Να βγει η γεωργία από τον εφιάλτη της «πέτσινης» οικονομίας

για μία ακόμη φορά η συζήτηση του Προϋπολογισμού γίνεται εφ’ όλης της πολιτικής ατζέντας. Είναι ορθό, κατά τη γνώμη μου, γιατί πίσω από τα νούμερα κρύβονται πολιτικές επιλογές. Είναι βέβαια και λογικό να κορυφώνεται η πολιτική σύγκρουση τις ημέρες του Προϋπολογισμού.

Όμως, λυπάμαι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αλλά αυτό που δεν είναι λογικό είναι αυτή η συζήτηση να διεξάγεται με όρους καφενείου που συζητά περί τα ποδοσφαιρικά. Βέβαια, οι θαμώνες των καφενείων τσακώνονται για το ποδόσφαιρο με ρηχές αναλύσεις, γιατί ούτε προπονητές είναι ούτε πρόκειται να λύσουν εκείνοι τα προβλήματα.

Φοβάμαι ότι πολλοί και πολλές εδώ μέσα ακριβώς αυτό κάνουν. Κοιτούν πώς θα κατατροπώσουν κάποιον αντίπαλο χωρίς να σκέφτονται ποια είναι τα προβλήματα και πώς πρέπει να λυθούν.

Εδώ, όμως, δεν είμαστε γι’ αυτόν τον λόγο, κυρίες και κύριοι. Εδώ είμαστε για να λύσουμε προβλήματα. Για να θυμίσω χαρακτηριστικά μερικά ποδοσφαιρικά επιχειρήματα, θα ξεκινήσω από τα μνημόνια, τα οποία έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη σημερινή συζήτηση. Ποιο μνημόνιο ήταν το καταστρεπτικότερο;

Να θυμίσω, λοιπόν, ότι το 2009, όταν η χώρα μπήκε στα μνημόνια, έχασε από τότε το 25% του ΑΕΠ και η ανεργία εκτινάχθηκε από το 9,5% στο 27,5%. Δεκαοκτώ ποσοστιαίες μονάδες ανεργίας σκεφθείτε τι σημαίνουν για τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων. Δεν έχω τον χρόνο σήμερα, θα άξιζε τον κόπο να αναλύσω ότι τα μνημόνια δεν ήταν μονόδρομος. Θα πω μόνο ένα, τούτο: Έναν χρόνο πριν τα μνημόνια το Ευρωκοινοβούλιο είχε υπερψηφίσει την έκδοση του Οικολόγου Πράσινου Ευρωβουλευτή, του Σβεν Γκίγκολντ, ο οποίος είχε εναλλακτική λύση για την κρίση σε όλη την Ευρώπη, αναπτυξιακή λύση και όχι μνημονιακή. Όμως, αυτή η απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου θάφτηκε ακριβώς για να οδηγηθούμε σε αυτή τη λύση. Το ρολόι, βέβαια, δεν γυρίζει πίσω και από τότε η Ελλάδα κυριολεκτικά κατέρρευσε.

Θα ήθελα να θυμίσω πάλι ένα άλλο ποδοσφαιρικό δίλημμα για τα περίφημα πλεονάσματα, τα οποία πλεονάσματα είχαν συμφωνηθεί από την προηγούμενη Κυβέρνηση, 3% για το 2015, 4,5% για το 2016, 4,5% για το 2017 και 4,2% για το 2018, ενώ αυτή τη στιγμή με αυτό το καινούργιο, όπως το λέτε, καταστρεπτικό μνημόνιο έχουμε -0,25% πέρσι, 0,5% φέτος, που θα το πιάσουμε και θα το υπερκαλύψουμε, όπως και πέρσι το υπερκαλύψαμε, 1,75% το 2017 και 3,5% για το 2018 και έρχονται τώρα ξαφνικά αυτοί που υπέγραφαν για το 4,5% και για το 4,2% να μας λένε ποδοσφαιρικά «όχι, δεν γίνεται με 3,5%, καταστρέφεται η χώρα, να πάμε στο 2% και να διεκδικήσουμε 2%». Το λένε αυτοί που δεν διεκδίκησαν και πήγαν στο 4%. Είναι ένα άλλο ακόμα ποδοσφαιρικό δίλημμα.

Βέβαια, άλλο ένα τρίτο ποδοσφαιρικό δίλημμα είναι να μειωθεί η φορολογία για να αναπτυχθεί η επιχειρηματικότητα. Η φορολογία των επιχειρήσεων, λοιπόν, κατά την εποχή των μνημονίων ήταν η μικρότερη φορολογία ίσως της τελευταίας τριακονταετίας. Να θυμίσω ότι εμείς επιχειρούσαμε 35% φόρο επιχειρήσεων και δεν έκλειναν οι επιχειρήσεις μας. Παραδόξως, όμως, πώς ξαφνικά, ενώ η φορολογία έπεσε, ενώ διαλύθηκαν οι μισθοί, ενώ κατέρρευσε το ασφαλιστικό, έχουμε 25% απώλεια του ΑΕΠ. Έφυγαν οι επιχειρήσεις, τρέχοντας, καταρρέουν η μία μετά την άλλη.

Υποδείξτε μου, σας παρακαλώ, μία επιχείρηση που να πρόκοψε αυτή την τελευταία πενταετία, για την οποία έχουμε ένα φοβερό επιστημονικό μυστήριο: Πώς αυτή εδώ η πιο σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική να οδηγεί όλους τους επιχειρηματίες στην απόγνωση. Δεν έχει ξαναγίνει αυτό. Ξέρω σκληρή πολιτική από την Θάτσερ, από τον Πινοσέτ, από άγριους νεοφιλελευθερισμούς. Τουλάχιστον τότε πεινούσαν οι άνθρωποι, αλλά πρόκοβαν οι επιχειρήσεις. Εδώ πώς συμβαίνει να καταρρέουν και οι επιχειρήσεις, να καταρρέει και το κράτος, αυτό σε αυτή τη Βουλή δεν έχει λεχθεί καθόλου!

Αυτή, λοιπόν, είναι η κουβέντα καφενείου που σας προανέφερα, αυτά τα ψήγματα είπα. Θα μπορούσα να πω και πολλά άλλα.

Όμως, γιατί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Διότι κανείς δεν τολμάει να μιλήσει για το πραγματικό πρόβλημα. Γιατί η Ελλάδα των μνημονίων κατέρρευσε, ενώ δεν κατέρρευσε η Ιρλανδία των μνημονίων, η Ισπανία των μνημονίων και όλα αυτά; Ποια ήταν η πραγματική αιτία; Πού κρύβονταν οι αιτίες; Κανείς δεν τα είπε.

Θέλω πραγματικά να υπενθυμίσω ότι τουλάχιστον εμείς, οι Οικολόγοι Πράσινοι, τα λέγαμε ήδη από τη δεκαετία του 1980. Να ξεκινήσουμε να μιλάμε για τα πραγματικά προβλήματα και να σταματήσουμε αυτό το παιγνιδάκι των εντυπώσεων; Ακούμε ότι τα καλύτερα μυαλά φεύγουν από τη χώρα.

Να θυμίσω, λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι τα καλύτερα μυαλά ποτέ δεν αμείφθηκαν στην Ελλάδα ήδη από πολύ παλιά, γιατί ποτέ η ελληνική βιομηχανία δεν επένδυσε στην καινοτομία. Είναι μια πραγματικότητα πικρή. Ήταν πάντα εσωστρεφής, πελατοκεντρική και κρατικοδίαιτη η ελληνική επιχειρηματικότητα. Ούτε ποτέ καμία κυβέρνηση εδώ και πολλές δεκαετίες δεν επιδότησε πραγματικά -και προς τιμή του ο κ. Φωτάκης το ανέφερε- την πραγματική έρευνα και τεχνολογία στην Ελλάδα. Ήταν πάντα αποπαίδι. Πότε, λοιπόν, πληρώθηκαν τα καλά μυαλά στην Ελλάδα; Πότε ανταμείφθηκαν; Τώρα με την κρίση που καταρρεύσαμε, σηκώνονται και φεύγουν; Μα και πριν έφευγαν, απλώς τώρα φεύγουν με μεγαλύτερους ρυθμούς.

Να θυμίσω για την επιχειρηματικότητα, που είναι το μεγάλο ευχολόγιο; Κλωστοϋφαντουργία; Πότε κατέρρευσε στην Ελλάδα η κλωστοϋφαντουργία. Πότε κατέρρευσαν τα τρόφιμα και τα ποτά; Πότε κατέρρευσαν οι λευκές συσκευές; Να θυμίσω ΠΙΤΣΟΣ-ΙΖΟΛΑ, που όλες οι μεγάλες εταιρείες, έγιναν εισαγωγικές αντί να παράγουν στην Ελλάδα; Όλα μεταφέρθηκαν αλλού.

Ήδη από τη δεκαετία του ’70 φάνηκε, με το που έπεσε η χούντα, ότι όλο αυτό το πράγμα ήταν «γυμνό», ήταν «ξεβράκωτο», ήταν εσωστρεφές, δεν ήταν ανταγωνιστικό.

Βόλος, Λαύριο, Θράκη, Πάτρα γεμίσανε κουφάρια. Πότε γεμίσανε κουφάρια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Αγροτική παραγωγή. Πότε κατέρρευσε η αγροτική παραγωγή; Πότε πήγε από το 20% στο 3%; Να μετρήσουμε τα νούμερα να δείτε ότι δεν είναι τις τελευταίες εβδομάδες, δεν είναι τους τελευταίους μήνες, ούτε καν τα τελευταία χρόνια. Άρα, δεν είναι, λοιπόν, η Ελλάδα του μνημονίου.

Τα μνημόνια, το λέμε και θα το ξαναλέμε, ήταν το τραγικό αποτέλεσμα της κατάρρευσης και η λάθος συνταγή σε μια πολύ σοβαρή αρρώστια, την οποία αρρώστια ποτέ δεν θα τολμήσετε να ομολογήσετε.

Έχουμε στην Ελλάδα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κτηματολόγιο; Έχουμε χωρικό σχεδιασμό; Έχουμε δασικούς χάρτες; Γιατί άλλοι λαοί κερδίζουν από τα σκουπίδια τους και εμείς χρυσοπληρώνουμε για να τα ξεφορτωθούμε;

Εδώ, όμως, αυτήν τη στιγμή εμείς, η ελληνική Κυβέρνηση, αυτή που τόσο λέτε καταστρεπτική, τελειώνουμε το κτηματολόγιο, αναρτούμε δασικούς χάρτες, λύνουμε τα προβλήματα των αυθαιρέτων.

Να θυμίσω την κατεύθυνση της ζωικής παραγωγής; Προ ημερών ήμουν με κτηνοτρόφους, με την καινούργια μου αρμοδιότητα. Είναι 40% πάνω οι ζωοτροφές, όχι τώρα, όχι πέρσι, τα τελευταία χρόνια. Τα φάρμακα είναι 300% πάνω.

Να θυμίσω ότι οι Ολλανδοί παραγωγοί κρέατος κερδίζουν 40% των εσόδων τους από τα υποπροϊόντα και όχι από το ίδιο το κρέας. Εμείς τι τα κάνουμε τα υποπροϊόντα; Τα πετάμε παράνομα σε διάφορες χωματερές.

Να θυμίσω τα χωράφια που «παρκάρουν», για όσους ασχολούνται με το αγροτικό; Να θυμίσω δηλαδή ότι το χωραφάκι με πελατειακό τρόπο γύριζε γωνιά, γωνιά, γωνιά λες και είναι κινούμενη άμμος; Αυτό το πράγμα το οποίο κατέστρεφε τις επιδοτήσεις και τις έδινε εκεί που δεν υπάρχει παραγωγή, τα πολυώροφα χωράφια, σας θυμίζουν τίποτα;

Να θυμίσω ότι οι αγρότισσες και οι αγρότες ανακαλύπτουν με δηλώσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ ότι έχουν πάρει λεφτά από το «πακέτο Χατζηδάκη», ενώ ποτέ δεν έχουν πάρει αυτά τα λεφτά; Έχουμε τέτοιες καταγγελίες. Ποιος τα πήρε αυτά τα λεφτά που εμφανίζονται ανύποπτοι άνθρωποι ότι τα έχουν χρεωθεί, ενώ δεν τα έχουν χρεωθεί; Πού πήγαν αυτά τα χρήματα; Ξαφνικά αυτά έγιναν τώρα τελευταία στα μνημόνια ή ανέκαθεν γινόντουσαν;

Αυτό, λοιπόν, που εσείς αποκαλείτε ιδιωτικό τομέα, το είπε ο κ. Δραγασάκης, ο Αντιπρόεδρός μας, πολύ χαρακτηριστικά με τρεις φρασούλες: «Κέρδη στο εξωτερικό, δάνεια στο εσωτερικό και ζημία στο λαό». Αυτό εσείς αποκαλείτε επιχειρηματικότητα. Εσείς επιχειρηματικότητα βαπτίζετε αυτό που είναι λαμογιά. Η λαμογιά βαπτίστηκε στην Ελλάδα επιχειρηματικότητα.

Να πούμε και την πικρή αλήθεια. Όντως, αν θέλουμε να απαντήσουμε στα ερωτήματα του προλαλήσαντα συναδέλφου, εάν θέλουμε να αναρωτηθούμε γιατί δεν πρόκοψε η Θράκη, γιατί ερήμωσε η ΒΙΠΕ, θα απαντήσω με μια λέξη, την είπε ο κ. Πάγκαλος. Ο κ. Πάγκαλος είπε την περίφημη φράση, τις τρεις λεξούλες: «Μαζί τα φάγαμε», εννοώντας φυσικά ο άνθρωπος ειλικρινά ότι είχε μετατρέψει την Ελλάδα το προηγούμενο καθεστώς -γιατί ένα καθεστώς ήταν αυτό- σε πελατάκια και ψηφαλάκια. Φυσικά, αυτοί οι άνθρωποι επί των ημερών μας, επιτέλους, σήκωσαν κεφάλι. Και όταν πηγαίνουμε και μιλάμε με αγρότες και με αγρότισσες, όταν πηγαίνουμε και μιλάμε με δήμαρχους, μιλάνε και για το πρόβλημα, το πραγματικό πρόβλημα, πώς θα βγάλουμε την Ελλάδα από αυτόν τον εφιάλτη.

Όταν βγει η Ελλάδα από αυτόν τον εφιάλτη μιας, αυτόν τον εφιάλτη μιας «πέτσινης» οικονομίας, μιας εικονικής οικονομίας την οποία είχατε καταντήσει, τότε, ναι, θα μπορεί να σηκώσει το κεφάλι και στον Σόιμπλε και να λέει και τα «όχι». Γιατί θα λεχθούν τα «όχι».

Ξέρετε, ο Οδυσσέας πολύ ταξίδεψε γύρω-γύρω και πολύ πόνεσε και πολλές φορές ναυάγησε, αλλά έφτασε στην Ιθάκη. Εσείς δεν έχετε καμιά «Ιθάκη» για όραμα.

Ευχαριστώ πολύ.

Δείτε εδώ το βίντεο της ομιλίας Τσιρώνη στη Βουλή