«Έτσι», είπε ο κ. Μητσοτάκης «η Ελλάδα θα μπορέσει από καταλύτης ανάδειξης του ευρωπαϊκού προβλήματος, να γίνει προπομπός της λύσης».
«Στην περίπτωση της ελληνικής κρίσης», συνέχισε ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, «η Ευρώπη επέδειξε ταυτόχρονα τις θετικές της προθέσεις αλλά και τους εγγενείς της περιορισμούς. Ομολογουμένως, η Ελλάδα έγινε αποδέκτης της αλληλεγγύης των Ευρωπαίων εταίρων μας στη διαχείριση των δυο μεγάλων προβλημάτων. Της οικονομικής κρίσης και του προσφυγικού προβλήματος αλληλεγγύης πραγματικής και όχι θεωρητικής. Άσχετα αν ιδιαίτερα, στο ζήτημα της εκμετάλλευσης των κονδυλίων για τους πρόσφυγες, η σημερινή Κυβέρνηση απέτυχε και ελέγχεται γι' αυτό. Αλλά η αλληλεγγύη αυτή πήρε τη μορφή μιας περιορισμένης ευκαιριακής αντίδρασης στα προβλήματα καθώς ανέκυπταν. Όχι μιας συγκροτημένης στρατηγικής για την εξουδετέρωσή τους. Και σίγουρα δεν ήταν επαρκής για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα αυτά στην πλήρη διάστασή τους».
Τόνισε ότι «η αδυναμία των ευρωπαϊκών ελίτ να διασφαλίσουν τη δίκαιη διάχυση των ευκαιριών και των πλεονεκτημάτων των ανοικτών συνόρων, του ελεύθερου εμπορίου, της προόδου της τεχνολογίας σε όσο το δυνατό περισσότερους πολίτες», δημιούργησε μια «αίσθηση ανισότητας στα κράτη- μέλη» κι ήταν αυτή «που κατά κύριο λόγο αναζωπύρωσε τον ευρωπαϊκό εθνικισμό μαζί με το λαϊκισμό».
