Oι Ευρωπαίοι δείχνουν προτίµηση στις τοπικές αγορές των παραγωγών, καθως σε αυτές µπορούν να βρουν ολόφρεσκα προϊόντα σε καλύτερες τιµές και µε δικαιότερες αµοιβές για τον παραγωγό, ενώ παράλληλα µπορούν να αναπτύξουν σχέσεις εµπιστοσύνης µε τους ανθρώπους που τους προµηθεύουν την πρώτη ύλη για το τραπέζι τους
Στην Ελλάδα ο θεσµός της λαϊκής υπαίθριας αγοράς συµπληρώνει σε λίγους µήνες 90 χρόνια ζωής, έχοντας εδραιωθεί στη συνείδηση των καταναλωτών λόγω της ποιότητας των προϊόντων και των χαµηλών τιµών της. Το Αγρόκτηµα περιηγήθηκε στη λαϊκή του Νέου Κόσµου, που γίνεται κάθε Σάββατο, για να εξακριβώσει αν αυτή η θετική τάση έχει περάσει και στους δικούς µας παραγωγούς.
«Θέλω τραγανό σταφύλι;». «Κλείσε τα µάτια και πάρε. Όλα είναι ίδια µε ‘κείνα που στο χωριό τα ρίχνουµε στα γίδια». «Όχι θέλω να µου βάλεις εσύ». Ο Γιώργος Πανόπουλος, παραγωγός σταφυλιού από την ορεινή Κορινθία, φαίνεται πως έχει αναπτύξει µία ιδιαίτερη σχέση και οικειότητα µε τους πελάτες του και έχει αποκτήσει ένα δικό του πιστό κοινό. Κάθε µέρα στη λαϊκή ο κ. Πανόπουλος δίνει 200 τριαντάφυλλα. «∆ίνω από το καρότσι και απάνω και µέχρι 80 χρονών. Έρχεται η µαµά µε την κόρη και παίρνει µόνο η κόρη. Έχουµε και πρωτόκολλο τι το πέρασες. Εµείς οι Βλάχοι όχι όπως λάχει».
«Εµείς αφήνουµε τον κόσµο και να κοιτάξει, να διαλέξει και να ρωτήσει. Επίσης, τα δικά µας προϊόντα συλλέγονται την προηγούµενη ηµέρα. Στο σούπερ µάρκετ δεν γίνονται αυτά» αναφέρει ο Βασίλης Μαργέτης, νεαρός πτηνοτρόφος από τα Μέγαρα, εκθέτοντας τους λόγους για τους οποίος η λαϊκή αγορά έχει κερδίσει τον κόσµο. Ο ρόλος δε του παραγωγού δεν περιορίζεται στην πώληση... «Εµείς είµαστε και ψυχολόγοι. Θα δεις πόσες γυναίκες θα έρθουν και θα µας πουν πού θα πάνε διακοπές ή ότι πήγε το παιδί τους φαντάρος. Είναι προσωπική η επαφή µε τον πελάτη πλέον», αναφέρει ο κ. Μαργέτης
Όλοι έρχονται στη λαϊκή
«Στη Γλυφάδα που πάω έρχεται και ψωνίζει ο τραγουδιστής, ο Πασχάλης, και η Κουντουρά που τώρα είναι υπουργός Τουρισµού. Όλοι πάνε στις λαϊκές», αναφέρει στο Αγρόκτηµα ο Βασίλης Κόλλιας, παραγωγός κηπευτικών από το Ακραίφνιο Βοιωτίας.
«Η λαϊκή είναι για τον φτωχό κόσµο. Ούτε έµποροι είµαστε ούτε βγάζουµε τα χίλια µύρια. Για να µεγαλώσουµε την Ελλάδα είναι η λαϊκή αλλά έτσι όπως το πάνε θα την κλείσουν και αυτή» τονίζει ο κ. Πανόπουλος.
Ωστόσο, το γεγονός ότι η λαϊκή καταφέρνει µέχρι και σήµερα να διατηρεί τη δύναµή της, δεν σηµαίνει ότι δεν υπάρχουν προβλήµατα.
Χιόνιζε και επιµέναµε να πουλήσουµε..
Το εµπόριο του δρόµου είναι µία σκληρή δουλειά. Ο κ. Κόλλιας θυµάται µία χαρακτηριστική περίπτωση: «Φέτος το χειµώνα χιόνισε στη Γλυφάδα και ήµασταν µε τις φόρµες του σκι και προσπαθούσαµε να πουλήσουµε. Είχε πάει 12µισή η ώρα, δεν είχε βγει άνθρωπος και εµείς επιµέναµε. Σε αυτή τη λαϊκή του Νέου Κόσµου έχει τύχει άπειρες φορές να τελειώνουµε στις 5µιση. Τον Οκτώβρη ερχόµαστε 5µιση το πρωί και ξεφορτώνουµε µε το φως από την κολώνα της ∆ΕΗ και φτάνει η ώρα να φύγουµε και έχει ανάψει πάλι. Είναι γελοίο».
Ο ίδιος υποστηρίζει ότι η λύση σε αυτό το πρόβληµα θα µπορούσε να βρεθεί στην αλλαγή του κανονισµού. «Εγώ είµαι υπέρ της αλλαγής του ωραρίου να κλείνουµε 5µιση µε 6. Αλλά να ανοίγουµε 10. Οι λαϊκές έχουν κρατήσει ακόµη τη νοοτροπία του 1970. Το νοικοκυριό το κρατάει η γυναίκα που είναι στο σπίτι και δεν δουλεύει. Που θα βγει να ψωνίσει από τις 7µιση η ώρα για να φτιάξει φαγητό µε φρέσκα υλικά. Ζούµε στο 2017 πάµε για 2018 δουλεύουν και οι δύο δεν προλαβαίνουν να πάνε στη λαϊκή, άρα θα πάνε στο σούπερ µάρκετ»
Όταν οι λαϊκές δουλεύουν στο κλείσιµο..
«Ζητούνται πελάτες µε λεφτά!» ακούγεται από έναν πάγκο στο βάθος. «Θες να δεις τιµές;» µε ρωτά ο κ. Κόλλιας. «Τα κολοκυθάκια έχουν 50 λεπτά, τα αγγουράκια το ίδιο. Το πρόβληµά µας είναι ότι ο καταναλωτής δεν έχει χρήµατα και διάθεση να ψωνίσει. Έχει µειωθεί φοβερά η ζήτηση. Σου λέει θέλω δύο κολοκυθάκια. Οι λαϊκές δυστυχώς δουλεύουν πλέον προς το κλείσιµο. Την τελευταία µιάµιση ώρα, που οι τιµές πλέον πάνε στο πάτωµα». Θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον για έναν κοινωνικό επιστήµονα να παρακολουθήσει την ανθρωπογεωγραφία των υπαίθριων αγορών και το πως οι κοινωνικές αλλαγές αποτυπώνονται σε αυτές. «Αυτοί που έρχονται το πρωί και αυτοί που έρχονται στο κλείσιµο είναι τελείως διαφορετικοί άνθρωποι. Με διαφορετικές οικονοµικές δυνατότητες και νοοτροπία. Οι πρωινοί έρχονται να πάρουν ό,τι πιο φρέσκο, γιατί πραγµατικά το πρωί έχουµε ό,τι πιο φρέσκο. Το µεσηµέρι θα έρθουν κυρίως αυτοί που είναι πολύ φτωχοί ή αλλοδαποί και µε τρία ευρώ θα γεµίσουν το ψυγείο πράγµατα» αναφέρει στο Αγρόκτηµα ο παραγωγός από τη Βοιωτία και συνεχίζει: «Μέχρι τις εκλογές για τον Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας πηγαίναµε καλά. Μετά από αυτή την αστάθεια πιάσαµε πάτο. Ο κόσµος ακούει κάθε πρωί αυτά που λένε οι δηµοσιογράφοι ότι δεν θα κλείσει η συµφωνία ή ότι το ∆ΝΤ λέει ότι δεν πάµε καλά και έρχονται µετά στη λαϊκή κατά τις 10 τρελαµένοι».
Στην Ελλάδα ο θεσµός της λαϊκής υπαίθριας αγοράς συµπληρώνει σε λίγους µήνες 90 χρόνια ζωής, έχοντας εδραιωθεί στη συνείδηση των καταναλωτών λόγω της ποιότητας των προϊόντων και των χαµηλών τιµών της. Το Αγρόκτηµα περιηγήθηκε στη λαϊκή του Νέου Κόσµου, που γίνεται κάθε Σάββατο, για να εξακριβώσει αν αυτή η θετική τάση έχει περάσει και στους δικούς µας παραγωγούς.
«Θέλω τραγανό σταφύλι;». «Κλείσε τα µάτια και πάρε. Όλα είναι ίδια µε ‘κείνα που στο χωριό τα ρίχνουµε στα γίδια». «Όχι θέλω να µου βάλεις εσύ». Ο Γιώργος Πανόπουλος, παραγωγός σταφυλιού από την ορεινή Κορινθία, φαίνεται πως έχει αναπτύξει µία ιδιαίτερη σχέση και οικειότητα µε τους πελάτες του και έχει αποκτήσει ένα δικό του πιστό κοινό. Κάθε µέρα στη λαϊκή ο κ. Πανόπουλος δίνει 200 τριαντάφυλλα. «∆ίνω από το καρότσι και απάνω και µέχρι 80 χρονών. Έρχεται η µαµά µε την κόρη και παίρνει µόνο η κόρη. Έχουµε και πρωτόκολλο τι το πέρασες. Εµείς οι Βλάχοι όχι όπως λάχει».
«Εµείς αφήνουµε τον κόσµο και να κοιτάξει, να διαλέξει και να ρωτήσει. Επίσης, τα δικά µας προϊόντα συλλέγονται την προηγούµενη ηµέρα. Στο σούπερ µάρκετ δεν γίνονται αυτά» αναφέρει ο Βασίλης Μαργέτης, νεαρός πτηνοτρόφος από τα Μέγαρα, εκθέτοντας τους λόγους για τους οποίος η λαϊκή αγορά έχει κερδίσει τον κόσµο. Ο ρόλος δε του παραγωγού δεν περιορίζεται στην πώληση... «Εµείς είµαστε και ψυχολόγοι. Θα δεις πόσες γυναίκες θα έρθουν και θα µας πουν πού θα πάνε διακοπές ή ότι πήγε το παιδί τους φαντάρος. Είναι προσωπική η επαφή µε τον πελάτη πλέον», αναφέρει ο κ. Μαργέτης
Όλοι έρχονται στη λαϊκή
«Στη Γλυφάδα που πάω έρχεται και ψωνίζει ο τραγουδιστής, ο Πασχάλης, και η Κουντουρά που τώρα είναι υπουργός Τουρισµού. Όλοι πάνε στις λαϊκές», αναφέρει στο Αγρόκτηµα ο Βασίλης Κόλλιας, παραγωγός κηπευτικών από το Ακραίφνιο Βοιωτίας.
«Η λαϊκή είναι για τον φτωχό κόσµο. Ούτε έµποροι είµαστε ούτε βγάζουµε τα χίλια µύρια. Για να µεγαλώσουµε την Ελλάδα είναι η λαϊκή αλλά έτσι όπως το πάνε θα την κλείσουν και αυτή» τονίζει ο κ. Πανόπουλος.
Ωστόσο, το γεγονός ότι η λαϊκή καταφέρνει µέχρι και σήµερα να διατηρεί τη δύναµή της, δεν σηµαίνει ότι δεν υπάρχουν προβλήµατα.
Χιόνιζε και επιµέναµε να πουλήσουµε..
Το εµπόριο του δρόµου είναι µία σκληρή δουλειά. Ο κ. Κόλλιας θυµάται µία χαρακτηριστική περίπτωση: «Φέτος το χειµώνα χιόνισε στη Γλυφάδα και ήµασταν µε τις φόρµες του σκι και προσπαθούσαµε να πουλήσουµε. Είχε πάει 12µισή η ώρα, δεν είχε βγει άνθρωπος και εµείς επιµέναµε. Σε αυτή τη λαϊκή του Νέου Κόσµου έχει τύχει άπειρες φορές να τελειώνουµε στις 5µιση. Τον Οκτώβρη ερχόµαστε 5µιση το πρωί και ξεφορτώνουµε µε το φως από την κολώνα της ∆ΕΗ και φτάνει η ώρα να φύγουµε και έχει ανάψει πάλι. Είναι γελοίο».
Ο ίδιος υποστηρίζει ότι η λύση σε αυτό το πρόβληµα θα µπορούσε να βρεθεί στην αλλαγή του κανονισµού. «Εγώ είµαι υπέρ της αλλαγής του ωραρίου να κλείνουµε 5µιση µε 6. Αλλά να ανοίγουµε 10. Οι λαϊκές έχουν κρατήσει ακόµη τη νοοτροπία του 1970. Το νοικοκυριό το κρατάει η γυναίκα που είναι στο σπίτι και δεν δουλεύει. Που θα βγει να ψωνίσει από τις 7µιση η ώρα για να φτιάξει φαγητό µε φρέσκα υλικά. Ζούµε στο 2017 πάµε για 2018 δουλεύουν και οι δύο δεν προλαβαίνουν να πάνε στη λαϊκή, άρα θα πάνε στο σούπερ µάρκετ»
Όταν οι λαϊκές δουλεύουν στο κλείσιµο..
«Ζητούνται πελάτες µε λεφτά!» ακούγεται από έναν πάγκο στο βάθος. «Θες να δεις τιµές;» µε ρωτά ο κ. Κόλλιας. «Τα κολοκυθάκια έχουν 50 λεπτά, τα αγγουράκια το ίδιο. Το πρόβληµά µας είναι ότι ο καταναλωτής δεν έχει χρήµατα και διάθεση να ψωνίσει. Έχει µειωθεί φοβερά η ζήτηση. Σου λέει θέλω δύο κολοκυθάκια. Οι λαϊκές δυστυχώς δουλεύουν πλέον προς το κλείσιµο. Την τελευταία µιάµιση ώρα, που οι τιµές πλέον πάνε στο πάτωµα». Θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον για έναν κοινωνικό επιστήµονα να παρακολουθήσει την ανθρωπογεωγραφία των υπαίθριων αγορών και το πως οι κοινωνικές αλλαγές αποτυπώνονται σε αυτές. «Αυτοί που έρχονται το πρωί και αυτοί που έρχονται στο κλείσιµο είναι τελείως διαφορετικοί άνθρωποι. Με διαφορετικές οικονοµικές δυνατότητες και νοοτροπία. Οι πρωινοί έρχονται να πάρουν ό,τι πιο φρέσκο, γιατί πραγµατικά το πρωί έχουµε ό,τι πιο φρέσκο. Το µεσηµέρι θα έρθουν κυρίως αυτοί που είναι πολύ φτωχοί ή αλλοδαποί και µε τρία ευρώ θα γεµίσουν το ψυγείο πράγµατα» αναφέρει στο Αγρόκτηµα ο παραγωγός από τη Βοιωτία και συνεχίζει: «Μέχρι τις εκλογές για τον Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας πηγαίναµε καλά. Μετά από αυτή την αστάθεια πιάσαµε πάτο. Ο κόσµος ακούει κάθε πρωί αυτά που λένε οι δηµοσιογράφοι ότι δεν θα κλείσει η συµφωνία ή ότι το ∆ΝΤ λέει ότι δεν πάµε καλά και έρχονται µετά στη λαϊκή κατά τις 10 τρελαµένοι».
