Ιστορικά µετεξεταστέα θα µπορούσε να πει κανείς ότι µένει η καλλιέργεια καλαµποκιού στη χώρα µας, καθώς παρά το γεγονός ότι το προϊόν έχει διάφορες χρήσεις, δεν µπόρεσε ποτέ να µπει σε ένα ευρύτερο σχέδιο ανάπτυξης που θα δικαιολογούσε την επένδυση που απαιτεί η καλλιέργειά του
Παρότι, η ελληνική σοδειά είναι η πιο πρώιµη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και έχει τη µεγαλύτερη στρεµµατική απόδοση παγκοσµίως, που φτάνει τα 1.500 κιλά ανά στρέµµα, µία αναδροµή στο πρόσφατο παρελθόν µπορεί να δώσει ορισµένους από τους λόγους που το καλαµπόκι δεν κατέφερε να ανοίξει τα φτερά του.
Παλαιότερα, το 2004, υπήρξε µία ώθηση για τη χρήση του καλαµποκιού ως ενεργειακό φυτό που θα µπορούσε να φέρει µία δυναµική στον κλάδο, ωστόσο τελικά δεν δηµιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις κυρίως στον τοµέα της µεταποίησης, ώστε να υπάρξει η απαραίτητη απορρόφηση της παραγωγής. Την περίοδο 2008-2009, επί υπουργίας Κοντού, έπεσε όλο το βάρος στην ανάπτυξη της κτηνοτροφίας, που µπορούσε να συνδεθεί µε τη χρήση του καλαµποκιού ως ενσίρωµα, εξέλιξη η οποία θα στέριωνε στρέµµατα για την παραγωγή ζωοτροφής.
Παρόλα αυτά, η κτηνοτροφία δεν απέκτησε το χαρακτήρα βιοµηχανίας και ως εκ τούτου άλλες λιγότερο απαιτητικές σε έξοδα καλλιέργειες προτιµήθηκαν. Αξίζει να σηµειωθεί εδώ ότι, οι εξαγγελίες και της τωρινής κυβέρνησης, κάνουν λόγο για προτεραιότητα στην ανάπτυξη της κτηνοτροφίας.
Ρεύµα ανάκαµψης από τις διεθνείς αγορέςΤώρα είµαστε σε φάση που τα διεθνή αποθέµατα αρχίζουν να µειώνονται µε ορισµένους να διακρίνουν σιγά-σιγά ένα ρεύµα ανάκαµψης σε συνδυασµό µε τη στενή σχέση που έχει αναπτυχθεί ανάµεσα σε καλλιεργητές και ιδιοκτήτες µεγάλων εκµεταλλεύσεων ζωικού κεφαλαίου. Παράλληλα θα µπορούσε να αποκτήσει κάποια ώθηση και από τις µονάδες βιοαερίου, που έχουν ξεκινήσει ζωηρά τη δραστηριότητα τους. Όπως και να έχει όµως, η νέα σεζόν δείχνει ιστορικό χαµηλό στις καλλιεργούµενες εκτάσεις της χώρας µας µε τις ευθύνες για την εξέλιξη αυτή να αποδίδονται στις χαµηλές τιµές του προϊόντος τα τελευταία έτη, το υψηλό κόστος παραγωγής και την έλλειψη αποθηκευτικής ικανότητας εκ µέρους των καλλιεργητών, η οποία δεν επιτρέπει τη διάθεσή του στην αγορά σε περιόδους έλλειψης και όχι αµέσως µετά τη συγκοµιδή του.
Εφόσον δηλαδή φέτος θα µπουν λίγα στρέµµατα υπάρχουν καλές πιθανότητες να πάρουν τιµή στο καλαµπόκι, µε το θέµα όµως να παραµείνει εάν µπορούν να αποσβέσουν οι παραγωγοί την επένδυσή τους
Ειδικά σε ό,τι αφορά το υψηλό κόστος των εισροών που απαιτεί η καλλιέργεια του καλαµποκιού, αποτελεί πάγια τον βασικό παράγοντα που στρέφει τους παραγωγούς σε άλλα προϊόντα. Άλλωστε σε µια περίοδο όπου η ρευστότητα παραµένει ζητούµενο, η δυνατότητα κάλυψης µε επάρκεια των αναγκών της καλλιέργειας σε εισροές και εφόδια αποτελεί τον µόνο δρόµο για τη διεκδίκηση µιας καλύτερης θέσης στην αγορά.
Δείτε εδώ ολόκληρο το ένθετο αφιέρωμα της Agrenda για την καλλιέργεια καλαμποκιού.
Παρότι, η ελληνική σοδειά είναι η πιο πρώιµη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και έχει τη µεγαλύτερη στρεµµατική απόδοση παγκοσµίως, που φτάνει τα 1.500 κιλά ανά στρέµµα, µία αναδροµή στο πρόσφατο παρελθόν µπορεί να δώσει ορισµένους από τους λόγους που το καλαµπόκι δεν κατέφερε να ανοίξει τα φτερά του.
Παλαιότερα, το 2004, υπήρξε µία ώθηση για τη χρήση του καλαµποκιού ως ενεργειακό φυτό που θα µπορούσε να φέρει µία δυναµική στον κλάδο, ωστόσο τελικά δεν δηµιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις κυρίως στον τοµέα της µεταποίησης, ώστε να υπάρξει η απαραίτητη απορρόφηση της παραγωγής. Την περίοδο 2008-2009, επί υπουργίας Κοντού, έπεσε όλο το βάρος στην ανάπτυξη της κτηνοτροφίας, που µπορούσε να συνδεθεί µε τη χρήση του καλαµποκιού ως ενσίρωµα, εξέλιξη η οποία θα στέριωνε στρέµµατα για την παραγωγή ζωοτροφής.
Παρόλα αυτά, η κτηνοτροφία δεν απέκτησε το χαρακτήρα βιοµηχανίας και ως εκ τούτου άλλες λιγότερο απαιτητικές σε έξοδα καλλιέργειες προτιµήθηκαν. Αξίζει να σηµειωθεί εδώ ότι, οι εξαγγελίες και της τωρινής κυβέρνησης, κάνουν λόγο για προτεραιότητα στην ανάπτυξη της κτηνοτροφίας.
Ρεύµα ανάκαµψης από τις διεθνείς αγορέςΤώρα είµαστε σε φάση που τα διεθνή αποθέµατα αρχίζουν να µειώνονται µε ορισµένους να διακρίνουν σιγά-σιγά ένα ρεύµα ανάκαµψης σε συνδυασµό µε τη στενή σχέση που έχει αναπτυχθεί ανάµεσα σε καλλιεργητές και ιδιοκτήτες µεγάλων εκµεταλλεύσεων ζωικού κεφαλαίου. Παράλληλα θα µπορούσε να αποκτήσει κάποια ώθηση και από τις µονάδες βιοαερίου, που έχουν ξεκινήσει ζωηρά τη δραστηριότητα τους. Όπως και να έχει όµως, η νέα σεζόν δείχνει ιστορικό χαµηλό στις καλλιεργούµενες εκτάσεις της χώρας µας µε τις ευθύνες για την εξέλιξη αυτή να αποδίδονται στις χαµηλές τιµές του προϊόντος τα τελευταία έτη, το υψηλό κόστος παραγωγής και την έλλειψη αποθηκευτικής ικανότητας εκ µέρους των καλλιεργητών, η οποία δεν επιτρέπει τη διάθεσή του στην αγορά σε περιόδους έλλειψης και όχι αµέσως µετά τη συγκοµιδή του.
Εφόσον δηλαδή φέτος θα µπουν λίγα στρέµµατα υπάρχουν καλές πιθανότητες να πάρουν τιµή στο καλαµπόκι, µε το θέµα όµως να παραµείνει εάν µπορούν να αποσβέσουν οι παραγωγοί την επένδυσή τους
Ειδικά σε ό,τι αφορά το υψηλό κόστος των εισροών που απαιτεί η καλλιέργεια του καλαµποκιού, αποτελεί πάγια τον βασικό παράγοντα που στρέφει τους παραγωγούς σε άλλα προϊόντα. Άλλωστε σε µια περίοδο όπου η ρευστότητα παραµένει ζητούµενο, η δυνατότητα κάλυψης µε επάρκεια των αναγκών της καλλιέργειας σε εισροές και εφόδια αποτελεί τον µόνο δρόµο για τη διεκδίκηση µιας καλύτερης θέσης στην αγορά.
Δείτε εδώ ολόκληρο το ένθετο αφιέρωμα της Agrenda για την καλλιέργεια καλαμποκιού.
