«Για χρόνια, δεν υπήρχε καμία τεχνητή λύση για το πρόβλημα αυτό, αναγκάζοντας τις περιβαλλοντικές αρχές να κλείσουν πάνω από 10.000 μικρά εργοστάσια, γεγονός που επηρέαζε αρνητικά την αγορά και τους αγρότες», λέει ο Liu Gang, ερευνητής στην Κινεζική Ακαδημία Επιστημόνων και του Ινστιτούτου Χημικής Φυσικής, Lanzhou.
H ομάδα του Liu ανέπτυξε τεχνολογία που μπορεί να μειώσει στο μισό τη ζήτηση χημικού οξυγόνου (COD) από τα λύματα, αποβάλλοντας άμυλο, φυτικές ίνες και πρωτεΐνες. Το επεξεργασμένο νερό δεν χρειάζεται να απορρίπτεται, γιατί είναι πλούσιο σε άζωτο, φώσφορο και κάλιο, γεγονός που το καθιστά άριστο νερό για άρδευση.
Ένα τεστ τετραετίας έδειξε ότι το νερό δεν βλάπτει τις καλλιέργειες, και τρείς εταιρείες παραγωγής πατατάλευρου χρησιμοποιούν την τεχνολογία αυτή για να καθαρίσει τα απόβλητα.
Σημειώνεται ότι η Κίνα αποτελεί τη μεγαλύτερη πατατοπαραγωγό χώρα, με περίπου 140 εκατ. στρέμματα παραγωγής πατάτας. Με δεδομένη την ανθεκτικότητά της πατάτας σε πάγο και ξηρασία, η σπορά της είναι πιο διαδεδομένη στα άγονα δυτικά και βορειοδυτικά της χώρας, σε σχέση με το στάρι και το ρύζι.
Παράλληλα, το Υπουργείο Γεωργίας της χώρας, έχει σχέδια να απλώσει την παραπάνω έκταση σε 250 εκατ. στρέμματα ώστε να παράγει 50 εκατ. μετρικούς τόνους πατάτας, μέχρι το 2020. Κάτι που δεν είναι τυχαίο, καθώς πολλές κινεζικές μεταποιητικές εταιρείες έχουν επενδύσει στο πατατάλευρο για την παραγωγή βασικών τροφίμων, όπως ψωμί και μακαρόνια.
