Την εικόνα αυτή για την κατάσταση που επικρατεί στην αγορά σε σχέση µε το ελληνικό σκληρό σιτάρι, παρουσίασε στην Agrenda ο επικεφαλής αγορών σίτου της Misko-Barilla Hellas, Κώστας Θεοχαρίδης, µιλώντας στο περιθώριο εκδήλωσης της εταιρείας για το «Πρόγραµµα ελληνικού σίτου Misko», που πραγµατοποιήθηκε στην Αγχίαλο Θεσσαλονίκης.
Όπως τόνισε χαρακτηριστικά «είµαστε σχεδόν στα τέλη Σεπτεµβρίου και δυστυχώς δεν έχει φύγει ούτε ένα καράβι, ενώ άλλες χρονιές τέτοια εποχή, παραδοσιακά, οι εξαγωγές ξεπερνούν τους 150.000 µε 200.000 τόνους σκληρού σταριού. Η αγορά κινείται µόνο από αγορές ελληνικών µύλων, αλλά και αυτοί έχουν πεπερασµένα όρια ως προς το τονάζ, που µπορούν να απορροφήσουν»
Εξηγώντας την «εξαγωγική άπνοια» που παρατηρείται, ο κ. Θεοχαρίδης απέδωσε τα αίτιά της στο ό,τι η Ιταλία, που είναι ο βασικός πελάτης των ελληνικών σιτηρών, είχε φέτος υψηλή παραγωγή, που της εξασφαλίζει αυτάρκεια και έτσι δεν «καίγεται» να εισάγει, αλλά και στην πάνω κάτω ικανοποιητική χρονιά στις άλλες χώρες της λεκάνης της Μεσογείου
«Συνάδελφοι από την Ιταλία λένε πως δεν έχουν δει τέτοια χρονιά εδώ και τριάντα χρόνια. Μιλάνε για θεαµατικά νούµερα σε αποδόσεις και ακόµη πιο θεαµατική µέση ποιότητα», ανέφερε και πρόσθεσε πως και «η Γαλλία δεν είχε πολύ µεγάλες µεταβολές από τα συνήθη standards, η Ισπανία πήγε και αυτή καλά, ενώ και η Βόρεια Αφρική, που µας αφορά ως αγοραστικό κοινό, δεν πιέστηκε ιδιαίτερα. Και φάνηκε αυτό µε τον πολυαναµενόµενο διαγωνισµό στην Αλγερία, ο οποίος ήταν να γίνει τον Ιούνιο, αλλά τελικώς διεξήχθη την περασµένη εβδοµάδα και τον πήραν µάλιστα Καναδοί και Μεξικανοί, µε 240 ευρώ τον τόνο, παραδοτέο στη χώρα. Όσο περίπου, δηλαδή, αγοράζουν οι µύλοι στην Ελλάδα»
∆εν φαίνεται στον ορίζοντα χέρι βοηθείας από τον ΚαναδάΤούτων δοθέντων, αλλά και µε δεδοµένο ότι και ο Καναδάς έχει φέτος µια παραγωγή κοντά στους 4,5–5 εκατ. τόνους οι προσδοκίες για άνοδο της τιµής προσεχώς, που πυροδότησε η µείωση κατά περίπου 40% της φετινής παραγωγής στην Ελλάδας, όπως εκτιµά το στέλεχος της «Barilla Hellas», δεν υποστηρίζονται από τα θεµελιώδη µεγέθη της διεθνούς αγοράς. «Στο επόµενο διάστηµα δεν βλέπω κάτι που θα µπορούσε να βοηθήσει, σε επίπεδο ανόδου της τιµής. Αν µάλιστα λάβουµε υπόψη µας και την ισοτιµία του δολαρίου, που επηρεάζει όλα τα commodities, θα έλεγα ότι διαµορφώνεται ένα τοπίο µάλλον δυσοίωνο για όσους έχουν στα χέρια τους στάρι», εκτίµησε ο συνοµιλητής µας
Μειωμένη κατά 40% η φετινή παραγωγή στους 800.000 τόνουςΌσον αφορά το συνολικό όγκο της φετινής παραγωγής σκληρού σίτου, σε απόλυτα νούµερα, ο επικεφαλής αγορών σίτου της Misko-Barilla Hellas Κώστας Θεοχαρίδης εκτίµησε ότι προσεγγίζει τους 800.000 τόνους, έναντι 1,2 εκατ. τόνων το 2016, που ήταν µια top χρονιά, εξαιτίας των διαρκώς µεταβαλλόµενων καιρικών συνθηκών, που επικράτησαν φέτος
Καλύτερες περιοχές παραγωγικά και ποιοτικά αποδείχθηκαν αυτές στη Βόρεια Ελλάδα (σ.σ. ∆υτική Μακεδονία και κυρίως στην Πτολεµαΐδα, αλλά και Γιαννιτσά, Θεσσαλονίκη, Σέρρες αντίστοιχα στην Κεντρική Μακεδονία). Την ίδια ώρα, η Θεσσαλία λόγω του καύσωνα του Μαΐου, «είδε» τα ειδικά βάρη του σκληρού σταριού να επηρεάζονται και να προκύπτει εµπορικό µειονέκτηµα για το προϊόν που παράγεται στην περιοχή
«Το χαµηλό των αποδόσεων ήταν γύρω στα 70-80 κιλά το στρέµµα, στα όρια δηλαδή του να µπει κάποιος καλλιεργητής στο χωράφι να το αλωνίσει και από την άλλη τα υψηλά έφτασαν στα 500–550 κιλά το στρέµµα, σε περιοχές που η άρδευση είναι στάνταρντ. Στα δε ξερικά χωράφια µε σκληρό σιτάρι, σαφώς είχαµε προβλήµατα» τόνισε ο ίδιος και χαρακτήρισε εξαιρετικά περίεργη για το προϊόν τη χρονιά
Σταθερή πολιτική και φέτος στο πρόγραµµα συµβολαιακήςΑναφερόµενος στο πρόγραµµα της συµβολαιακής καλλιέργειας του σκληρού σίτου της Barilla Hellas, που αφορά περίπου 1.000 παραγωγούς και µια συνολική έκταση που ανέρχεται σχεδόν στα 55.000 στρέµµατα, µε την ποικιλία «Svevo», ο κ. Θεοχαρίδης είπε στην εφηµερίδα Agrenda ότι η εφαρµογή της κρίθηκε επιτυχηµένη και θα ακολουθηθεί και φέτος το ίδιο µοντέλο.
Πρακτικά αυτό σηµαίνει ότι η ελάχιστη εγγυηµένη τιµή στο σκληρό σιτάρι για τους παραγωγούς είναι στα 20 λεπτά το κιλό για στάρι µε πρωτεΐνη πάνω από 13,5 και 21 λεπτά το κιλό για προϊόν µε πρωτεΐνη πάνω από 14,5. «Και αυτό αποφασίσαµε ότι θα ισχύσει και για τους παραγωγούς που θα ενταχθούν στο πρόγραµµα τη φετινή σεζόν» υπογράµµισε ο ίδιος
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για σημαντική μείωση του κόστους παραγωγής
Σηµαντική µείωση του κόστους παραγωγής, από τα επίπεδα των 99 – 100 ευρώ το στρέµµα, που υπολογίζεται ότι ανέρχεται σήµερα µε τις συνήθεις γεωργικές πρακτικές, στα 60-65 ευρώ το στρέµµα, µπορεί να επιφέρει στην καλλιέργεια σκληρού σίτου η αλλαγή του τρόπου µε τον οποίο ασκούνται οι καλλιεργητικές φροντίδες, καθώς και η υιοθέτηση νέων τεχνικών, οι οποίες βασίζονται στη γεωργία ακριβείας
Σχετικά στοιχεία και επιχειρήµατα, προς επίρρωση του ισχυρισµού του, παρέθεσε ο οµότιµος καθηγητής του Πανεπιστηµίου Θεσσαλίας, Φάνης Γέµτος, παρουσιάζοντας σε δεκάδες παραγωγούς από τη Θεσσαλονίκη, το Κιλκίς κι άλλους γειτονικούς νοµούς, το πρόγραµµα ελληνικού σίτου της Misko, του οποίου προΐσταται ως επιστηµονικός υπεύθυνος
Όπως είπε, µεταξύ άλλων, η µείωση µπορεί να επιτευχθεί µε αποφυγή του οργώµατος και του δισκοσβαρνίσµατος, µέσω της χρήσης ειδικού εξοπλισµού που σκίζει το χώµα και ρίχνει κατευθείαν το σπόρο, µε την αξιοποίηση της αµειψισποράς για να αποφεύγεται η λίπανση µε άζωτο στο βασικό στάδιο, µε το «σπάσιµο» σε δύο δόσεις της επιφανειακής λίπανσης, µία στα µέσα Φεβρουαρίου για να δέσει ο σκελετός και µία τέλος Μαρτίου µε αρχές Απριλίου για να ταϊστεί ο σπόρος, µε τη χρήση πιστοποιηµένου σπόρου που εγγυάται καλό φύτρωµα και αντίσταση στις ασθένειες, άρα και λιγότερη φυτοπροστασία, µε τη σωστή ρύθµιση του εξοπλισµού, αλλά και µε την αξιοποίηση της γεωργίας ακριβείας, ώστε η λίπανση και η φυτοπροστασία να γίνεται ακριβώς στα σηµεία που έχει ανάγκη το χωράφι και όχι αδιακρίτως
«Προσπαθούµε να δώσουµε µια υπεραξία στο προϊόν», ανέφερε για το πρόγραµµα ο κ. Θεοχαρίδης, σηµειώνοντας πως αυτό περιλαµβάνει µια σειρά από παρουσιάσεις, αλλά και συζήτηση µε αγρότες για τα θέµατα συµβολαιακής γεωργίας, τους στόχους παραγωγής υψηλής ποιότητας πρώτης ύλης ως βάση παραγωγής υψηλής ποιότητας ζυµαρικών, καθώς και συζήτηση των τεχνικών της καλλιέργειας και τις επιπτώσεις τους στη ποιότητα του τελικού προϊόντος και στο κόστος παραγωγής.
Όπως τόνισε χαρακτηριστικά «είµαστε σχεδόν στα τέλη Σεπτεµβρίου και δυστυχώς δεν έχει φύγει ούτε ένα καράβι, ενώ άλλες χρονιές τέτοια εποχή, παραδοσιακά, οι εξαγωγές ξεπερνούν τους 150.000 µε 200.000 τόνους σκληρού σταριού. Η αγορά κινείται µόνο από αγορές ελληνικών µύλων, αλλά και αυτοί έχουν πεπερασµένα όρια ως προς το τονάζ, που µπορούν να απορροφήσουν»
Εξηγώντας την «εξαγωγική άπνοια» που παρατηρείται, ο κ. Θεοχαρίδης απέδωσε τα αίτιά της στο ό,τι η Ιταλία, που είναι ο βασικός πελάτης των ελληνικών σιτηρών, είχε φέτος υψηλή παραγωγή, που της εξασφαλίζει αυτάρκεια και έτσι δεν «καίγεται» να εισάγει, αλλά και στην πάνω κάτω ικανοποιητική χρονιά στις άλλες χώρες της λεκάνης της Μεσογείου
«Συνάδελφοι από την Ιταλία λένε πως δεν έχουν δει τέτοια χρονιά εδώ και τριάντα χρόνια. Μιλάνε για θεαµατικά νούµερα σε αποδόσεις και ακόµη πιο θεαµατική µέση ποιότητα», ανέφερε και πρόσθεσε πως και «η Γαλλία δεν είχε πολύ µεγάλες µεταβολές από τα συνήθη standards, η Ισπανία πήγε και αυτή καλά, ενώ και η Βόρεια Αφρική, που µας αφορά ως αγοραστικό κοινό, δεν πιέστηκε ιδιαίτερα. Και φάνηκε αυτό µε τον πολυαναµενόµενο διαγωνισµό στην Αλγερία, ο οποίος ήταν να γίνει τον Ιούνιο, αλλά τελικώς διεξήχθη την περασµένη εβδοµάδα και τον πήραν µάλιστα Καναδοί και Μεξικανοί, µε 240 ευρώ τον τόνο, παραδοτέο στη χώρα. Όσο περίπου, δηλαδή, αγοράζουν οι µύλοι στην Ελλάδα»
∆εν φαίνεται στον ορίζοντα χέρι βοηθείας από τον ΚαναδάΤούτων δοθέντων, αλλά και µε δεδοµένο ότι και ο Καναδάς έχει φέτος µια παραγωγή κοντά στους 4,5–5 εκατ. τόνους οι προσδοκίες για άνοδο της τιµής προσεχώς, που πυροδότησε η µείωση κατά περίπου 40% της φετινής παραγωγής στην Ελλάδας, όπως εκτιµά το στέλεχος της «Barilla Hellas», δεν υποστηρίζονται από τα θεµελιώδη µεγέθη της διεθνούς αγοράς. «Στο επόµενο διάστηµα δεν βλέπω κάτι που θα µπορούσε να βοηθήσει, σε επίπεδο ανόδου της τιµής. Αν µάλιστα λάβουµε υπόψη µας και την ισοτιµία του δολαρίου, που επηρεάζει όλα τα commodities, θα έλεγα ότι διαµορφώνεται ένα τοπίο µάλλον δυσοίωνο για όσους έχουν στα χέρια τους στάρι», εκτίµησε ο συνοµιλητής µας
Μειωμένη κατά 40% η φετινή παραγωγή στους 800.000 τόνουςΌσον αφορά το συνολικό όγκο της φετινής παραγωγής σκληρού σίτου, σε απόλυτα νούµερα, ο επικεφαλής αγορών σίτου της Misko-Barilla Hellas Κώστας Θεοχαρίδης εκτίµησε ότι προσεγγίζει τους 800.000 τόνους, έναντι 1,2 εκατ. τόνων το 2016, που ήταν µια top χρονιά, εξαιτίας των διαρκώς µεταβαλλόµενων καιρικών συνθηκών, που επικράτησαν φέτος
Καλύτερες περιοχές παραγωγικά και ποιοτικά αποδείχθηκαν αυτές στη Βόρεια Ελλάδα (σ.σ. ∆υτική Μακεδονία και κυρίως στην Πτολεµαΐδα, αλλά και Γιαννιτσά, Θεσσαλονίκη, Σέρρες αντίστοιχα στην Κεντρική Μακεδονία). Την ίδια ώρα, η Θεσσαλία λόγω του καύσωνα του Μαΐου, «είδε» τα ειδικά βάρη του σκληρού σταριού να επηρεάζονται και να προκύπτει εµπορικό µειονέκτηµα για το προϊόν που παράγεται στην περιοχή
«Το χαµηλό των αποδόσεων ήταν γύρω στα 70-80 κιλά το στρέµµα, στα όρια δηλαδή του να µπει κάποιος καλλιεργητής στο χωράφι να το αλωνίσει και από την άλλη τα υψηλά έφτασαν στα 500–550 κιλά το στρέµµα, σε περιοχές που η άρδευση είναι στάνταρντ. Στα δε ξερικά χωράφια µε σκληρό σιτάρι, σαφώς είχαµε προβλήµατα» τόνισε ο ίδιος και χαρακτήρισε εξαιρετικά περίεργη για το προϊόν τη χρονιά
Σταθερή πολιτική και φέτος στο πρόγραµµα συµβολαιακήςΑναφερόµενος στο πρόγραµµα της συµβολαιακής καλλιέργειας του σκληρού σίτου της Barilla Hellas, που αφορά περίπου 1.000 παραγωγούς και µια συνολική έκταση που ανέρχεται σχεδόν στα 55.000 στρέµµατα, µε την ποικιλία «Svevo», ο κ. Θεοχαρίδης είπε στην εφηµερίδα Agrenda ότι η εφαρµογή της κρίθηκε επιτυχηµένη και θα ακολουθηθεί και φέτος το ίδιο µοντέλο.
Πρακτικά αυτό σηµαίνει ότι η ελάχιστη εγγυηµένη τιµή στο σκληρό σιτάρι για τους παραγωγούς είναι στα 20 λεπτά το κιλό για στάρι µε πρωτεΐνη πάνω από 13,5 και 21 λεπτά το κιλό για προϊόν µε πρωτεΐνη πάνω από 14,5. «Και αυτό αποφασίσαµε ότι θα ισχύσει και για τους παραγωγούς που θα ενταχθούν στο πρόγραµµα τη φετινή σεζόν» υπογράµµισε ο ίδιος
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για σημαντική μείωση του κόστους παραγωγής
Σηµαντική µείωση του κόστους παραγωγής, από τα επίπεδα των 99 – 100 ευρώ το στρέµµα, που υπολογίζεται ότι ανέρχεται σήµερα µε τις συνήθεις γεωργικές πρακτικές, στα 60-65 ευρώ το στρέµµα, µπορεί να επιφέρει στην καλλιέργεια σκληρού σίτου η αλλαγή του τρόπου µε τον οποίο ασκούνται οι καλλιεργητικές φροντίδες, καθώς και η υιοθέτηση νέων τεχνικών, οι οποίες βασίζονται στη γεωργία ακριβείας
Σχετικά στοιχεία και επιχειρήµατα, προς επίρρωση του ισχυρισµού του, παρέθεσε ο οµότιµος καθηγητής του Πανεπιστηµίου Θεσσαλίας, Φάνης Γέµτος, παρουσιάζοντας σε δεκάδες παραγωγούς από τη Θεσσαλονίκη, το Κιλκίς κι άλλους γειτονικούς νοµούς, το πρόγραµµα ελληνικού σίτου της Misko, του οποίου προΐσταται ως επιστηµονικός υπεύθυνος
Όπως είπε, µεταξύ άλλων, η µείωση µπορεί να επιτευχθεί µε αποφυγή του οργώµατος και του δισκοσβαρνίσµατος, µέσω της χρήσης ειδικού εξοπλισµού που σκίζει το χώµα και ρίχνει κατευθείαν το σπόρο, µε την αξιοποίηση της αµειψισποράς για να αποφεύγεται η λίπανση µε άζωτο στο βασικό στάδιο, µε το «σπάσιµο» σε δύο δόσεις της επιφανειακής λίπανσης, µία στα µέσα Φεβρουαρίου για να δέσει ο σκελετός και µία τέλος Μαρτίου µε αρχές Απριλίου για να ταϊστεί ο σπόρος, µε τη χρήση πιστοποιηµένου σπόρου που εγγυάται καλό φύτρωµα και αντίσταση στις ασθένειες, άρα και λιγότερη φυτοπροστασία, µε τη σωστή ρύθµιση του εξοπλισµού, αλλά και µε την αξιοποίηση της γεωργίας ακριβείας, ώστε η λίπανση και η φυτοπροστασία να γίνεται ακριβώς στα σηµεία που έχει ανάγκη το χωράφι και όχι αδιακρίτως
«Προσπαθούµε να δώσουµε µια υπεραξία στο προϊόν», ανέφερε για το πρόγραµµα ο κ. Θεοχαρίδης, σηµειώνοντας πως αυτό περιλαµβάνει µια σειρά από παρουσιάσεις, αλλά και συζήτηση µε αγρότες για τα θέµατα συµβολαιακής γεωργίας, τους στόχους παραγωγής υψηλής ποιότητας πρώτης ύλης ως βάση παραγωγής υψηλής ποιότητας ζυµαρικών, καθώς και συζήτηση των τεχνικών της καλλιέργειας και τις επιπτώσεις τους στη ποιότητα του τελικού προϊόντος και στο κόστος παραγωγής.
