Το αρχικό πρόγραμμα, συνολικού προϋπολογισμού 112.000.000 ευρώ, το οποίο απευθυνόταν σε 16.220 ανέργους και είχε δημοσιευθεί τον προηγούμενο Νοέμβριο, ανακλήθηκε από την αναπληρώτρια υπουργό Εργασίας, Ράνια Αντωνοπούλου ως «σκανδαλώδες».
Στην προηγούμενη προκήρυξη του προγράμματος οι πιο δυναμικοί κλάδοι της ελληνικής οικονομίας προσδιορίζονταν η πρωτογενής παραγωγή αγροτικών προϊόντων, οι ιχθυοκαλλιέργειες, ο τουρισμός, η ενέργεια και ιδίως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Αντί όμως οι άνεργοι να διοχετεύονται προς τα εκεί το 62% επί του συνόλου των άνεργων, δηλαδή 10.000 άνεργοι διοχετεύονταν στον κατασκευαστικό τομέα, παρέχοντας επιδοτούμενη εργασία αποκλειστικά στις τεχνικές εταιρίες
Η άνιση αυτή πριμοδότηση του τεχνικού κλάδου, παρότι ούτε καν αναφερόταν ως δυναμικός κλάδος στην προκήρυξη, είχε ως αποτέλεσμα τη στρεβλή κατανομή των κονδυλίων. Ενδεικτικά, από τα 112 εκατομμύρια που είχαν προϋπολογιστεί, 70 εκατομμύρια κατευθυνόταν στον τεχνικό κλάδο και τα υπόλοιπα 42 εκατομμύρια κατανέμονταν στον κλάδο διαχείρισης στερεών και υγρών αποβλήτων και στον κλάδο των Νέων Τεχνολογιών με την παραγωγή αγροτικών προϊόντων, τις ιχθυοκαλλιέργειες, και τον τουρισμό να μένουν πρακτικά εκτός χρηματοδότησης.
Σύμφωνα με την αναπληρώτρια υπουργό Εργασίας, το πρόγραμμα δεν εξασφάλιζε στους ανέργους τα μέγιστα δυνατά οφέλη για τους εξής λόγους
Πρώτον, σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό του προγράμματος η κατανομή των κονδυλίων γινόταν προς όφελος των Παρόχων Κατάρτισης και όχι των ανέργων. Το 75% των κονδυλίων θα κατέληγε στα Κέντρα Δια Βίου Μάθησης (Κ.Δ.Β.Μ.) και μόλις το 25% στους ανέργους
Δεύτερον, ο σχεδιασμός του προγράμματος προέβλεπε ως κόστος κατάρτισης και πρακτικής άσκησης που θα παρείχαν τα Κέντρα το ποσό των 5.400 ευρώ για κάθε άνεργο, όταν σε άλλα αντίστοιχα προγράμματα με κατάρτιση, πρακτική άσκηση και εγγυημένη απασχόληση, ο μέσος όρος του κόστους του παρόχου δεν υπερέβαινε τα 1.600 ευρώ ανά άνεργο
Τρίτον, σκοπός προγράμματος ήταν η κατάρτιση ανέργων κυρίως με χαμηλά τυπικά προσόντα και δεξιότητες, σε τομείς της ελληνικής οικονομίας με αναπτυξιακές δυνατότητες.
Τέταρτον, η πρόβλεψη κατάρτισης και πρακτικής άσκησης για ένα τόσο ευρύ φάσμα ηλικιών ανέργων με διακριτά και ριζικά διαφορετικά χαρακτηριστικά και ανάγκες, καθιστούσε το πρόγραμμα άστοχο και αναποτελεσματικό. Τι κοινό μπορεί να έχει ο άνεργος 29 ετών με τον άνεργο που βρίσκεται λίγο πριν τη συνταξιοδότησή του
Στην προηγούμενη προκήρυξη του προγράμματος οι πιο δυναμικοί κλάδοι της ελληνικής οικονομίας προσδιορίζονταν η πρωτογενής παραγωγή αγροτικών προϊόντων, οι ιχθυοκαλλιέργειες, ο τουρισμός, η ενέργεια και ιδίως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Αντί όμως οι άνεργοι να διοχετεύονται προς τα εκεί το 62% επί του συνόλου των άνεργων, δηλαδή 10.000 άνεργοι διοχετεύονταν στον κατασκευαστικό τομέα, παρέχοντας επιδοτούμενη εργασία αποκλειστικά στις τεχνικές εταιρίες
Η άνιση αυτή πριμοδότηση του τεχνικού κλάδου, παρότι ούτε καν αναφερόταν ως δυναμικός κλάδος στην προκήρυξη, είχε ως αποτέλεσμα τη στρεβλή κατανομή των κονδυλίων. Ενδεικτικά, από τα 112 εκατομμύρια που είχαν προϋπολογιστεί, 70 εκατομμύρια κατευθυνόταν στον τεχνικό κλάδο και τα υπόλοιπα 42 εκατομμύρια κατανέμονταν στον κλάδο διαχείρισης στερεών και υγρών αποβλήτων και στον κλάδο των Νέων Τεχνολογιών με την παραγωγή αγροτικών προϊόντων, τις ιχθυοκαλλιέργειες, και τον τουρισμό να μένουν πρακτικά εκτός χρηματοδότησης.
Σύμφωνα με την αναπληρώτρια υπουργό Εργασίας, το πρόγραμμα δεν εξασφάλιζε στους ανέργους τα μέγιστα δυνατά οφέλη για τους εξής λόγους
Πρώτον, σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό του προγράμματος η κατανομή των κονδυλίων γινόταν προς όφελος των Παρόχων Κατάρτισης και όχι των ανέργων. Το 75% των κονδυλίων θα κατέληγε στα Κέντρα Δια Βίου Μάθησης (Κ.Δ.Β.Μ.) και μόλις το 25% στους ανέργους
Δεύτερον, ο σχεδιασμός του προγράμματος προέβλεπε ως κόστος κατάρτισης και πρακτικής άσκησης που θα παρείχαν τα Κέντρα το ποσό των 5.400 ευρώ για κάθε άνεργο, όταν σε άλλα αντίστοιχα προγράμματα με κατάρτιση, πρακτική άσκηση και εγγυημένη απασχόληση, ο μέσος όρος του κόστους του παρόχου δεν υπερέβαινε τα 1.600 ευρώ ανά άνεργο
Τρίτον, σκοπός προγράμματος ήταν η κατάρτιση ανέργων κυρίως με χαμηλά τυπικά προσόντα και δεξιότητες, σε τομείς της ελληνικής οικονομίας με αναπτυξιακές δυνατότητες.
Τέταρτον, η πρόβλεψη κατάρτισης και πρακτικής άσκησης για ένα τόσο ευρύ φάσμα ηλικιών ανέργων με διακριτά και ριζικά διαφορετικά χαρακτηριστικά και ανάγκες, καθιστούσε το πρόγραμμα άστοχο και αναποτελεσματικό. Τι κοινό μπορεί να έχει ο άνεργος 29 ετών με τον άνεργο που βρίσκεται λίγο πριν τη συνταξιοδότησή του
