Τα τελευταία χρόνια η καλλιέργεια του ηλίανθου κερδίζει σταθερά εκτάσεις, εξαιτίας των υψηλών τιμών παραγωγού και των μειωμένων εισροών. Οι υψηλές αποδόσεις των υβριδίων καθιστούν την καλλιέργεια υψηλά ανταποδοτική, αφού το κόστος παραγωγής υπολογίζεται στο ένα τρίτο σε σύγκριση με το καλαμπόκι και το βαμβάκι. Παράλληλα, σε παγκόσμιο επίπεδο παρατηρείται μια τάση αύξησης των καλλιεργούμενων εκτάσεων του ηλίανθου, η οποία τροφοδοτείται από τη σημαντική αύξηση των τιμών την τελευταία διετία.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως η τιμή του ηλίανθου σοδειάς 2012 διαμορφώνεται στα 500 ευρώ ο τόνος για παράδοση σε λιμάνι της Γαλλίας, καθιστώντας την καλλιέργεια ιδιαίτερα ανταγωνιστική. Όσον αφορά τη χώρα μας, η παραγωγή του 2012 πουλήθηκε κατά μέσο όρο στα 40 λεπτά το κιλό, αντί για τα 35 λεπτά, όπως οριζόταν στα κλεισμένα πριν από τη σπορά συμβόλαια. Κι αυτό γιατί η μειωμένη παραγωγή στα Βαλκάνια «έφερε» μεσίτες που πρόσφεραν τιμές οι οποίες άγγιζαν και τα 45 λεπτά σε ορισμένες περιπτώσεις. Έτσι ορισμένοι παραγωγοί δελεάστηκαν και έσπασαν τα συμβόλαιά τους, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε αναπροσαρμογή των τιμών και από εργοστάσια βιοντίζελ που ακολούθησαν τις εξελίξεις της αγοράς.
Η τρέχουσα τιμή πώλησης του ηλίανθου στη Γαλλία, που αντιστοιχεί στα 50 λεπτά το κιλό, αποδεικνύει πως υπάρχουν περιθώρια για ακόμα υψηλότερες τιμές και στην ελληνική αγορά. Το γεγονός πως στην Ελλάδα σχεδόν το σύνολο της παραγωγής του ηλίανθου οδηγείται στην παραγωγή βιοντίζελ, σε αντίθεση με τις βορειοευρωπαϊκές χώρες όπου το χρησιμοποιούν για την παραγωγή βρώσιμου λαδιού, δεν μπορεί να αποτελέσει άλλοθι γι’ αυτή τη διαφορά μεταξύ των τιμών.
Οι εκτάσεις που καλλιεργήθηκαν με ηλίανθο την περίοδο 2012/13 διαμορφώθηκαν στα 700.000 στρμ., ενώ την προσεχή περίοδο εκτιμάται πως θα φτάσουν τα 800.000 στρμ.
Αντίθετα, τα εντομολογικά προβλήματα στην καλλιέργεια της ελαιοκράμβης τα τελευταία δύο χρόνια έχουν απογοητεύσει τους παραγωγούς, με τις εκτάσεις να μειώνονται στα 50.000 στρμ., σημαντικά χαμηλότερα από τα 200.000 στρμ. της περιόδου 2009/10.
