Μέχρι το 2008 επικρατούσε ισορροπία στις εκτάσεις μεταξύ των δύο σημαντικότερων πυλώνων των ενεργειακών καλλιεργειών. Τα τελευταία χρόνια όμως το ισοζύγιο άλλαξε και η ελαιοκράμβη καταλαμβάνει περίπου 100.000 στρέμματα, τη στιγμή που ο ηλίανθος έχει φτάσει τις 800.000 στρέμματα και «γλυκοκοιτάζει» το 1 εκατομμύριο.
Η φετινή χρονιά εκτιμάται πως θα είναι καθοριστική για την εξέλιξη της καλλιέργειας της ελαιοκράμβης στη χώρα μας, αφού μια ενδεχόμενη κακή παραγωγή θα οδηγήσει σε περαιτέρω συρρίκνωση των εκτάσεων. Βέβαια οι παραγωγοί που παραμένουν στην καλλιέργεια δηλώνουν πως τώρα έχουν φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο τεχνογνωσίας. Έτσι μετά από τον χειμερινό άλτη, είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν και το «έντομο της γύρης» που εμφανίστηκε για πρώτη φορά πέρυσι. Αξίζει να σημειωθεί πως η ελαιοκράμβη εντάσσεται άριστα σε συστήματα αμειψισποράς και η τιμή της, η οποία είναι σχεδόν διπλάσια από το σιτάρι, την καθιστά συμφέρουσα εφόσον επιτευχθούν οι αναμενόμενες αποδόσεις.
Παράγοντες της αγοράς, θεωρούν πως η καλλιέργεια της ελαιοκράμβης με το χρόνο θα βρει τα πατήματά της. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως όλο και περισσότερες από τις μεγάλες εταιρείες σπόρων επενδύουν στη δημιουργία νέων υβριδίων και στη χώρα μας. Τα νέα συμβόλαια που υπογράφονται αυτές τις ημέρες έχουν ξεκινήσει από τα 42 λεπτά το κιλό με προοπτική να ενισχυθούν, αφού η τιμή της ελαιοκράμβης διεθνώς διαμορφώνεται στα 486 ευρώ ο τόνος.
Από την πλευρά του ο ηλίανθος δείχνει να κερδίζει την εμπιστοσύνη των παραγωγών, αφού πρόκειται για μια καλλιέργεια χαμηλού ρίσκου, ενώ οι εισροές της υπολογίζονται στο ένα τρίτο από τις σημαντικότερες εαρινές καλλιέργειες.
Παραδοσιακά ο ηλίανθος καλλιεργούνταν κυρίως στον Έβρο, ενώ έφτασε στην υψηλότερη παραγωγή του πανελλαδικά τη δεκαετία του ‘80, όταν το 1987 έφτασε το 1 εκατ. στρέμματα.
