Το βακτήριο µεταφέρεται µε το σπόρο και τα σπορόφυτα συχνά µε λανθάνουσα µόλυνση, το νερό, τα έντοµα, µε τα εργαλεία κατά τον εµβολιασµό, τη µεταφύτευση, την τεχνητή γονιµοποίηση, τον ψεκασµό και τη συγκοµιδή. Το βακτήριο διατηρείται στο έδαφος ελεύθερο για µήνες, στα υπολείµµατα των καλλιεργειών για περισσότερο του ενός χρόνου, σε σπόρους για 2,5 χρόνια, σε φυτοχώµατα για 2 χρόνια, σε ξύλινους πασσάλους και µέσα στήριξης για 10 µήνες, ενώ πολλά αυτοφυή σολανώδη φυτά αποτελούν εναλλακτικούς ξενιστές και εστίες διατήρησης του παθογόνου.

Όσον αφορά την αντιµετώπισή του, οι ειδικοί προτείνουν χρήση πιστοποιηµένου πολλαπλασιαστικού υλικού (σπόροι, σπορόφυτα) και προληπτικές επεµβάσεις µε χαλκούχα και απαραίτητα µετά το κλάδεµα. Στο σπορείο συνιστάται αποφυγή υπερβολικής υγρασίας και επεµβάσεις µε χαλκούχα σκευάσµατα σε διαστήµατα 5 -7 ηµερών από τα στάδιο του πρώτου φύλλου.

Στο χωράφι συνιστούνται:

-Αµειψισπορά (2-3 χρόνια) και ηλιοαπολύµανση

-Εκρίζωση προσβεβληµένων φυτών και των «υγιών» γειτονικών τους µε ολόκληρο το ριζικό σύστηµα, κάψιµο και καταστροφή υπολειµµάτων

-Αποφυγή επαναφύτευσης σε έδαφος που είχε εµφανιστεί

-Αποφυγή φύτευσης σολανωδών (πιπεριά, µελιτζάνα) για τα επόµενα 2-3 χρόνια

 -Αποφυγή εκτέλεσης εργασιών όταν τα φυτά είναι υγρά.

-Απολύµανση εργαλείων µε οινόπνευµα ή απολυµαντικά

-Συστηµατική καταστροφή ή ζιζανιοκτονία των αυτοφυών σολανωδών στο θερµοκήπιο

-Εξυγίανση σπόρου µε θερµό νερό είτε µε χηµικά µέσα.