Οι τελευταίες πληροφορίες θέλουν τους συντελεστές της αγροτικής παραγωγής να είναι ανάστατοι µε τα πρόσθετα φορολογικά βάρη, που µεταφέρονται στους ώµους τους, µε τις τελευταίες φορολογικές ρυθµίσεις και να εκφράζουν την αγανάκτησή τους:
α) για την αυστηρότητα µε την οποία αντιµετωπίζονται οι οργανωµένες εκµεταλλεύσεις, δηλαδή µονάδες που συστηµατοποιούν τις παραγωγικές δοµές και αγωνίζονται να επιτύχουν ένα αξιόλογο οικονοµικό αποτέλεσµα, χωρίς να ελέγχονται κατ’ ανάγκη από «µεγαλοκτηµατίες», τους οποίους συχνά επικαλούνται οι φέροντες την πολιτική ευθύνη των σχετικών αποφάσεων.
β) για την απουσία κάθε µέριµνας από την πλευρά της Πολιτείας έναντι όσων επένδυσαν τα προηγούµενα χρόνια και µεταφέρουν στο σήµερα µεγάλες οικονοµικές υποχρεώσεις χωρίς να µπορούν αυτές να τις καταγράψουν στα λογιστικά τους βιβλία και να τύχουν ανάλογης έκπτωσης τόσο από τη φορολογία όσο και από το νέο ασφαλιστικό καθεστώς.
Σηµειωτέον ότι το παραπάνω εκρηκτικό µείγµα, µεγάλων υποχρεώσεων (από το παρελθόν) και υψηλής φορολογίας µε βάση το νέο θεσµικό πλαίσιο, ναρκοθετεί τη λειτουργία χιλιάδων αγροτικών εκµεταλλεύσεων και βάζει σε περιπέτειες ευηµερούσες µέχρι σήµερα αγροτικές επιχειρήσεις.
Σε ό, τι αφορά τη δεύτερη περίπτωση, αν δεν υπάρξει, έστω και την τελευταία στιγµή, µια µέριµνα επί του θέµατος, το πρόβληµα στις αγροτικές περιοχές το επόµενο διάστηµα θα είναι τεράστιο, καθώς οδηγεί µε βεβαιότητα σε χρεοκοπία πολύ µεγάλο αριθµό δυναµικών και θαρραλέων επαγγελµατιών του αγροτικού χώρου, φέρνοντας στα όρια της οικονοµικής και κοινωνικής εξαθλίωσης αντίστοιχα νοικοκυριά. Για όσους παρακολουθούν από κοντά τις εξελίξεις στον αγροτικό χώρο, η πολιτική διαχείρισης της κατάστασης στο συγκεκριµένο θέµα, επιδρά καθοριστικά στην ίδια τη φυσιογνωµία του τοµέα της αγροτικής παραγωγής στη χώρα µας.
Πλήττεται η «ραχοκοκαλιά»
Είναι γνωστό ότι στην επίµαχη κατηγορία συγκεντρώνονται εκµεταλλεύσεις µε µικρό κατά βάση κλήρο αλλά µε ισχυρή παραγωγική βάση, που έχουν επενδύσεις ποικιλοτρόπως, προκειµένου να βελτιώσουν το οικονοµικό τους αποτέλεσµα. Ανήκουν σε αγρότες µέσης ηλικίας, δηλαδή 40-60 ετών, µε νοικιασµένες κατά βάση εκτάσεις, µε συµµετοχή στα χρηµατοδοτικά προγράµµατα και µε σύγχρονες υποδοµές (µηχανήµατα – εξοπλισµός) και µεγάλη τεχνογνωσία. Θα µπορούσαµε να πούµε ότι µε βάση το σηµερινό µοντέλο, οι εν λόγω εκµεταλλεύσεις συνιστούν τη «ραχοκοκαλιά» της εγχώριας αγροτικής παραγωγής.
Επιπόλαιη διαχείριση ή νέα στρατηγική;
Τυχόν επιµονή χωρίς διαφοροποιήσεις, σε οριζόντιες επιλογές που βγάζουν εκτός οικονοµικής τροχιάς, ανθούσες µέχρι πρόσφατα αγροτικές επιχειρήσεις, ισοδυναµεί µε οικονοµική εξόντωση της «µεσαίας τάξης» των αγροτών, µε τραύµατα στην κοινωνία της υπαίθρου και µε νέες βαθιές πληγές στην εθνική οικονοµία.
Η εκτίµηση ότι πρόκειται για µια ακόµα επιπόλαιη διαχείριση στο οικονοµικό πεδίο µάλλον θα πρέπει να προκριθεί έναντι ενός σχεδιασµού που θέλει την αναδιανοµή της αγροτικής δραστηριότητας σε µικρούς αγρότες και σε µεγάλα επιχειρηµατικά σχήµατα (funds), ωστόσο αν η συγκεκριµένη επιµονή µη αναγνώρισης υποχρεώσεων που έρχονται από το παρελθόν, συνδυασθεί και µε την πλεονεκτική θέση των νοµικών προσώπων έναντι των προσωπικών εκµεταλλεύσεων στο ζήτηµα των ασφαλιστικών εισφορών, τότε υπάρχουν περιθώρια και για δεύτερες σκέψεις.
Δείτε εδώ το 4σέλιδο αφιέρωμα της Agrenda για το νέο φορολογικό.
Αναλυτικό ρεπορτάζ στο επόμενο φύλλο της εφημερίδας Agrenda που κυκλοφορεί το Σάββατο 10 Δεκεμβρίου
