Μιλώντας σε συζήτηση στρογγυλής τράπεζας που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Ενέργειας Νοτιοανατολικής Ευρώπης (ΙΕΝΕ) στα Γραφεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα την Παρασκευή 27 Μαρτίου ο πρόεδρος του ΣΠΕΦ, Στέλιος Λουμάκης τόνισε ότι η μεταρρύθμιση αυτή καθίσταται ακόμα πιο επιτακτική υπό συνθήκες μηδενικών αυξήσεων στο ΕΤΜΕΑΡ καθώς σε διαφορετική περίπτωση μοναδική επιλογή απομένει η πλήρης στασιμότητα συλλήβδην στην χονδρεμπορική και ΑΠΕ αγορά.
Η συζήτηση είχε ως θέμα την Ενεργειακή Πολιτική της Ελλάδας στο Πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για την Ενέργεια και το Περιβάλλον.
Αναλυτικά η σχετική ανακοίνωση του Συνδέσμου Παραγωγών Ενέργειας με Φωτοβολταϊκά έχει ως εξής:
«Σε συζήτηση στρογγυλής τράπεζας που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Ενέργειας Νοτιοανατολικής Ευρώπης (ΙΕΝΕ) στα Γραφεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα με θέμα την Ενεργειακή Πολιτική της Ελλάδας στο Πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Στρατηγικής για την Ενέργεια και το Περιβάλλον παρέστη ομιλητής την Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015 ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Παραγωγών Ενέργειας με Φωτοβολταϊκά (ΣΠΕΦ) κος Στέλιος Λουμάκης.
Στην ομιλία του ο κος Λουμάκης αναφορικά με τις ΑΠΕ χαρακτήρισε καταρχήν θεμελιώδη για την σταθερότητα και στιβαρότητα του επενδυτικού περιβάλλοντος την ύπαρξη κατευθυντήριων γραμμών από πλευράς Ε.Ε. ως προς τους μηχανισμούς αποζημίωσης και ένταξης των νέων κάθε φορά στο εξής έργων ΑΠΕ.
Οι κατευθυντήριες γραμμές όπως είναι γνωστό θεσπίστηκαν το 2014 αφενός για να ισχύσουν σταδιακά ανά τεχνολογία και μέγεθος μονάδων για τα νέα κάθε φορά έργα από το 2016 και αφετέρου για να αποκλείσουν ήδη από τον Ιούλιο του 2014 και μετά την θέσπιση ή ύπαρξη μηχανισμών αποζημίωσης-ένταξης «εκτός εποχής», που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε υπερβολές ή αστοχίες την αγορά. Με τον τρόπο αυτό διασφαλίζεται επί της αρχής στοιχειώδης αντιμετώπιση του ρυθμιστικού κινδύνου, που έγκειται κυρίως στην καλλιέργεια στους εν δυνάμει νέους επενδυτές αισθήματος συστημικής «αδιαφορίας» για τις πραγματικές ανάγκες και δυνατότητες της ζήτησης ηλεκτρισμού. Οφείλει ωστόσο η Πολιτεία με εγχώρια νομοθετήματα άμεσα να εξειδικεύσει τα νέα αυτά μοντέλα, ούτως ώστε οι εν δυνάμει νέοι επενδυτές να γνωρίζουν το ακριβές εθνικό πλαίσιο και να απέχουν αιτημάτων αποσπασματικών ρυθμίσεων οι οποίες στο μέλλον αναδρομικά από την Ε.Ε. θα ανατραπούν. Εφαπτόμενη προς τα ανωτέρω είναι και η αποσαφήνιση της εφαρμογής του Target Model στην χώρα μας αφού πρόκειται να αφορά και τα νέα κάθε φορά έργα ΑΠΕ άνω των 10 MW (δηλαδή με συνδεσιμότητα στο σύστημα υψηλής τάσης όπου υπάρχει δυνατότητα on-line διαχείρισης και ελέγχου από τον Διαχειριστή) τα οποία και προβλέπεται να εντάσσονται απευθείας στην χονδρεμπορική αγορά.
Η Πολιτεία στο μεταξύ οφείλει άμεσα να εκκινήσει την διαδικασία μεταρρύθμισης της προβληματικής αρχιτεκτονικής του Ειδικού Λογαριασμού ΑΠΕ (ΕΛΑΠΕ) και του ΕΤΜΕΑΡ, η οποία όπως πολλάκις έχει γραφτεί δεν μπορεί να λειτουργήσει σε υψηλές διεισδύσεις ΑΠΕ. Αν και η λογιστική εικόνα του ΕΛΑΠΕ κρίνεται επί του παρόντος υγιής και επιπλέον εντός του 2015 περεταίρω βελτιούμενη, παραμένει δομικά ευάλωτη στις στρεβλώσεις της χονδρεμπορικής αγοράς, στον κανιβαλισμό της Οριακής Τιμής Συστήματος (Merit Order Effect) αλλά και στην μη αποτύπωση του αποφευγόμενου κόστους λόγω ΑΠΕ στο αποκαλούμενο «ανταγωνιστικό» σκέλος των λογαριασμών ρεύματος που λαμβάνουν οι καταναλωτές.
Υπό συνθήκες μάλιστα μηδενικών αυξήσεων στο ΕΤΜΕΑΡ η μεταρρύθμιση αυτή καθίσταται ακόμη πιο επιτακτική, αφού σε διαφορετική περίπτωση μοναδική επιλογή απομένει η πλήρης στασιμότητα συλλήβδην στην χονδρεμπορική και ΑΠΕ αγορά. Για τις ΑΠΕ η μεταρρύθμιση αυτή φέρει επιπλέον και βαρύνουσα ηθική σημασία, αφού η δαιμονοποίηση για χρόνια στα μάτια των καταναλωτών του στρεβλά υπολογιζόμενου ΕΤΜΕΑΡ, τροφοδοτεί τις ΑΠΕ με άδικη αρνητική δημοσιότητα επί παντός επιστητού το επηρεάζει και που δεν άπτεται πολλές φορές καθόλου στις ανανεώσιμες.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο ορυμαγδός αρνητικής δημοσιότητας που άδικα εισέπραξαν οι ανανεώσιμες από την πρόσφατη απόπειρα αύξησης του ΕΤΜΕΑΡ όχι όμως υπέρ των ΑΠΕ αλλά για την επιδότηση του κόστους των ρύπων και κατά συνέπεια της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής βιομηχανίας.»
