Βαγγέλης Αποστόλου: Ψυχούλα ο Βαγγελάκης

Από τους προκατόχους του, μόνο οι πρώτοι δύο υπουργοί Γεωργίας του ΠΑΣΟΚ, Κώστας Σημίτης και Γιάννης Ποττάκης, είχαν παραμείνει σ’ αυτή τη θέση για περισσότερο χρόνο απ’ ότι ο Ευβοιώτης πολιτικός, ενώ ανάλογο διάστημα είχε καταγράψει και ο Βαγγέλης Μπασιάκος στα χρόνια του Κώστα Καραμανλή του νεώτερου.

Πάντως, η θητεία Αποστόλου στο συγκεκριμένο υπουργικό θώκο, συνιστά έκπληξη σε πολλά επίπεδα. Κανείς δεν περίμενε ότι σε μια τόσο ρευστή και αβέβαιη περίοδο, θα κατάφερνε να συγκεράσει τόσες αντιφάσεις και τόσο διαφορετικές απόψεις.

- Ότι θα κατάφερνε να εξισορροπήσει διαχειριστικά τα πράγματα μετά από μια ταραγμένη περίοδο, όπως ήταν αυτή του πρώτου εξαμήνου του 2015 κατά την οποία, το σύνολο των διαθεσίμων του υπουργείου και των εποπτευόμενων οργανισμών, είχαν μεταφερθεί στην Τράπεζα της Ελλάδος.

- Ότι θα επέμενε μέχρι τέλους στην πλήρη διάλυση των χρεοκοπημένων συνεταιριστικών δομών και στην απομάκρυνση των συνεταιριστικών στελεχών αυτής της γενιάς, πριν βάλει μπροστά το νέο θεσμικό πλαίσιο, μέσω του οποίου σχεδιάζει να ξαναθέσει σε λειτουργία τις δομές του συνεργατισμού, ελπίζοντας μάλιστα ότι θα προσελκύσει σ’ αυτό τη νέα γενιά αγροτών.

- Ότι θα συγκρατούσε σε ελεγχόμενα επίπεδα τις αντιδράσεις του αγροτικού κόσμου, όταν ξεκινούσε μια πρωτόγνωρη φοροεπιδρομή και εισφοροεπιδρομή εις βάρος των αγροτών, κάνοντάς τους να χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους.

- Ότι θα έβαζε φρένο στα σχέδια των ιδιωτών μηχανογράφων να καταλάβουν ολοκληρωτικά τους κρατικούς μηχανισμούς, να υποκαταστήσουν δόλια τους συνεταιρισμούς και να απομυζήσουν τον ιδρώτα των ανθρώπων της παραγωγής.   

Στα χρόνια του Αποστόλου, το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης είναι ανοικτό σε όλους τους αγρότες. Και επειδή το κόμμα του δεν διέθετε μηχανισμούς και στελέχη στις τάξεις των αγροτών, αυτό αφήνει περιθώρια σε πολλούς να περνούν την άποψή τους.

Μέχρι εδώ όλα καλά. Επί της ουσίας, βέβαια, τα πράγματα παραμένουν δύσκολα. Ενδεχομένως να είναι πολύ δυσκολότερα απ’ ότι δείχνουν. Οι παλιοί αγρότες αισθάνονται πολύ άβολα με τον «πόλεμο» στα ιστορικά δικαιώματα, οι νέοι απογοητεύονται από την «ατσαλιά» και τα προβλήματα που βρίσκουν στο διάβα τους, οι διαθέτοντες κάπως πιο οργανωμένες εκμεταλλεύσεις ζουν με το άγχος της εφορίας, το παρεμπόριο ανθεί, η αγορά παραμένει ξέφραγο αμπέλι. Ίσως μια άλλη εποχή, υπό άλλες συνθήκες, ο Αποστόλου να ήταν ο καλύτερος υπουργός. Σήμερα, το αποτύπωμά του παραμένει αδύναμο.    

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Γεννήθηκε το 1949 στους Παπάδες Ευβοίας, σπούδασε δασολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και εργάστηκε επί μακρόν στον ιδιωτικό τομέα και την Αγροτική Τράπεζα.

Εντάχθηκε από νωρίς ιδεολογικά στο χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς και τον Συνασπισμό και το 1996 εξελέγη βουλευτής, όντας ο πρώτος που εκλέχθηκε στη Βουλή των Ελλήνων από τους κόλπους της αριστεράς στην Εύβοια μετά τη Μεταπολίτευση. Διετέλεσε μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΝ από το 2004 έως το 2010 αναλαμβάνοντας το συντονισμό των θεμάτων Αυτοδιοίκησης και Περιφερειακής Ανάπτυξης του κόμματος και κατόπιν των θεμάτων Οικολογίας, Περιβάλλοντος και Αγροτικής Πολιτικής, ενώ είναι μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής από το 1998 ως σήμερα. Στις διπλές εκλογές του 2012 επανεξελέγη βουλευτής με το ΣΥΡΙΖΑ.

Από τις 23 Σεπτεμβρίου 2015 είναι υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, ενώ από τον Ιανουάριο του 2015 μέχρι τον Αύγουστο του 2015 ήταν αναπληρωτής στο ίδιο υπουργείο.

Είναι παντρεμένος με τη δικηγόρο Ζωή Κεμανέ και έχουν δύο κόρες: την Έλενα Αποστόλου, δικηγόρο, και τη Μαρία Αποστόλου, φιλόλογο.