Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης κατέστη σαφές, από τον γενικό διευθυντή του ΙΟΒΕ, Νίκο Βέττα, ότι όχι µόνο η Ελλάδα αλλά ολόκληρη η ∆υτική Ευρώπη και ο αναπτυγµένος κόσµος περνά τάση αποβιοµηχανοποίησης. Συγκεκριµένα, η συνεισφορά της βιοµηχανίας στα 15 παλαιότερα µέλη τη ΕΕ έχει υποχωρήσει κάτω του 15% σε όρους ΑΕΠ και σχεδόν στο 20% σε όρους απασχόλησης. Όµως, όπως είπε οι ευρωπαϊκές πολιτικές να µην είναι πλέον ουδέτερες ως προς το ζήτηµα αυτό προωθώντας ουσιαστικά την επαναβιοµηχάνιση της Γηραιάς Ηπείρου θέτοντας και ποσοτικούς στόχους για 20% συνεισφορά της µεταποίησης στο ευρωπαϊκό ΑΕΠ µέχρι το 2020.
Απαιτείται ένα οικονοµικό σοκ ώστε να επανέλθειη ζήτηση εντός συνόρων σε όρους 1995
Στο πλαίσιο της µελέτης εκτιµήθηκε ένα υποθετικό σενάριο, σύµφωνα µε το οποίο θα µπορούσαν οι οικονοµικοί φορείς -µε τις κατάλληλες πολιτικές– να δηµιουργήσουν ένα θετικό οικονοµικό σοκ που θα τόνωνε την δραστηριότητα της µεταποίησης σε επίπεδα που βρισκόταν το 1995. Υποθέσαµε, δηλαδή ένα σοκ επαναφοράς της προστιθέµενης αξίας της µεταποίησης σε πραγµατικούς απόλυτους όρους στα επίπεδα του 1995, κάτι που θα σήµανε µια αύξηση της ζήτησης του µεταποιητικού τοµέα κατά 5,7 δις. ευρώ. Τότε:
- Το ΑΕΠ της ελληνικής οικονοµίας θα αυξανόταν συνολικά κατά 7,2 δις ευρώ (4,1% του ΑΕΠ του 2014)
- Η απασχόληση θα αυξανόταν συνολικά κατά 163.000 θέσεις εργασίας (4,1% της απασχόλησης το 2014), εκ των οποίων 34.000 θέσεις άµεσα στην µεταποίηση
- Τα έσοδα του δηµοσίου θα αυξάνονταν συνολικά κατά 1,5 δις ευρώ
- Θα δηµιουργούσαµε επιπλέον κοινωνικό προϊόν στην οικονοµία ύψους 4,2 δις ευρώ συνολικά, εκ των οποίων το 1 δις άµεσα από τη µεταποίηση.
