Η δεινή οικονομική πραγματικότητα, το «πάγωμα» των τραπεζικών χρηματοδοτήσεων και η σοβαρή εμπλοκή με τα δάνεια της –υπό εκκαθάριση- ΑΤΕLeasing καθιστούν τους συγκεκριμένους παραγωγούς «εύκολο στόχο», αφού παρά τις συμβάσεις σύνδεσης ή τις δεσμευτικές προσφορές που έχουν στα χέρια τους, αναγκάζονται (ή βρίσκονται ένα βήμα προτού αποφασίσουν) να εγκαταλείψουν τα «πράσινα» σχέδιά τους.
Την ίδια στιγμή, οι άδειές τους έχουν καταστεί ιδιαίτερα ελκυστικές στα «μάτια» των εμπόρων ή των επίδοξων ιδιωτών επενδυτών μετά από το «πάγωμα» στις νέες αδειοδοτήσεις που ανακοίνωσε στις αρχές Σεπτεμβρίου το υπουργείο Περιβάλλοντος.
Έτσι, τις τελευταίες εβδομάδες τα «κοράκια», όπως τα χαρακτήρισε δηκτικά αγρότης που μίλησε στην Agrenda, έχουν κάνει την εμφάνισή τους για πολλοστή φορά στον κάμπο της Λάρισας αλλά και σε άλλα μέρη της Ελλάδας κι επιχειρούν να πείσουν τους παραγωγούς να τους μεταβιβάσουν τις συμβάσεις τους σε πολύ χαμηλές, μάλιστα, τιμές.
Αξίζει να σημειωθεί στο σημείο αυτό ότι παράγοντες της αγοράς είχαν προειδοποιήσει το ΥΠΕΚΑ ότι το νέο «πακέτο» μέτρων θα οδηγήσει στην έκρηξη του παρεμπορίου αδειών.
Έρχονται νέο «ψαλίδι» και έκτακτη εισφορά
Θέμα ημερών είναι, όπως πληροφορείται η Agrenda, η δημοσιοποίηση του σχεδίου νόμου που φέρνει νέες αλλαγές στο πλαίσιο λειτουργίας των φωτοβολταϊκών και οδηγεί, έστω και με έναν έμμεσο τρόπο, σε επιπλέον μειώσεις στην τιμή που εισπράττει ο παραγωγός.
Οι δύο πιο σημαντικές ρυθμίσεις που «φέρνει» το νέο νομοσχέδιο έχουν να κάνουν αφενός με την κατάργηση ουσιαστικά του 18μήνου που έχει στη διάθεσή του ο επενδυτής των φωτοβολταϊκών (αλλά και άλλων ΑΠΕ) για να ολοκληρώσει το έργο και αφετέρου με την επιβολή έκτακτης εισφοράς επί του τζίρου των εγκαταστάσεων που ήδη λειτουργούν.
Το τέλος του 18μηνου
Όσον αφορά το πρώτο, στα σχέδια του ΥΠΕΚΑ είναι πλέον η εγγυημένη τιμή να καθορίζεται όχι από τη χρονική στιγμή υπογραφής της σύμβασης αλλά με την έναρξη λειτουργίας της (ηλέκτριση μονάδας).
Κάτι που σημαίνει ότι πλέον ο επενδυτής δε θα έχει τη δυνατότητα να «κλειδώνει» την τιμή, όπως ισχύει σήμερα με αποτέλεσμα το εισόδημα που θα εισπράττει να είναι σημαντικά μικρότερο.
Η δεύτερη «μεσοβέζικη» λύση που εξετάζεται –κατόπιν των ενστάσεων που έχουν εκφράσει πολλοί φορείς του κλάδου- είναι να προβλεφτεί ένα μικρότερο έστω, εύλογο χρονικό διάστημα (6 ή το πολύ 9 μηνών) από την ημερομηνία υπογραφής σύμβασης μέχρι την ηλέκτριση, διάστημα για το οποίο ο παραγωγός μπορεί να «κρατήσει» την τιμή. Όποια από τις δύο λύσεις επιλεγεί, πάντως, θα αφορά μόνο τις νέες συμβάσεις που θα υπογραφούν και όχι αυτές που έχουν ήδη συμβασιοποιηθεί με το ΛΑΓΗΕ.
Κριτήριο, η παλαιότητα
Η δεύτερη αλλαγή που φαίνεται να έχει «κλειδώσει» είναι η επιβολή έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης επί του τζίρου των μονάδων που ήδη λειτουργούν. Ο τρόπος καθορισμού και η κλιμάκωσή της δεν έχουν ξεκαθαρίσει, είναι όμως πολύ πιθανό, εκτός από την τεχνολογία του έργου, να λαμβάνεται υπόψη και η παλαιότητα, ώστε οι επενδύσεις που υλοποιήθηκαν με παλαιότερες –και υψηλότερες τιμές- να επιβαρυνθούν περισσότερο από τις νεότερες που λειτουργούν με χαμηλότερες εγγυημένες τιμές.
Αυτό που πάντως διαβεβαιώνουν σε όλους τους τόνους στο ΥΠΕΚΑ είναι ότι η έκτακτη εισφορά θα έχει συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα εφαρμογής, δηλαδή θα είναι όντως… έκτακτη.
