Είναι ωστόσο δαιµόνιος και µε ό,τι καταπιάνεται παθιάζεται πραγµατικά. Η οργανωµένη µονάδα µε 1.000 περίπου αιγοπρόβατα που διαχειρίζεται στην Πέλλα, δεν του αφήνει ακόµα, όπως λέει, λεφτά, έχει όµως να δείξει αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία καινοτοµίας.
Για παράδειγµα, κρατάει ελάχιστα αρνιά, σε σχέση µε τις γεννήσεις των προβάτων του, τα περισσότερα µάλιστα εξ αυτών για αναπαραγωγή και όχι για σφαγή. Άλλωστε, όσοι τα µετράνε τα πράγµατα µε χαρτί και µολύβι ξέρουν καλά ότι το να κρατάς αρνιά του γάλακτος για κρέας, είναι οικονοµικά ασύµφορο. Αυτό στο οποίο διαφοροποιείται περαιτέρω ο Γίτσας, είναι το γεγονός ότι, όταν τα αρνιά είναι ακόµα βυζαχτάρια, δηλαδή όταν τρέφονται µε γάλα, τα ξεκόβει από τις µάνες τους και τα ταϊζει µηχανικά, µε θήλαστρο, γεµίζοντας τη δεξαµενή µε αγελαδινό φρέσκο γάλα.
Το κόστος είναι στο 1/3 και τα θρεπτικά αποτελέσµατα που επιτυγχάνονται, τουλάχιστον για ζώα αναπαραγωγής, είναι εντυπωσιακά.
Επί του προκειµένου πάντως, αυτό το οποίο ενδιαφέρει κυρίως, είναι η πλευρά του Λευτέρη Γίτσα ως ατόµου που εµπλέκεται µε τα κοινά και όχι ως ιδιοκτήτη και διαχειριστή µιας κτηνοτροφικής φάρµας. Εδώ η καριέρα του θα µπορούσε να θεωρηθεί αµφίσηµη. Πρώτον, γιατί βρέθηκε στο κέντρο, όχι σαν εκλεγµένος εκπρόσωπος κάποιας οργάνωσης αλλά σαν µέλος της στενής παρέας του Τάκη Πεβερέτου.
Ο τελευταίος, παρότι έχει αφιερώσει τη ζωή του ολόκληρη στον αγροτοσυνδικαλισµό, ποτέ δεν κατάφερε να έχει ευρύτερη αναγνώριση. Παιδί της αριστεράς, εκπαιδευµένος από νωρίς στην κοµµατική ίντριγκα, έβρισκε πάντα τον τρόπο να είναι κοντά σ’ εκείνους που διατηρούν κάποια εξουσία. Κάπως έτσι, υπό τις οδηγίες του Καραµίχα, τότε, έστησε τον Σύνδεσµο Ελληνικής Κτηνοτροφίας, µιας οργάνωσης, χωρίς άµεση αναφορά στην παραγωγική βάση αλλά µε λόγο στις διαβουλεύσεις µε τις αρχές
Ο Καραµίχας «έφτιαξε» τον ΣΕΚ και Πεβερέτο, ο Πεβερέτος έφτιαξε την Εθνική ∆ιεπαγγελµατική Οργάνωση Κρέατος (Ε∆ΟΚ) και τον Γίτσα. Στις 31 Μαΐου η Ε∆ΟΚ έχει εκλογές και ο Λευτέρης Γίτσας κατεβαίνει µε τις ευχές όλων, ξανά για πρόεδρος.
Με τον αέρα του Μιλάνου αυτή τη φορά, έχοντας στα χέρια του ένα κοινοτικό πρόγραµµα προώθησης – προβολής του ελληνικού αιγοπρόβειου κρέατος και έχοντας εξασφαλίσει θεσµοθέτηση της εισφοράς όλων των µελών του κλάδου του κρέατος για την λειτουργία της ∆ιεπαγγελµατικής, διεκδικεί εκ νέου την προεδρία.
Το µόνο που του λείπει είναι η υποστήριξη του κόσµου τον οποίο εκπροσωπεί. Βλέπετε, στην ελληνική εκδοχή της συλλογικής έκφρασης, αυτό έρχεται σε δεύτερη µοίρα.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΠρόεδρος της Εθνικής ∆ιεπαγγελµατικής Οργάνωσης Κρέατος (Ε∆ΟΚ) και αντιπρόεδρος του ΣΕΚ, στον οποίο υπήρχε ιδρυτικό µέλος, ενώ έθεσε τα θεµέλια για το κτηνοτροφικό σκέλος της ΠΑΣΕΓΕΣ το 2011, που εκλέχτηκε στο διοικητικό της συµβούλιο.Έχει ασχοληθεί µε το εξαγωγικό εµπόριο φρούτων, ενώ από το 2004 µέχρι σήµερα δραστηριοποιείται στην επιχειρηµατική κτηνοτροφία
Γεννήθηκε στις 28 Απριλίου 1961 στην Κρύα Βρύση Πέλλας, όπου και µένει, σπούδασε στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήµιο και εργάζεται στη Φάρµα ΑΚΒΕ ΑΕ Αφοί Γίτσα
Για παράδειγµα, κρατάει ελάχιστα αρνιά, σε σχέση µε τις γεννήσεις των προβάτων του, τα περισσότερα µάλιστα εξ αυτών για αναπαραγωγή και όχι για σφαγή. Άλλωστε, όσοι τα µετράνε τα πράγµατα µε χαρτί και µολύβι ξέρουν καλά ότι το να κρατάς αρνιά του γάλακτος για κρέας, είναι οικονοµικά ασύµφορο. Αυτό στο οποίο διαφοροποιείται περαιτέρω ο Γίτσας, είναι το γεγονός ότι, όταν τα αρνιά είναι ακόµα βυζαχτάρια, δηλαδή όταν τρέφονται µε γάλα, τα ξεκόβει από τις µάνες τους και τα ταϊζει µηχανικά, µε θήλαστρο, γεµίζοντας τη δεξαµενή µε αγελαδινό φρέσκο γάλα.
Το κόστος είναι στο 1/3 και τα θρεπτικά αποτελέσµατα που επιτυγχάνονται, τουλάχιστον για ζώα αναπαραγωγής, είναι εντυπωσιακά.
Επί του προκειµένου πάντως, αυτό το οποίο ενδιαφέρει κυρίως, είναι η πλευρά του Λευτέρη Γίτσα ως ατόµου που εµπλέκεται µε τα κοινά και όχι ως ιδιοκτήτη και διαχειριστή µιας κτηνοτροφικής φάρµας. Εδώ η καριέρα του θα µπορούσε να θεωρηθεί αµφίσηµη. Πρώτον, γιατί βρέθηκε στο κέντρο, όχι σαν εκλεγµένος εκπρόσωπος κάποιας οργάνωσης αλλά σαν µέλος της στενής παρέας του Τάκη Πεβερέτου.
Ο τελευταίος, παρότι έχει αφιερώσει τη ζωή του ολόκληρη στον αγροτοσυνδικαλισµό, ποτέ δεν κατάφερε να έχει ευρύτερη αναγνώριση. Παιδί της αριστεράς, εκπαιδευµένος από νωρίς στην κοµµατική ίντριγκα, έβρισκε πάντα τον τρόπο να είναι κοντά σ’ εκείνους που διατηρούν κάποια εξουσία. Κάπως έτσι, υπό τις οδηγίες του Καραµίχα, τότε, έστησε τον Σύνδεσµο Ελληνικής Κτηνοτροφίας, µιας οργάνωσης, χωρίς άµεση αναφορά στην παραγωγική βάση αλλά µε λόγο στις διαβουλεύσεις µε τις αρχές
Ο Καραµίχας «έφτιαξε» τον ΣΕΚ και Πεβερέτο, ο Πεβερέτος έφτιαξε την Εθνική ∆ιεπαγγελµατική Οργάνωση Κρέατος (Ε∆ΟΚ) και τον Γίτσα. Στις 31 Μαΐου η Ε∆ΟΚ έχει εκλογές και ο Λευτέρης Γίτσας κατεβαίνει µε τις ευχές όλων, ξανά για πρόεδρος.
Με τον αέρα του Μιλάνου αυτή τη φορά, έχοντας στα χέρια του ένα κοινοτικό πρόγραµµα προώθησης – προβολής του ελληνικού αιγοπρόβειου κρέατος και έχοντας εξασφαλίσει θεσµοθέτηση της εισφοράς όλων των µελών του κλάδου του κρέατος για την λειτουργία της ∆ιεπαγγελµατικής, διεκδικεί εκ νέου την προεδρία.
Το µόνο που του λείπει είναι η υποστήριξη του κόσµου τον οποίο εκπροσωπεί. Βλέπετε, στην ελληνική εκδοχή της συλλογικής έκφρασης, αυτό έρχεται σε δεύτερη µοίρα.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟΠρόεδρος της Εθνικής ∆ιεπαγγελµατικής Οργάνωσης Κρέατος (Ε∆ΟΚ) και αντιπρόεδρος του ΣΕΚ, στον οποίο υπήρχε ιδρυτικό µέλος, ενώ έθεσε τα θεµέλια για το κτηνοτροφικό σκέλος της ΠΑΣΕΓΕΣ το 2011, που εκλέχτηκε στο διοικητικό της συµβούλιο.Έχει ασχοληθεί µε το εξαγωγικό εµπόριο φρούτων, ενώ από το 2004 µέχρι σήµερα δραστηριοποιείται στην επιχειρηµατική κτηνοτροφία
Γεννήθηκε στις 28 Απριλίου 1961 στην Κρύα Βρύση Πέλλας, όπου και µένει, σπούδασε στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήµιο και εργάζεται στη Φάρµα ΑΚΒΕ ΑΕ Αφοί Γίτσα
