαιες διαδικασίες εκτιμήσεων και αποζημιώσεων, ακάλυπτοι κίνδυνοι της παραγωγής, οριζόντια αντίληψη σε ένα ισοζύγιο το οποίο λειτουργεί κατά βάση σε βάρος του αγρότη.
Το θέμα όμως δεν είναι να αλλάξει για μια ακόμα φορά ο νόμος. Το θέμα είναι να ξεφύγει το όλο σύστημα ασφάλισης της αγροτικής παραγωγής από τον κρατικό εναγκαλισμό, άλλωστε ο ΕΛΓΑ διαχειρίζεται λεφτά των αγροτών, να «σπάσει» το πελατειακό κάλυμμα τον περιτυλίγει, να ανοίξει το συγκεκριμένο πεδίο στον ανταγωνισμό και σε ιδιωτικές εταιρείες που θα θελήσουν να επενδύσουν στον κλάδο, να τοποθετηθούν κεφάλαια στη συγκεκριμένη υπόθεση και να βρει ο αγρότης τις επιλογές που πραγματικά έχει ανάγκη για να προχωρήσει.
Όλο αυτό όμως δεν αντιμετωπίζεται με μια ακόμα συζήτηση στο πόδι.
Agrenda
Agrend
