Το 1980 ο σηµερινός επίτιµος πρόεδρος της εταιρείας «Πέτρος Πετρόπουλος ΑΕΒΕ» αποφάσισε να ασχοληθεί προσωπικά µε τη δηµιουργία ενός µικρού ελαιώνα σε µία έκταση 15 στρεµµάτων στην Πάρο. Εκεί φύτεψε µερικές εκατοντάδες δέντρα της ποικιλίας Κορωνέικη για να παράγει από πράσινες ελιές ένα ελαιόλαδο-φάρµακο, µε 4 φορές µεγαλύτερη περιεκτικότατα σε ελαιοκανθάλη και ελαιασίνη. Όπως ξεκαθαρίζει βέβαια ο ίδιος το ελαιόλαδο που παράγει δεν είναι προς πώληση καθώς τα καλύτερα πράγµατα στη ζωή είναι δωρεάν, όπως η αγάπη της µάνας…
Ποιο κίνητρο ωθεί έναν άνθρωπο µε εντελώς διαφορετικό επαγγελµατικό αντικείµενο να ασχοληθεί µε την αγροτική παραγωγή, και συγκεκριµένα µε την καλλιέργεια της ελιάς
Τη δεκαετία του 1980 όταν πρωτοξεκίνησα να φυτεύω τον ελαιώνα µε σκοπό να παράγω λάδι, επισκέφθηκα τον σοφό γέρο πρόεδρο του Συνεταιρισµού της Πάρου. Είχα πάει στο γραφείο του και του εξηγούσα τι θέλω να κάνω, ότι δηλαδή θέλω να µαζεύω τις ελιές όταν είναι πράσινες και τις πηγαίνω αµέσως στο λιοτριβιό. Στο διπλανό γραφείο καθόταν ο νεαρός Νίκος Κρητικός, πρόσφατα απόφοιτος από τη γεωπονική σχολή, ο οποίος µόλις µε άκουσε ενθουσιώδης όπως ήταν γύρισε και µου είπε: «Κύριε Πετρόπουλε είναι κρίµα να το κάνετε αυτό. Θα έχετε τη µισή απόδοση». Είχε δίκιο. Όταν µαζεύεις τις ελιές όσο είναι ακόµη πράσινες, όπως εγώ που τις µαζεύω στα τέλη του Σεπτεµβρίου, χρειάζεσαι 6 κιλά ελιάς για να παράγεις 1 κιλό λάδι. Αν τις αφήσεις να µαυρίσουν χρειάζεσαι 4 µε 3,5 κιλά. Έχεις σχεδόν τη διπλή παραγωγή. Τότε ο πρόεδρος διέκοψε τον νεαρό και του είπε: «Άκουσε Νίκο παιδί µου. Αυτό που πάει να κάνει ο κύριος Πετρόπουλος δεν είναι τροφή είναι φάρµακο»
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό Ελαίας Καρπός-el Νοεμβρίου που κυκλοφορεί στα περίπτερα όλης της χώρας.
Ποιο κίνητρο ωθεί έναν άνθρωπο µε εντελώς διαφορετικό επαγγελµατικό αντικείµενο να ασχοληθεί µε την αγροτική παραγωγή, και συγκεκριµένα µε την καλλιέργεια της ελιάς
Τη δεκαετία του 1980 όταν πρωτοξεκίνησα να φυτεύω τον ελαιώνα µε σκοπό να παράγω λάδι, επισκέφθηκα τον σοφό γέρο πρόεδρο του Συνεταιρισµού της Πάρου. Είχα πάει στο γραφείο του και του εξηγούσα τι θέλω να κάνω, ότι δηλαδή θέλω να µαζεύω τις ελιές όταν είναι πράσινες και τις πηγαίνω αµέσως στο λιοτριβιό. Στο διπλανό γραφείο καθόταν ο νεαρός Νίκος Κρητικός, πρόσφατα απόφοιτος από τη γεωπονική σχολή, ο οποίος µόλις µε άκουσε ενθουσιώδης όπως ήταν γύρισε και µου είπε: «Κύριε Πετρόπουλε είναι κρίµα να το κάνετε αυτό. Θα έχετε τη µισή απόδοση». Είχε δίκιο. Όταν µαζεύεις τις ελιές όσο είναι ακόµη πράσινες, όπως εγώ που τις µαζεύω στα τέλη του Σεπτεµβρίου, χρειάζεσαι 6 κιλά ελιάς για να παράγεις 1 κιλό λάδι. Αν τις αφήσεις να µαυρίσουν χρειάζεσαι 4 µε 3,5 κιλά. Έχεις σχεδόν τη διπλή παραγωγή. Τότε ο πρόεδρος διέκοψε τον νεαρό και του είπε: «Άκουσε Νίκο παιδί µου. Αυτό που πάει να κάνει ο κύριος Πετρόπουλος δεν είναι τροφή είναι φάρµακο»
Διαβάστε περισσότερα στο περιοδικό Ελαίας Καρπός-el Νοεμβρίου που κυκλοφορεί στα περίπτερα όλης της χώρας.
